مهندس محمد ابراهيم عامری، کارشناس پارکداری معاونت طبيعی سازمان حفاظت محيط زيست ایران، با اشاره به خشک شدن کامل درياچه بختگان نسبت به بروز فاجعه زيست‌محيطی در پارک ملی بختگان در استان فارس هشدار داد.
خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، به نقل از این کارشناس محیط زیست می‌نویسد: «در صورت ادامه وضعيت فعلی به‌زودی توفان شن و نمک اراضی کشاورزی اطراف اين تالاب را نيز نابود می‌کند.»
اين کارشناس می‌افزايد که به جز کاهش بارندگی، ساختن سد درودزن در دهه ۱۳۵۰، احداث سد سيوند از آغاز سال ۱۳۷۱ و اخذ تصميم درباره احداث سد ملاصدرا در سال ۱۳۷۷، تبديل چند ده هزار هکتار از اراضی مجاور به زمين‌های کشاورزی، از بين رفتن پوشش گياهی درياچه به واسطه زهکشی و تغيير خصوصيات فيزيکی و شيميايی آب درياچه از جمله عواملی بودند که موجب نابودی اين درياچه شده‌اند.
پارک ملی و پناهگاه حيات وحش بختگان با وسعت هر يک به ترتيب ۱۱۷هزار و ۴۷ هکتار و ۲۴۲ هزار و ۲۲۳ هکتار در ۷۰ کيلومتری غرب شهرستان نيريز در استان فارس واقع شده است.
در گذشته دومين درياچه بزرگ ايران مامن پرندگان به‌ویژه دسته‌های چند صد هزارتايی فلامينگو بود، اما در سال‌های گذشته هزاران پرنده در اين تالاب جان باخته‌اند.
پیشتر روزنامه اعتماد گزارش داده بود که «در مردادماه سال ۸۶ قسمت وسيعی از درياچه بختگان خشک شده که در پی اين اتفاق، دو هزار جوجه فلامينگو در بستر خشک و نمکين درياچه تلف شدند. طرفداران محيط زيست اين واقعه را اولين پيامد آبگيری سد سيوند شناختند و با تجمع در پارک پرديسان تهران، از کم‌توجهی سازمان حفاظت محيط زيست به وضعيت پارک ملی بختگان ابراز نارضايتی کردند.»
محمد ابراهيم عامری از وزارت جهاد کشاورزی و وزارت نیرو انتقاد کرده و گفت: «شايد راندمان آبياری در اين منطقه از ۳۰ درصد هم کمتر باشد، ولی وزارت جهاد کشاورزی در اين خصوص هيچ اقدامی انجام نداده است.»
این کارشناس محیط زیست با اشاره به احداث سد سيوند افزود: «متاسفانه با گذشت چند سال از آبگيری، هنوز پشت اين سد به طور کامل پر نشده که اين امر نشان می‌دهد محاسبات وزارت نيرو در اين خصوص آن قدرها هم درست نبوده و به جز کمک به نابودی تالاب بختگان نتيجه‌ای نداشته است.»
در همین حال اخیرا بسیاری از کارشناسان محیط زیست بار دیگر در مورد خشک شدن دریاچه ارومیه، بزرگ‌ترین دریاچه کشور که در شمال غرب ایران و در میانه دو استان آذربایجان غربی و شرقی قرار گرفته است، هشدار دادند.
خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا، به نقل از این کارشناس محیط زیست می‌نویسد: «در صورت ادامه وضعيت فعلی به‌زودی توفان شن و نمک اراضی کشاورزی اطراف اين تالاب را نيز نابود می‌کند.»
اين کارشناس می‌افزايد که به جز کاهش بارندگی، ساختن سد درودزن در دهه ۱۳۵۰، احداث سد سيوند از آغاز سال ۱۳۷۱ و اخذ تصميم درباره احداث سد ملاصدرا در سال ۱۳۷۷، تبديل چند ده هزار هکتار از اراضی مجاور به زمين‌های کشاورزی، از بين رفتن پوشش گياهی درياچه به واسطه زهکشی و تغيير خصوصيات فيزيکی و شيميايی آب درياچه از جمله عواملی بودند که موجب نابودی اين درياچه شده‌اند.
پارک ملی و پناهگاه حيات وحش بختگان با وسعت هر يک به ترتيب ۱۱۷هزار و ۴۷ هکتار و ۲۴۲ هزار و ۲۲۳ هکتار در ۷۰ کيلومتری غرب شهرستان نيريز در استان فارس واقع شده است.
در گذشته دومين درياچه بزرگ ايران مامن پرندگان به‌ویژه دسته‌های چند صد هزارتايی فلامينگو بود، اما در سال‌های گذشته هزاران پرنده در اين تالاب جان باخته‌اند.
پیشتر روزنامه اعتماد گزارش داده بود که «در مردادماه سال ۸۶ قسمت وسيعی از درياچه بختگان خشک شده که در پی اين اتفاق، دو هزار جوجه فلامينگو در بستر خشک و نمکين درياچه تلف شدند. طرفداران محيط زيست اين واقعه را اولين پيامد آبگيری سد سيوند شناختند و با تجمع در پارک پرديسان تهران، از کم‌توجهی سازمان حفاظت محيط زيست به وضعيت پارک ملی بختگان ابراز نارضايتی کردند.»
محمد ابراهيم عامری از وزارت جهاد کشاورزی و وزارت نیرو انتقاد کرده و گفت: «شايد راندمان آبياری در اين منطقه از ۳۰ درصد هم کمتر باشد، ولی وزارت جهاد کشاورزی در اين خصوص هيچ اقدامی انجام نداده است.»
این کارشناس محیط زیست با اشاره به احداث سد سيوند افزود: «متاسفانه با گذشت چند سال از آبگيری، هنوز پشت اين سد به طور کامل پر نشده که اين امر نشان می‌دهد محاسبات وزارت نيرو در اين خصوص آن قدرها هم درست نبوده و به جز کمک به نابودی تالاب بختگان نتيجه‌ای نداشته است.»
در همین حال اخیرا بسیاری از کارشناسان محیط زیست بار دیگر در مورد خشک شدن دریاچه ارومیه، بزرگ‌ترین دریاچه کشور که در شمال غرب ایران و در میانه دو استان آذربایجان غربی و شرقی قرار گرفته است، هشدار دادند.