به گزارش خبرگزاری کار ایران، ايلنا، رانندگان تانکرهای سوخترسان عصر روز پنجشنبه، چهارم آبان، به اعتصاب خود پايان دادند و با سوخترسانی به پمپ بنزينها، ازدحام مردم در اصفهان کاهش يافت.
پیشتر، رئيس کانون انجمن های صنفی استان اصفهان به خبرگزاری ايلنا گفته بود که رانندگان تانکرهای سوخت در اصفهان، با خواست افزايش کرايه، از چهارشنبه شب اعتصاب کردند. اين اعتصاب سبب کاهش سوخت رسانی به پمپ بنزين ها و ازدحام مردم شده بود.
درباره سرانجام درخواست رانندگان تانکرهای سوخت، خبری منتشر نشده است.
در مورد اعتصاب رانندگان تانکر سوخت، پایگاه خبری محلی «اصفهان فردا» عصر روز پنجشنبه گزارش داده بود که «نفتکشهای حمل بنزین و گازوئیل طرف قرارداد با شرکت پخش فرآورده های نفتی اصفهان از ساعت ۱۲ شب گذشته (چهارشنبه) تاکنون دست از کار کشیده و تجمع کردهاند.»
گزارشهایی نیز روز پنجشنبه از صف های طولانی در پمپ بنزینهای اصفهان، منتشر شد.
فرماندار اصفهان گفته بود که بر خلاف تمام «شایعاتی» که در مورد توزیع بنزین در این شهر وجود دارد، مردم هیچگونه نگرانی در این مورد به خود راه ندهند.
تحریمهای بینالمللی، افزایش مهارگسیخته تورم ، سقوط چشمگیر ارزش واحد پول ایران، خصوصیسازی شرکتهای خدماتی و صنعتی، عدم پرداخت یارانه تخصیص داده شده به بخش صنعت، همراه با عدم افزایش دستمزدها متناسب با هزینهها یا دیرکرد در پرداخت حقوقهای ماهانه، همچنین عدم امنیت شغلی، همواره موجب اعتراض کارگران در ایران بوده است.
پیشتر، رئيس کانون انجمن های صنفی استان اصفهان به خبرگزاری ايلنا گفته بود که رانندگان تانکرهای سوخت در اصفهان، با خواست افزايش کرايه، از چهارشنبه شب اعتصاب کردند. اين اعتصاب سبب کاهش سوخت رسانی به پمپ بنزين ها و ازدحام مردم شده بود.
درباره سرانجام درخواست رانندگان تانکرهای سوخت، خبری منتشر نشده است.
در مورد اعتصاب رانندگان تانکر سوخت، پایگاه خبری محلی «اصفهان فردا» عصر روز پنجشنبه گزارش داده بود که «نفتکشهای حمل بنزین و گازوئیل طرف قرارداد با شرکت پخش فرآورده های نفتی اصفهان از ساعت ۱۲ شب گذشته (چهارشنبه) تاکنون دست از کار کشیده و تجمع کردهاند.»
گزارشهایی نیز روز پنجشنبه از صف های طولانی در پمپ بنزینهای اصفهان، منتشر شد.
فرماندار اصفهان گفته بود که بر خلاف تمام «شایعاتی» که در مورد توزیع بنزین در این شهر وجود دارد، مردم هیچگونه نگرانی در این مورد به خود راه ندهند.
تحریمهای بینالمللی، افزایش مهارگسیخته تورم ، سقوط چشمگیر ارزش واحد پول ایران، خصوصیسازی شرکتهای خدماتی و صنعتی، عدم پرداخت یارانه تخصیص داده شده به بخش صنعت، همراه با عدم افزایش دستمزدها متناسب با هزینهها یا دیرکرد در پرداخت حقوقهای ماهانه، همچنین عدم امنیت شغلی، همواره موجب اعتراض کارگران در ایران بوده است.