جامعه بین المللی بهایی در بیانیه ای می گوید: به نامه محرمانه ای دست پیدا کرده که نشان می دهد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران سال گذشته دستور اخراج دانشجویان بهایی از دانشگاه را صادر کرده است.
به گفته جامعه بین المللی بهایی، نیمی از دانشجویانی که در پاییز سال گذشته در دانشگاه های ایران ثبت نام کردند به طور تدریجی در طول سال تحصیلی ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۶ از دانشگاه ها اخراج شدند.
این سازمان تعداد دانشجویان بهایی اخراج شده از دانشگاه های ایران را تنها در سال تحصیلی ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۶، حدود ۱۲۸نفر بر شمرده است.
به گفته جامعه بین المللی بهایی، «این نامه که مهر محرمانه بر آن خورده، توسط اصغر زارعی، مدیر کل حراست مرکزی وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری ایران امضاء شده است.»
این گزارش می افزاید: این نامه برای ۸۱ دانشگاه ایران ارسال شده است و اگر چه تاریخ دقیق این نامه مشخص نیست ، ولی محتوا و متن آن خوانا است.
دربخشی از این نامه که رونوشت آن در وب سایت «جامعه بین الملل بهایی»منتشر شده، آمده است: « اشخاص بهایی چنانچه در حین ورود به دانشگاه و یا حین تحصیل مشخص شود که بهایی هستند، می بایست از دانشگاه اخراج شوند.»
جمهوری اسلامی ایران هنوز در ارتباط با این نامه واکنشی نشان نداده و هیچ منبع مستقلی نیز این خبر را تایید نکرده است.
دیان علایی، نماینده جامعه بین الملل بهایی ایران در سازمان ملل متحد در گفت و گو با رادیو فردا به پرسش های ما درباره این نامه پاسخ می دهد.
در بیانیه ای که منتشر کردید، اشاره شده که جامعه بهایی به نامه محرمانه ای دست پیدا کرده که سیاست ایران را مبنی بر جلوگیری از تحصیل دانشجویان بهایی بیان می کند، شما چطور به این نامه محرمانه دست پیدا کردید؟
دیان علایی: خوب ، اگر نامه محرمانه است یعنی یک نفر این را به جامعه بهایی داده و ما توانستیم از این نامه استفاده کنیم.
یک نفر از مسوولان دانشگاه این نامه را به شما داده است؟
این را نمی توانم بگویم، چون ممکن است برای این فرد مشکل ایجاد شود، ولی همانطور که روی وب سایت ما هم می بینید این نامه دارای امضاء است.
شما در بیانیه خود اشاره کردید که اجازه تحصیل به جوانان بهایی داده نمی شود و در سال گذشته هم از حدود ۲۰۰ نفر از بهاییانی که وارد دانشگاه شدند ۱۲۸ نفربه محض شناسایی اخراج شدند. در حالی که در جامعه بهایی ایران افراد تحصیل کرده وجود دارد، آیا این دانشجویانی که اخراج شدند صرفا به خاطر مذهب خود اخراج شدند؟
تا دو سال پیش در فرم کنکور، ستونی برای اعلام مذهب فرد وجود داشت، بنابراین بهاییان نمی توانستند امتحان کنکور دهند.
وقتی دو سال پیش سازمان سنجش، فرم کنکور را عوض کرد، پس از ۲۵ سال ۲۰۰ نفر از جوانان بهایی هم برای اولین بار توانستند وارد کنکور دانشگاه شوند که از میان این ۲۰۰ نفر، ۱۲۸ نفر به طور تدریجی از دانشگاه اخراج شدند.
این افراد نه کار سیاسی می کردند و نه تبلیغ دین و فقط به خاطر آشکار شدن دین شان از تحصیل محروم شدند.
آیا می دانید که این افراد چگونه شناسایی شدند؟
آنها را احضار کردند و از آنها پرسیدند که بهایی هستند و آیا حاضر هستید که به اسلام تغییر دین دهید. در غیر این صورت اخراج خواهند شد. اتفاقا در این نامه محرمانه هم که به دست ما رسیده است این دستور برای ۸۱ دانشگاه در ایران هم ارسال شده است.
استنباط من از صحبت شما این است که بهاییانی که در ایران تحصیل کردند، دین خود را انکار کرده اند؟
من شخصا خبری ندارم که که کسی بهایی باشد و بتواند در ایران وارد دانشگاه شود. البته جامعه بهایی سعی کرده است به جوانان بهایی که در طول سال های گذشته امکان تحصیلات دانشگاهی ندارند از طریق آموزش از راه دور کمک کند.
سازمان ملل متحد در این مورد خاص چه اقداماتی برای کمک به جوانان بهایی انجام می دهد؟
ما در جامعه بین المللی بهایی به عنوان یک سازمان غیر دولتی در سازمان ملل متحد به تمام بخش های حقوق بشر سازمان ملل به ویژه گزارشگر ویژه سازمان ملل برای آزادی ادیان این موضوع را اطلاع دادیم؛ مخصوصا به سازمان یونسکو که آن هم برای آزادی تحصیلات کار می کند.
شما فکر می کنید مسایل و مشکلات جامعه بهایی ایران تنها به محدودیت هایی که حکومت ایجاد کرده محدود می شود یا بهایی ها در درون جامعه ایران هم مشکلات خاص خود را دارند؟
مسئله ایران این است که دولت روشی دارد که اجازه نمی دهد بهاییان مثل دیگر شهروندان ایرانی، بدون در نظر گرفتن دین و اعتقادشان زندگی معمولی داشته باشند. الان مسئله بهاییان در ایران این است که آنها امکانات برابری با سایر شهروندان ندارند.
شما اعتقاد دارید که اگر مسئله بهایی ها با حکومت حل شود، در جامعه هم مشکلات آنها خود به خود حل خواهد شد؟
قوانین جهانی حقوق بشر می گوید که دولت باید از تمام شهروندان خود مخصوصا وقتی آنها با تبعیض نژادی یا دینی مواجه می شوند، دفاع کند. بنابراین اگر روش دولت ایران مطابق قوانین بین المللی باشد، در صورتی که افراد متعصبی هم در جامعه باشند دولت می بایست از حقوق اقلیت های مذهبی دفاع کند.