نامه به احمد شهید؛ «عاملان کشتارهای ۶۷ بايد محاکمه شوند»

شماری از بازماندگان و خانواده های زندانيان سياسی که در دهه شصت در زندانهای جمهوری اسلامی اعدام و يا زير شکنجه کشته شدند، در نامه ای به احمد شهيد، گزارشگر ويژه سازمان ملل، خواستار رسيد گی به پرونده اين کشتارها و شناسايی عاملان و آمران آن شده اند.

يکی از امضا کنندگان اين نامه رضوان مقدم است که همسرش علی اصغر منوچهرآبادی از زندانيان سياسی در کشتار های سال ۶۷ در زندان ها اعدام شد، شيرين فاميلی از رضوان مقدم درباره علت نوشتن اين نامه پرسيده است.

گفت و گوی شیرین فامیلی با رضوان مقدم درباره نامه به احمد شهید درباره کشتارهای ۶۷

گفت و گوی شیرین فامیلی با رضوان مقدم درباره نامه به احمد شهید درباره کشتارهای ۶۷

رضوان مقدم: فشار به خانواده‌های بازماندگان و جان باختگان دهه ۶۰ امر مستمری بوده و آخرين موردی که شاهد بوديم خانم منصوره بهکيش بود که او را بدون دليل بازداشت کردند و بعد با قرار وثيقه آزاد شد و يا دستگيری مادران پارک لاله بود.

علاوه بر مسئله دهه ۶۰ تمام کسانی که به نوعی فرزندانشان از بين رفته يا گم شده اند نيز تحت فشار هستند، مانند مورد آقای سعيد زينالی که مادرش خانم بقايی و خواهرش دستگير شدند. آقای سعيد زينالی حدود ۱۲ سال پيش يعنی از ۲۳ تير ۷۸ تا کنون که دستگير شده هيچ خبری از او نيست به جز يکی دو بار تلفن و بعد ديگر هيچ. مادر آقای زينالی به خاطر پيگيری وضعيت فرزندش دستگير شده و با قرار وثيقه آزاد است. می بينيم مرتب اين فشارها ادامه دارد.

خانم مقدم! خانواده‌ها و بازماندگان کشتارهای دهه ۶۰ در زندان‌های جمهوری اسلامی، چه مستنداتی برای ارائه به گزارشگر ويژه سازمان ملل در اختيار دارند؟

مستندات بسيار زيادی وجود دارد. مسئله خاوران، بازماندگان، شاهدين اعدام‌ها و کسانی که شکنجه شدند وجود دارد. البته رژيم جمهوری اسلامی اسناد و مدارکی را که در اختيار داشته يا از بين برده يا مخفی می‌کند مثل بازداشتگاه کهريزک که آن را بستند و ديگر از آن استفاده نمی شود يا زير و رو کردن خاک خاوران.

بسياری از کسانی که شاهد اعدام‌های دسته جمعی دهه ۶۰ بودند، توانستند به خارج از کشور بيايند و عده ای هم در داخل کشور هستند، اگر امنيت اين افراد بعد از مصاحبه تامين شود می توانند اطلاعات خود را دراختيار احمد شهيد بگذارند.

کسانی که در رژيم کار می‌کردند و در اين مسائل دست داشتند چيزی نمی گويند ولی کسانی که اکنون از حکومت بريده اند و به سوی مردم آمدند مانند زندانبانان که قربانيان را برای اعدام می‌بردند، جزو شاهدان بودند و بايد حرف بزنند.

همچنين قتل‌های زنجيره ای بايد بررسی شود و دستگيری‌ها و شکنجه های اخير و يا گمشدگان بعد از انتخابات که از اين موارد بسيار است.

در صورتی که آقای احمد شهيد بتواند به ايران سفر کند، چه امکاناتی برای دسترسی او به اين مستندات بايد فراهم شود؟

بايد به آقای احمد شهيد اجازه دهند از بازداشتگاه‌ها ديدن کند. البته بعضی از آنها مانند زندان توحيد اکنون موزه شده در حالی که چه جنايت‌ها در آنجا اتفاق افتاده و کسانی زير شکنجه کشته شدند. بعضی از اسناد و مدارک در اختيار رژيم است. پرونده کسانی مانند همسر من که با دو سال محکوميت او را اعدام کردند در اختيار من نيست. خانواده‌ها می‌توانند آن چه بر آنها گذشته را در اختيار احمد شهيد بگذارند و مشاهدات خود را بازگو کنند، اما پرونده ها دراختيار خانواده‌ها نيست.

در صورت فراهم شدن تمام اين مستندات چه خواستی از آقای احمد شهيد، گزارشگر ويژه سازمان ملل، داريد؟

آمران و عاملان اين جنايات بايد شناسايی و محاکمه شوند. چنان چه عزيزان ما وصيت نامه ای داشتند در اختيار ما گذاشته شود. محل دفن شهيدان ما را اطلاع دهند و بگذارند ما مکانی برای يادبود اين عزيزان بنا کنيم آن طور که فراخور آنها است. بايد به ما بگويند چرا اين افراد اصلا اعدام شدند، چرا افراد شکنجه شدند.

بايد پاسخگو باشند نه فقط به ما بلکه به جامعه جهانی. ما می خواهيم به دادخواهی خانواده‌های جان باختگان پاسخ داده شود.