راديو فردا، با سام براون بک، سناتور جمهوريخواه از ايالت کانزاس، که مدافع پيشنهاد تحريم ايران در کنگره آمريکا است، گفت و گو کرده است.
سناتور براون بک همچنین از حاميان بودجه ۷۵ ميليون دلاری دولت آمریکا با هدف اعلام شده «پشتيبانی از گسترش دموکراسی در ايران» است.
اين همان بودجه ای است که دولت ايران از تصويب آن شکايت کرده است. برخی از فعالان سياسی و مدنی در داخل و خارج از ايران نیز می گویند که دولت این کشور، با دستاويز قرار دادن اين اقدام آمريکا، مخالفان مستقل خود را، متهم به کسب حمايت از آمريکا می کند و به سرکوبی آنان می پردازد.
همزمان، بخشی ديگر از مخالفان ايرانی ضمن مفيد دانستن تصويب اين بودجه می گويند، آنچه «توجيه جمهوری اسلامی ايران برای سرکوبی آزاديخواهان» می دانند، نبايد مانع حمايت مالی کنگره نمايندگان مردم آمريکا از مخالفان نظام حاکم بر ايران شود.
راديو فردا: شما يکی از سرسخت ترين مخالفان جمهوری اسلامی ايران در سنای آمريکا به شمار می رويد و در چهار سال گذشته با بسياری از فعالان اپوزيسيون ايران که مقيم آمريکا هستند تماس هايی داشته ايد و پيشنهادی را در سنای آمريکا مطرح کرده ايد در پشتيبانی از اعلام تحريم هايی عليه ايران و فشار گذاشتن بر روی جمهوری اسلامی. آيا بايد هدف آمريکا از پشتيبانی از اپوزيسيون ايرانی «تغيير رژيم» باشد يا «تغيير رفتار رژيم»؟
سناتور براون بک: من فکر می کنم انتخاب با دولت ايران است. اگر دولت ايران رفتارش را عوض کند، دليلی برای تغيير رژيم وجود نخواهد داشت.
اما اگر آنها همچنان، بزرگ ترين حامی مالی و پشتيبان تروريسم باقی بمانند، اگر به تهديدات خود عليه آمريکا و عليه موجوديت اسرایيل (که يکی از متحدان آمريکاست) ادامه دهند، آن وقت فکر می کنم شاهد باشيم که افزايش فشارها ادمه خواهد يافت.
با اين مضمون که اين رژيم برای جهان و برای مردم ايران رژيم خوبی نيست. من تاکيد دارم که بسياری از مردم ايران، اکثريت عظيمی، از فعاليت ها و اقدامات اين رژيم حمايت نمی کنند.
من خيلی علاقه مندم که ملت بزرگ ايران در جامعه بين المللی ادغام شود و هزاران سال تمدن خود را با مسير اصلی جامعه جهانی قسمت کند و امکان تردد مردم به درون و بيرون از ايران و بازرگانی فراهم شود.
اما به علت طبيعت و اقدامات اين رژيم، اين امکانات اکنون فراهم نيست. من فکر می کنم که مردم ايران شايسته داشتن دولتی بهتر از اين هستند.
همان طور که می دانيد بخشی از مخالفان ايرانی در پی براندازی نظام با استفاده از هر وسيله لازم هستند، با تحريم انتخابات يا با نا فرمانی مدنی و بخشی ديگر از اپوزيسيون بر آن است که با تقويت جامعه مدنی و حتی شرکت در انتخابات غير ايده آل می توان دموکراسی را در ايران مستقر کرد. آيا يکی از اين نظرها را بر ديگری ترجيح می دهيد؟
سناتور براون بک: من مطمئناً فکر می کنم که يکی از اقدامات لازم کليدی توسعه جامعه مدنی در داخل ايران است.
با توجه به اقدامات رژيم در برخورد با تشکلات، با اتوبوس رانان، با معلمان و با مردمی که هر نوع مخالفتی با رژيم نشان می دهند، اين کاری است بسيار دشوار.
مخالفان يا زندانی می شوند و يا ناپديد. اما اقدام لازم کليدی برای آينده ايران، توسعه جامعه مدنی در داخل ايران است.
آيا همان طور که برخی منتقدان شما می گويند، کمک مستقيم به مخالفان ايرانی، آنها را در نظر ايرانيان بی اعتبار نمی کند و توجيهی برای سرکوبی آنان فراهم نمی کند؟
سناتور براون بک: اين اتهامی است که دائماً ايراد می شود. اين طور به نظر می رسد که تشکلاتِ جامعه مدنی در ايران، چه از غرب حمايت بگيرند و چه نگيرند، رژيم آنان را به گرفتن چنين حمايتی متهم و با آنان مقابله می کند.
به همين دليل من معتقدم ما بايد از توسعه جامعه مدنی در ايران حمايت کنيم. همان طور که چنين کاری را در بسياری از کشورهای ديگر در سراسر جهان، در اوکراين، در قزاقستان، جمهوری آذربايجان و يا در کشورهای آفريقايی می کنيم.
ما معتقد به اين هستيم که ملت ها آزادانه حاکم بر سرنوشت خود باشند. اين در ايران هم مصداق دارد. اما تنها مصداق آن در ايران نيست، بلکه در همه کشورها اين چنين است.
بر سر بودجه ۷۵ ميليون دلاری «کمک به گسترش دموکراسی ايران» چه خواهد آمد؟ صحبت از اين به ميان آمده که ممکن است به مصارف ديگری برسد.
سناتور براون بک: پيش بينی اين امر دشوار است. به اين علت که طبيعت نظام آمريکا طوری است که اين امر برای بررسی بايد از مراحل متعدد نظارت و تعديل در قوه مقننه و مجريه بگذرد.
اما من معتقدم در طولانی مدت می توان از توسعه جامعه مدنی در ايران حمايت کرد. ميزان اين حمايت هنوز معلوم نيست و دانستن آن دشوار است. ولی معتقدم که در طولانی مدت، زمينه چنين حمايتی فراهم خواهد شد.
چندی پيش در جريان مبارزات انتخاباتی برای نامزدی از حزب جمهوريخواه در انتخابات آينده رياست جمهوری آمريکا که از آن کناره گرفتيد، در پاسخ به يک پرسش شبکه تلويزيونی فاکس گفتيد که با «حمله پيشگيرانه» به ايران موافق هستيد. آيا نظر شما اين است که برای مقابله با دولت ايران، حمله نظامی يا بمباران جايز است؟ يا بايد از راه های ديپلماتيک با ايران رو به رو شد؟
سناتور براون بک: من معتقدم مسئله بايد از راه های ديپلماتيک پی گيری شود، و از طريق اعمال تحريم. به خصوص اگر دولت ايران به حمايت از آنان که با نظاميان آمريکايی مستقر در عراق، سر ستيز دارند، ادامه دهد و به برنامه توليد سلاح هسته ای ادامه دهد که هدف از آن، استفاده از آن عليه متحدان ما و يا خود ماست.
چيزی که در آن مصاحبه گفتم اين بود که اگر دولت ايران به اين گونه اقدامات ادامه دهد، من معتقدم ریيس جمهوری، يا من در مقام ریيس جمهوری، از اختيارات خود در کنگره استفاده خواهم کرد تا عليه ايران اقدامی نظامی صورت گيرد.
اين انتخابی است که دولت ايران خواهد کرد، اگر ما را وادار به استفاده از چنين راه حلی کند. اميد اين است که دولت ايران به حمايت از تروريست ها عليه نظاميان ما در عراق پايان دهد و توسعه برنامه توليد سلاح هسته ای را متوقف کند. ولی شواهدی در دست نيست که از تاکيد خود بر اين برنامه کاسته باشند.
شما آگاهيد که همه با نظر شما در اين باره که ايران در تلاش برای توليد سلاح هسته ای است، يا از تروريست ها در عراق حمايت می کند، موافق نيستند. آيا شواهدی برای آنچه می گوييد وجود دارد؟
سناتور براون بَک: من فکر می کنم برای اين نقطه نظر شواهد محکمی وجود دارد که رژيم ايران از گروه های تروريستی در حال ستيز با نظاميان آمريکايی در عراق حمايت می کند.
با دادن سلاح و در اختيار گذاشتن تجهيزات ابتکاری انفجاری که از مهمات ديگری که به طور معمول عليه نظاميان آمريکايی استفاده می شود، قوی ترهستند.
شواهد در مورد توسعه سلاح هسته ای از اين جسته و گريخته تر هستند. اما با اين همه، اين سوال بديهی مطرح است که چرا ايران که دارای يکی از عظيم ترين ذخاير نفتی جهان است، محتاج نيروی هسته ای است؟
برای مردمی که در وسط ايالت کانزاس نشسته اند و مسئله را پی گيری می کنند، اين مسئله خيلی مفهوم نيست. مگر اينکه هدف توليد سلاح هسته ای باشد و يا توان توليد سريع چنين سلاحی در صورتی که در دستور کار قرار گيرد.
اما آمريکا که حق ايران را برای توليد انرژی هسته ای صلح آميز به رسميت شناخته است
سناتور براون بک: البته با ضمانت های ايمنی لازم و نظارت بين المللی بر فعاليت هايی که دولت ايران تا کنون تمايل چندانی برای پذيرش آن نشان نداده است.
بنا بر گزارش ها، سناتور چاک هی گِل، که او هم مانند شما جمهوريخواه است، در يادداشتی خطاب به جرج بوش ریيس جمهوری آمريکا، خواستار آغاز «مذاکرات مستقيم، بدون قيد و شرط و فراگير» با ايران شده است. آيا شما هم از مذاکرات بدون قيد و شرط با ايران پشتيبانی می کنيد؟
سناتور براون بک: نه! رژيم ايران بايد بعضی رفتارهای خود را تغيير دهد. برای اينکه ما وارد مذاکره مستقيم با ايران شويم، بايد رژيم ايران بخش های مهمی از رفتار خود را که به خصوص مربوط به حمايت از تروريسم می شود، و به ويژه رفتارش را در برابر ما و متحدانمان، تغيير دهد.
از سوی ديگر ايران هم ظاهراً خواستار به رسميت شناخته شدن «نقش و حقوق» خود در منطقه و گرفتن «تضمين های امنيتی» است. آيا بر اين اساس، به نظر شما، دولت آينده آمريکا، چه دموکرات و چه جمهوريخواه، می تواند با ايران مذاکره کند؟
سناتور براون بک: در شرايط فعلی فکر نمی کنم. برای اين کار اول بايد پيشرفت قابل توجه و ملموسی در مسير فاصلی گرفتن از تروريسم و توسعه برنامه توليد سلاح هسته ای انجام گيرد. معتقدم برای داشتن بحث های مفيد، چنين پيش زمينه ای لازم است.
متاسفانه دولت ايران به راهی ديگر می رود. همان طور که در ابتدا گفتم، اين برای مردم ايران جای تاسف دارد.
برای جهان و ما جای تاسف دارد، ولی ملت ايران ملتی قابل تحسين است. آن عده ای از ايرانيان که من با آنها در آمريکا آشنا شده ام، بسيار دست و دلبازند و در جوامع آزاد بسيار موفق هستند.
اگر حاکمان ايران رفتارهای مخرب را کنار بگذارند و راه های عادی سازی برگزيده شود، ايرانيان در کشور خود هم می توانند موفق باشند. لازم نيست ايرانيان جامعه يا فرهنگ غنی خود را فراموش کنند. ولی می شود به جای استفاده از شيوه های تهديد آميز، فرهنگ ايران را پيش روی ديگران گذاشت و آن را با ديگران سهيم شد.