آيين رسمی خاکسپاری آريل شارون، نخست وزير پيشين اسرائيل، روز دوشنبه بيست و سوم دی با حضور سياستمداران و نظاميان اسرائيلی و شماری از شخصيت‌های بين‌المللی در محوطه پارلمان اسرائيل برگزار شد.
جو بايدن معاون رييس جمهوری آمريکا در شمار شخصيت‌های جهانی است که برای حضور در اين آيين به اسرائيل رفته است.
چند نخست وزير از جمله از جمهوری چک و شماری از روسای جمهوری از جمله از يونان و شخصيت‌های بين‌المللی که در زمان نخست وزيری شارون با وی همکاری داشتند، مانند تونی بلر نخست وزير پيشين بريتانيا در آيين رسمی خاکسپاری وی شرکت کردند.
شيمون پرز رييس جمهوری ۹۱ ساله اسرائيل، که تنها سياستمدار در قيد حيات از نسل بنيانگذاران اسرائيل است، با بغض در گلو، شارون را «دوست، رهبری بزرگ و يک سرباز فداکار» ناميد که «از گرفتن تصميمات شجاعانه باکی نداشت».
جو بايدن، که به نمايندگی از سوی رهبری آمريکا در اين آيين حضور داشت، در سخنان خود آنچه را که «شهامت بی نظير» شارون ناميد، مورد ستايش قرار داد و گفت آمريکا در مرگ شارون، مانند «يکی از فرزندان خود»، سوگوار است.
تونی بلر نخست وزير پيشين بريتانيا نيز در سخنانی گفت: «تصور ديگری از شارون داشتم اما وقتی برای نخستين بار او را ملاقات کردم، آريک (آريئل شارون) را کاملا متفاوت از تصورات يافتم؛ دلپذير و پرجذبه».
جسد شارون از اورشليم به سوی صحرای نگب انتقال داده شد تا در کنار مزار همسرش، لی لی، در تپه «لاله‌های سرخ»، جايی که او چند دهه از عمر خود را در آن به کشاورزی و دامداری مشغول بود، به خاک سپرده شود.
پيش از خاکسپاری جسد آريل شارون در اين مزرعه، مراسم ديگری برای ايراد سخنرانی از سوی رييس ستاد کل ارتش اسرائيل و شمار ديگری از شخصيت ها در نظر گرفته شده است.
قبر شارون در اين تپه، فاصله بسيار اندکی تا نوار غزه دارد، به همين دليل تدابير امنيتی شديدی در اين محل در نظر گرفته شده است ولی با وجود اين، خانواده شارون گفتند هر کسی از مردم اسرائيل می‌تواند در مراسم شرکت کند زيرا شارون فردی از ميان ملت خود بود.
شارون از فرماندهان جنگ‌های اسرائيل و يکی از برجسته‌ترين سياستمداران اين کشور بود که عرصه سياسی اسرائيل را بارها دستخوش فراز و فرودهای جدی کرد.
او از اواخر دهه هفتاد ميلادی به عنوان وزير در وزارتخانه‌های مختلف اين کشور نقش داشت اما در کهنسالی و در سال ۲۰۰۱ به نخست وزيری رسيد و در انتخابات سال ۲۰۰۵ نيز دوباره در اين مقام ابقا شد.
شارون در پيروزی‌های اسرائيل در دو جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ و يوم کيپور در سال ۱۹۷۳ نقش مهمی داشت اما نقش او در جنگ سال ۱۹۸۲ اسرائيل در لبنان فاجعه بار بود و به دور کردن او از کادر رهبری اين کشور برای بيش از يک دهه و نيم منجر شد.
مهمترين تصميمات سياسی شارون در دوران نخست وزيری‌اش در خصوص مبارزه با انتفاضه دوم فلسطينی‌ها، برپايی ديوار جدا کننده اسرائيل از فلسطينی‌ها و عقب نشينی اسرائيل از نوار غزه پس از ۳۸ سال بود.
شارون به هنگام مرگ، چند روز تا هشتاد و شش سالگی فاصله داشت اما هشت سال آخر عمرش را در اغمای مطلق بود و زندگی نباتی داشت.
او چهارم ژانويه ۲۰۰۶ و در دومين دوره نخست وزيری‌اش بر اثر خونريزی شديد داخلی ناشی از سکته مغزی به کُمای کامل رفت.
عمل‌های جراحی پيچيده‌ای در طول هشت سال گذشته بر روی شارون انجام شد که تنها به ادامه حيات ظاهری وی منجر شد.
دو پسران شارون با جدا کردن پدر خود از تجهيزات پزشکی که وی را ظاهرا زنده نگاه می‌داشت، مخالفت کرده بودند.
اما وخامت حال جسمانی شارون از آغاز سال ۲۰۱۴ و نارسايی شديد کليوی، سرانجام دو پسر او را متقاعد کرد که پدرشان از تجهيزات پزشکی جدا شود.
جو بايدن معاون رييس جمهوری آمريکا در شمار شخصيت‌های جهانی است که برای حضور در اين آيين به اسرائيل رفته است.
چند نخست وزير از جمله از جمهوری چک و شماری از روسای جمهوری از جمله از يونان و شخصيت‌های بين‌المللی که در زمان نخست وزيری شارون با وی همکاری داشتند، مانند تونی بلر نخست وزير پيشين بريتانيا در آيين رسمی خاکسپاری وی شرکت کردند.
شيمون پرز رييس جمهوری ۹۱ ساله اسرائيل، که تنها سياستمدار در قيد حيات از نسل بنيانگذاران اسرائيل است، با بغض در گلو، شارون را «دوست، رهبری بزرگ و يک سرباز فداکار» ناميد که «از گرفتن تصميمات شجاعانه باکی نداشت».
جو بايدن، که به نمايندگی از سوی رهبری آمريکا در اين آيين حضور داشت، در سخنان خود آنچه را که «شهامت بی نظير» شارون ناميد، مورد ستايش قرار داد و گفت آمريکا در مرگ شارون، مانند «يکی از فرزندان خود»، سوگوار است.
تونی بلر نخست وزير پيشين بريتانيا نيز در سخنانی گفت: «تصور ديگری از شارون داشتم اما وقتی برای نخستين بار او را ملاقات کردم، آريک (آريئل شارون) را کاملا متفاوت از تصورات يافتم؛ دلپذير و پرجذبه».
جسد شارون از اورشليم به سوی صحرای نگب انتقال داده شد تا در کنار مزار همسرش، لی لی، در تپه «لاله‌های سرخ»، جايی که او چند دهه از عمر خود را در آن به کشاورزی و دامداری مشغول بود، به خاک سپرده شود.
پيش از خاکسپاری جسد آريل شارون در اين مزرعه، مراسم ديگری برای ايراد سخنرانی از سوی رييس ستاد کل ارتش اسرائيل و شمار ديگری از شخصيت ها در نظر گرفته شده است.
قبر شارون در اين تپه، فاصله بسيار اندکی تا نوار غزه دارد، به همين دليل تدابير امنيتی شديدی در اين محل در نظر گرفته شده است ولی با وجود اين، خانواده شارون گفتند هر کسی از مردم اسرائيل می‌تواند در مراسم شرکت کند زيرا شارون فردی از ميان ملت خود بود.
شارون از فرماندهان جنگ‌های اسرائيل و يکی از برجسته‌ترين سياستمداران اين کشور بود که عرصه سياسی اسرائيل را بارها دستخوش فراز و فرودهای جدی کرد.
او از اواخر دهه هفتاد ميلادی به عنوان وزير در وزارتخانه‌های مختلف اين کشور نقش داشت اما در کهنسالی و در سال ۲۰۰۱ به نخست وزيری رسيد و در انتخابات سال ۲۰۰۵ نيز دوباره در اين مقام ابقا شد.
شارون در پيروزی‌های اسرائيل در دو جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ و يوم کيپور در سال ۱۹۷۳ نقش مهمی داشت اما نقش او در جنگ سال ۱۹۸۲ اسرائيل در لبنان فاجعه بار بود و به دور کردن او از کادر رهبری اين کشور برای بيش از يک دهه و نيم منجر شد.
مهمترين تصميمات سياسی شارون در دوران نخست وزيری‌اش در خصوص مبارزه با انتفاضه دوم فلسطينی‌ها، برپايی ديوار جدا کننده اسرائيل از فلسطينی‌ها و عقب نشينی اسرائيل از نوار غزه پس از ۳۸ سال بود.
شارون به هنگام مرگ، چند روز تا هشتاد و شش سالگی فاصله داشت اما هشت سال آخر عمرش را در اغمای مطلق بود و زندگی نباتی داشت.
او چهارم ژانويه ۲۰۰۶ و در دومين دوره نخست وزيری‌اش بر اثر خونريزی شديد داخلی ناشی از سکته مغزی به کُمای کامل رفت.
عمل‌های جراحی پيچيده‌ای در طول هشت سال گذشته بر روی شارون انجام شد که تنها به ادامه حيات ظاهری وی منجر شد.
دو پسران شارون با جدا کردن پدر خود از تجهيزات پزشکی که وی را ظاهرا زنده نگاه می‌داشت، مخالفت کرده بودند.
اما وخامت حال جسمانی شارون از آغاز سال ۲۰۱۴ و نارسايی شديد کليوی، سرانجام دو پسر او را متقاعد کرد که پدرشان از تجهيزات پزشکی جدا شود.