سپاه پاسداران می گويد که از امروز (دوشنبه)، مانور موشکی ۱۰ روزه خود را در دريا و زمين آغاز می‌کند.
اگرچه آزمايش‌های موشکی ايران، همواره نگرانی‌های بين‌المللی را برانگيخته و آمريکا و کشورهای اروپايی، فن‌آوری موشکی ايران را با برنامه بحث‌برانگيز اتمی تهران مرتبط می‌دانند، اما سرتيپ پاسدار، اميرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نيروی هوافضای سپاه گفته است که اين رزمايش، تهديدی برای ديگران محسوب نمی‌شود و تنها برای حفظ آمادگی و توان بازدارندگی نيروهای مسلح ايران است.
رادیو فردا در گفت‌وگو با آلکس وطنخواه، پژوهشگر ارشد موسسه دفاعی و امنيتی «جينز» در واشنگتن، اهداف و علل برگزاری چنین مانورهایی را بررسی کرده است.
رادیو فردا: چه اطلاعاتی از اين مانور و اهداف آن در دست است؟
آلکس وطن خواه: تا آن جايی که من می دانم توضيحاتی که در مورد اين مسئله داده شده ، بسيار کم بوده ، فقط گفته شده است که اين آخرين بازی های جنگی سپاه پاسداران است که موشک های مختلف را به بازی خواهد گرفت و با اين کار می خواهد قدرت خودش را به دنيا نشان دهد.
چرا مانور ده روزه؟
اين جور که اينها توضيح داده اند چندين مدل از موشک های مختلف را آزمايش خواهند کرد. چون سيستم های مختلفی را می خواهند به کار ببرند در مناطق مختلف کشور بايد اينها را راه اندازی کنند.
طبعا به لحاظ فنی اين کارها طول می کشد به همين دليل هم فکر می کنم که اولا اينها به وقت نياز دارند و دوم اينکه کل ماجرا اين است که پيام اول اين بازی ها، سياسی است و اگر شما اين بازی را ده روز ادامه دهيد طبعا می توانيد بيشتر در مورد آن صحبت کنيد و مانور بدهيد.
وقتی اين کار زمان بيشتری طول بکشد، آن پيام هم به مدت طولانی تر و بيشتری به گوش مردم – ايرانی ها و خارجی ها- خواهد رسيد.
سپاه می گويد که اين مانور تهديدی برای ديگران محسوب نمی شود. به اعتقاد شما اين مانور واقعا تحريک کننده نخواهد بود؟ و کشورهای منطقه نگران نخواهند شد؟
اکثر کشورها اين مانورها را اجرا می کنند. اما فقط ايران و چند کشور محدود ديگر هستند که راجع به اجرای اين برنامه ها تا اين حد در مطبوعات صحبت می کنند، عکس چاپ می کنند و خبر منتشر می کنند.
اين امر خيلی راحت نشان می دهد که ايران به شکل يک بازی سياسی به اين مسئله نگاه می کند و فقط يک مسئله نظامی نيست.
شما خودتان می بينيد که در کشوری مثل آمريکا بازی های نظامی هر روز اتفاق می افتد ولی ما در مورد آن در مطبوعات آمريکا نمی خوانيم. زياد در مورد اين اتفاقات نظامی خبری منتشر نمی شود. چرا؟ چون آن کارها صرفا يک کارکرد نظامی دارد و پيغام سياسی در آن وجود ندارد.
حرف اول ايران صدور يک پيام سياسی خطاب به کشورهای همسايه خودش و کشورهای عرب منطقه و آنهايی است که نزديک به آمريکا هستند، به خصوص عربستان سعودی.
کشور عربستان هم به لحاظ سياسی و هم نظامی با ايران رقابت دارد و سال گذشته حدود ۶۰ ميليارد دلار با آمريکا قرارداد بسته است و سلاح های جديد نظامی از آمريکا خريداری می کند.
پيغام ايران به اين کشورها اين است که ايران ضعيف نيست و قادر به دفاع کردن است و به اين شيوه قدرت خودش را به نمايش بگذارد.
در چند سال اخير مانورهای زمينی سپاه، بيشتر جهت آمادگی برای رويارويی با تهديدهای داخلی و جهت گيری ضد شورش را از خود نشان داده است. وقتی هم صحبت از آمادگی برای مقابله با تهديدهای خارجی پيش می آيد، تمامی مانورها، مانورهای موشکی است.پرسش اين است که اگر استراتژی ايران موشکی خواهد بود، اين راهبرد می تواند در جهت بازدارندگی عمل کند؟ يا خير؟ می تواند تهاجمی تعريف شود؟
من اگر به کل مسائل ارتش و سپاه ايران نگاه کنم و بخواهم بگويم دقيقا کانون قدرت ارتش ايران کجاست؟ فقط می توانم به ساخت موشک هايی اشاره کنم که الان زير نظر سپاه پاسداران مديريت می شود.
ارتش ايران از نظر نيروی دريايی و هوايی نه تنها جلوی آمريکا نمی توانند بايستند بلکه ممکن است جلوی همسايه خودشان هم ضعيف عمل کنند، به خصوص در مقابل کشورهايی مانند ترکيه و پاکستان.
اينها در چنين شرايطی روی مسائلی که در آن قدرتمندند، مثل مسائل موشکی مانور داده و آنها را به نمايش می گذارند.
اگرچه آزمايش‌های موشکی ايران، همواره نگرانی‌های بين‌المللی را برانگيخته و آمريکا و کشورهای اروپايی، فن‌آوری موشکی ايران را با برنامه بحث‌برانگيز اتمی تهران مرتبط می‌دانند، اما سرتيپ پاسدار، اميرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نيروی هوافضای سپاه گفته است که اين رزمايش، تهديدی برای ديگران محسوب نمی‌شود و تنها برای حفظ آمادگی و توان بازدارندگی نيروهای مسلح ايران است.
رادیو فردا در گفت‌وگو با آلکس وطنخواه، پژوهشگر ارشد موسسه دفاعی و امنيتی «جينز» در واشنگتن، اهداف و علل برگزاری چنین مانورهایی را بررسی کرده است.
رادیو فردا: چه اطلاعاتی از اين مانور و اهداف آن در دست است؟
آلکس وطن خواه: تا آن جايی که من می دانم توضيحاتی که در مورد اين مسئله داده شده ، بسيار کم بوده ، فقط گفته شده است که اين آخرين بازی های جنگی سپاه پاسداران است که موشک های مختلف را به بازی خواهد گرفت و با اين کار می خواهد قدرت خودش را به دنيا نشان دهد.
چرا مانور ده روزه؟
اين جور که اينها توضيح داده اند چندين مدل از موشک های مختلف را آزمايش خواهند کرد. چون سيستم های مختلفی را می خواهند به کار ببرند در مناطق مختلف کشور بايد اينها را راه اندازی کنند.
در کشوری مثل آمريکا بازی های نظامی هر روز اتفاق می افتد ولی ما در مورد آن در مطبوعات آمريکا نمی خوانيم. زياد در مورد اين اتفاقات نظامی خبری منتشر نمی شود. چرا؟ چون آن کارها صرفا يک کارکرد نظامی دارد و پيغام سياسی در آن وجود ندارد.
آلکس وطنخواه، پژوهشگر موسسه دفاعی جینز
طبعا به لحاظ فنی اين کارها طول می کشد به همين دليل هم فکر می کنم که اولا اينها به وقت نياز دارند و دوم اينکه کل ماجرا اين است که پيام اول اين بازی ها، سياسی است و اگر شما اين بازی را ده روز ادامه دهيد طبعا می توانيد بيشتر در مورد آن صحبت کنيد و مانور بدهيد.
وقتی اين کار زمان بيشتری طول بکشد، آن پيام هم به مدت طولانی تر و بيشتری به گوش مردم – ايرانی ها و خارجی ها- خواهد رسيد.
سپاه می گويد که اين مانور تهديدی برای ديگران محسوب نمی شود. به اعتقاد شما اين مانور واقعا تحريک کننده نخواهد بود؟ و کشورهای منطقه نگران نخواهند شد؟
اکثر کشورها اين مانورها را اجرا می کنند. اما فقط ايران و چند کشور محدود ديگر هستند که راجع به اجرای اين برنامه ها تا اين حد در مطبوعات صحبت می کنند، عکس چاپ می کنند و خبر منتشر می کنند.
اين امر خيلی راحت نشان می دهد که ايران به شکل يک بازی سياسی به اين مسئله نگاه می کند و فقط يک مسئله نظامی نيست.
شما خودتان می بينيد که در کشوری مثل آمريکا بازی های نظامی هر روز اتفاق می افتد ولی ما در مورد آن در مطبوعات آمريکا نمی خوانيم. زياد در مورد اين اتفاقات نظامی خبری منتشر نمی شود. چرا؟ چون آن کارها صرفا يک کارکرد نظامی دارد و پيغام سياسی در آن وجود ندارد.
حرف اول ايران صدور يک پيام سياسی خطاب به کشورهای همسايه خودش و کشورهای عرب منطقه و آنهايی است که نزديک به آمريکا هستند، به خصوص عربستان سعودی.
کشور عربستان هم به لحاظ سياسی و هم نظامی با ايران رقابت دارد و سال گذشته حدود ۶۰ ميليارد دلار با آمريکا قرارداد بسته است و سلاح های جديد نظامی از آمريکا خريداری می کند.
پيغام ايران به اين کشورها اين است که ايران ضعيف نيست و قادر به دفاع کردن است و به اين شيوه قدرت خودش را به نمايش بگذارد.
در چند سال اخير مانورهای زمينی سپاه، بيشتر جهت آمادگی برای رويارويی با تهديدهای داخلی و جهت گيری ضد شورش را از خود نشان داده است. وقتی هم صحبت از آمادگی برای مقابله با تهديدهای خارجی پيش می آيد، تمامی مانورها، مانورهای موشکی است.پرسش اين است که اگر استراتژی ايران موشکی خواهد بود، اين راهبرد می تواند در جهت بازدارندگی عمل کند؟ يا خير؟ می تواند تهاجمی تعريف شود؟
من اگر به کل مسائل ارتش و سپاه ايران نگاه کنم و بخواهم بگويم دقيقا کانون قدرت ارتش ايران کجاست؟ فقط می توانم به ساخت موشک هايی اشاره کنم که الان زير نظر سپاه پاسداران مديريت می شود.
ارتش ايران از نظر نيروی دريايی و هوايی نه تنها جلوی آمريکا نمی توانند بايستند بلکه ممکن است جلوی همسايه خودشان هم ضعيف عمل کنند، به خصوص در مقابل کشورهايی مانند ترکيه و پاکستان.
اينها در چنين شرايطی روی مسائلی که در آن قدرتمندند، مثل مسائل موشکی مانور داده و آنها را به نمايش می گذارند.