عليرضا حسينی بهشتی، مشاور مير حسين موسوی، روز سه شنبه از تشکيل يک جبهه سياسی توسط اين نامزد اصلاح طلب انتخابات رياست جمهوری در آينده‌ای نزديک خبر داد.
عليرضا حسينی بهشتی در گفت و گوی کوتاه خود با ايلنا توضيح بيشتری در مورد اين جبهه سياسی نداد.
آقای موسوی حدود يک هفته پيش اعلام کرده بود که قصد تشکيل يک حزب سياسی را دارد. در اين ارتباط، برخی حتی از احتمال تشکيل دوباره حزب جمهوری اسلامی سخن گفتند، به ويژه که او از اعضای شورای مرکزی آن حزب بود.
اما چرا مير حسين موسوی قصد خود برای تاسيس يک حزب سياسی را تغيير داد؟ در اين ارتباط، برخی از کارشناسان سياسی، احنمال بسيار زياد مخالفت کميسيون ماده ۱۰ احزاب وزارت کشور با تشکيل حزب از سوی آقای موسوی را عامل اصلی اين تغيير تصميم می دانند.
در اين زمينه نيز حميدرضا فولادگر، عضو کميسيون ماده ۱۰ احزاب، به خبرگزاری ايلنا گفته است: « تنها احزاب نيازمند دريافت مجوز فعاليت از کميسيون ماده ۱۰ احزاب وزارت کشور هستند» و افزود: « فعاليت در قالب يک جبهه سياسی نيازی به دريافت مجوز ندارد. »
آقای فولادگر در همين خصوص به جبهه پيروان خط امام و رهبری که متشکل از ۱۴حزب و تشکل سياسی جناح اصولگرا است، اشاره کرد که در قالب يک جبهه سياسی فعاليت می‌کند، اما مجوزی از ماده ۱۰ احزاب نگرفته است.
البته سعيد رضوی فقيه، فعال سياسی اصلاح طلب و روزنامه نگار در تهران، نظر ديگری دارد و در گفت و گو با « راديو فردا» با اشاره به اين موضوع -که گمان نمی کند چنين احتمالی مانع تصميم آقای موسوی شود- می گويد: « آقای موسوی و ساير چهره های اصلاح طلب بعد از مشاهده جنبش عظيم و ميليونی مردم برای دفاع از انتخابات آزاد، متوجه اين نکته شدند که يک جنبش مردمی مشروعيت خود را از يک دولت نا مشروع و انتصابی نمی گيرد. حضور ميليونی مردم می تواند حزب مورد نظر آقای موسوی و ديگر رهبران اصلاح طلب را مشروعيت دهد. به نظر می رسد برای اين که حزب جديد آقای موسوی در تقابل با احزاب ديگر قرار نگيرد و احزابی که وجود دارند و فعال هستند نيازی به توقف فعاليت نداشته باشند، او بخواهد از پتانسيل فراجناحی خود برای هماهنگ کردن اين احزاب استفاده کند.»
در اين ميان، برخی از فعالان سياسی بر اين باورند که تشکيل يک جبهه سياسی با شرکت مير حسين موسوی، مهدی کروبی و محمد خاتمی، سه چهره شاخص اصلاح طلب در ايران، بهره گيری از توانايی های آنان را افزايش می دهد.
آقای رضوی فقيه ضمن موافقت با اين عقيده گفت: « به طور قطع همکاری همه چهره های برجسته اصلاح طلب در شرايط فعلی ضروری است تا بتوانيم حداکثر نيروهای خواهان تغيير را دور هم جمع کنيم. به طبع هر کدام از اين آقايان محدوده خاصی را پوشش می دهند که لزوما هم‌پوشانی مطلق با هم ندارند، بنابراين کنار هم قرار گرفتن اين رهبران می تواند جنبش اصلاح طلبی را در يک شرايط حداکثری از نظر تعداد و تنوع نيروهای سياسی و اجتماعی گرد هم آورد و همکاری و همياری آنها را با هم تضمين کند. به نظر من تشکيل جبهه ای که چهره های برجسته اصلاح طلب در رأس آن باشند، می تواند يک جبهه سياسی مقتدر، زنده و با نشاط را در ايران شکل دهد و تداوم بخشد.»
در همين خصوص، علی اکبر اوليا، نماينده اصلاح طلب مجلس شورای اسلامی، ابراز اميدواری کرد که دامنه فعاليت‌های اين جبهه سياسی، گسترده‌تر از جبهه اصلاحات و شورای هماهنگی اصلاح طلبان باشد.
آقای اوليا تاکيد کرد که « هرگونه هم فکری و همگرايی ميان احزاب حامی موسوی و حاميان و پايگاه اجتماعی وی، نتيجه بخش و موثر خواهد بود.»
سعيد رضوی فقيه به اين پرسش که تاثير چنين جبهه ای در ميان مردم ايران چگونه خواهد بود، پاسخ می دهد: « پتانسيل در جامعه ايران برای پذيرش چنين اقدام شفاف سياسی خيلی بالا است و انرژی نهفته در جامعه ايران که بعد از اعلام نتايج انتخابات اخير در خيابان ها مشاهده کرديم، خيلی عظيم است، بنابراين مردم هر فرصتی را برای ظهور و بروز عينی و اجتماعی مورد توجه قرار خواهند داد. با اين پتانسيل عظيم هر فراخوانی که صورت گيرد و هر حزب و جبهه ای که در شرايط فعلی تشکيل شود، مورد استقبال عمومی مردم و به خصوص جوانان قرار می گيرد.»
دو پيشنهاد مشابه برای تشکيل جبهه سياسی
بحث تشکيل جبهه سياسی توسط مير حسين موسوی و مهدی کروبی، دو نامزد اصلاح طلب انتخابات رياست جمهوری، و محمد خاتمی، رييس جمهوری سابق ايران، با پيشنهاد عزت الله سحابی، رييس شورای فعالان ملی و مذهبی، حسين مرعشی، از حزب کارگزاران سازندگی، مطرح شده بود.
آقای سحابی در اين زمينه پيشنهاد کرده بود که آقايان موسوی، خاتمی و کروبی جبهه سياسی تشکيل دهند و گفت: « اگر موسوی، خاتمی و کروبی مبادرت به تشکيل يک جبهه سياسی کنند، مطمئنا تاثير مضاعفی در ساحت سياسی ايران خواهد گذاشت، زيرا حرکاتی که اکنون در جامعه در حال رخ دادن است، نياز به يک رهبری دارد.»
او افزوده بود:« هر حرکت خودجوشی که رهبری نداشته باشد يا راديکال می‌شود و يا دچار سرخوردگی خواهد شد.»
حسين مرعشی نيز در مقاله ای در روزنامه « اعتماد ملی» با تاکيد بر ضرورت تشکيل يک جبهه سياسی نوشت:« اگر در اين زمينه کوتاهی‌ای صورت بگيرد و از اين پتانسيل استفاده نشود، بايد گفت که ملت ايران هرگز اين قصور را نخواهند بخشيد، زيرا تشکيل يا عدم تشکيل چنين جبهه‌ای می‌تواند سرنوشت ايران را در سال‌های آينده رقم بزند. »
عليرضا حسينی بهشتی در گفت و گوی کوتاه خود با ايلنا توضيح بيشتری در مورد اين جبهه سياسی نداد.
آقای موسوی حدود يک هفته پيش اعلام کرده بود که قصد تشکيل يک حزب سياسی را دارد. در اين ارتباط، برخی حتی از احتمال تشکيل دوباره حزب جمهوری اسلامی سخن گفتند، به ويژه که او از اعضای شورای مرکزی آن حزب بود.
اما چرا مير حسين موسوی قصد خود برای تاسيس يک حزب سياسی را تغيير داد؟ در اين ارتباط، برخی از کارشناسان سياسی، احنمال بسيار زياد مخالفت کميسيون ماده ۱۰ احزاب وزارت کشور با تشکيل حزب از سوی آقای موسوی را عامل اصلی اين تغيير تصميم می دانند.
در اين زمينه نيز حميدرضا فولادگر، عضو کميسيون ماده ۱۰ احزاب، به خبرگزاری ايلنا گفته است: « تنها احزاب نيازمند دريافت مجوز فعاليت از کميسيون ماده ۱۰ احزاب وزارت کشور هستند» و افزود: « فعاليت در قالب يک جبهه سياسی نيازی به دريافت مجوز ندارد. »
آقای فولادگر در همين خصوص به جبهه پيروان خط امام و رهبری که متشکل از ۱۴حزب و تشکل سياسی جناح اصولگرا است، اشاره کرد که در قالب يک جبهه سياسی فعاليت می‌کند، اما مجوزی از ماده ۱۰ احزاب نگرفته است.
« آقای موسوی و ساير چهره های اصلاح طلب بعد از مشاهده جنبش عظيم و ميليونی مردم برای دفاع از انتخابات آزاد، متوجه اين نکته شدند که يک جنبش مردمی مشروعيت خود را از يک دولت نا مشروع و انتصابی نمی گيرد. حضور ميليونی مردم می تواند حزب مورد نظر آقای موسوی و ديگر رهبران اصلاح طلب را مشروعيت دهد.
سعید رضوی فقیه، فعال سیاسی و روزنامه نگار
در اين ميان، برخی از فعالان سياسی بر اين باورند که تشکيل يک جبهه سياسی با شرکت مير حسين موسوی، مهدی کروبی و محمد خاتمی، سه چهره شاخص اصلاح طلب در ايران، بهره گيری از توانايی های آنان را افزايش می دهد.
آقای رضوی فقيه ضمن موافقت با اين عقيده گفت: « به طور قطع همکاری همه چهره های برجسته اصلاح طلب در شرايط فعلی ضروری است تا بتوانيم حداکثر نيروهای خواهان تغيير را دور هم جمع کنيم. به طبع هر کدام از اين آقايان محدوده خاصی را پوشش می دهند که لزوما هم‌پوشانی مطلق با هم ندارند، بنابراين کنار هم قرار گرفتن اين رهبران می تواند جنبش اصلاح طلبی را در يک شرايط حداکثری از نظر تعداد و تنوع نيروهای سياسی و اجتماعی گرد هم آورد و همکاری و همياری آنها را با هم تضمين کند. به نظر من تشکيل جبهه ای که چهره های برجسته اصلاح طلب در رأس آن باشند، می تواند يک جبهه سياسی مقتدر، زنده و با نشاط را در ايران شکل دهد و تداوم بخشد.»
در همين خصوص، علی اکبر اوليا، نماينده اصلاح طلب مجلس شورای اسلامی، ابراز اميدواری کرد که دامنه فعاليت‌های اين جبهه سياسی، گسترده‌تر از جبهه اصلاحات و شورای هماهنگی اصلاح طلبان باشد.
آقای اوليا تاکيد کرد که « هرگونه هم فکری و همگرايی ميان احزاب حامی موسوی و حاميان و پايگاه اجتماعی وی، نتيجه بخش و موثر خواهد بود.»
سعيد رضوی فقيه به اين پرسش که تاثير چنين جبهه ای در ميان مردم ايران چگونه خواهد بود، پاسخ می دهد: « پتانسيل در جامعه ايران برای پذيرش چنين اقدام شفاف سياسی خيلی بالا است و انرژی نهفته در جامعه ايران که بعد از اعلام نتايج انتخابات اخير در خيابان ها مشاهده کرديم، خيلی عظيم است، بنابراين مردم هر فرصتی را برای ظهور و بروز عينی و اجتماعی مورد توجه قرار خواهند داد. با اين پتانسيل عظيم هر فراخوانی که صورت گيرد و هر حزب و جبهه ای که در شرايط فعلی تشکيل شود، مورد استقبال عمومی مردم و به خصوص جوانان قرار می گيرد.»
بحث تشکيل جبهه سياسی توسط مير حسين موسوی و مهدی کروبی، دو نامزد اصلاح طلب انتخابات رياست جمهوری، و محمد خاتمی، رييس جمهوری سابق ايران، با پيشنهاد عزت الله سحابی، رييس شورای فعالان ملی و مذهبی، حسين مرعشی، از حزب کارگزاران سازندگی، مطرح شده بود.
بحث تشکيل جبهه سياسی توسط مير حسين موسوی و مهدی کروبی، دو نامزد اصلاح طلب انتخابات رياست جمهوری، و محمد خاتمی، رييس جمهوری سابق ايران، با پيشنهاد عزت الله سحابی، رييس شورای فعالان ملی و مذهبی، حسين مرعشی، از حزب کارگزاران سازندگی، مطرح شده بود.
آقای سحابی در اين زمينه پيشنهاد کرده بود که آقايان موسوی، خاتمی و کروبی جبهه سياسی تشکيل دهند و گفت: « اگر موسوی، خاتمی و کروبی مبادرت به تشکيل يک جبهه سياسی کنند، مطمئنا تاثير مضاعفی در ساحت سياسی ايران خواهد گذاشت، زيرا حرکاتی که اکنون در جامعه در حال رخ دادن است، نياز به يک رهبری دارد.»
او افزوده بود:« هر حرکت خودجوشی که رهبری نداشته باشد يا راديکال می‌شود و يا دچار سرخوردگی خواهد شد.»
حسين مرعشی نيز در مقاله ای در روزنامه « اعتماد ملی» با تاکيد بر ضرورت تشکيل يک جبهه سياسی نوشت:« اگر در اين زمينه کوتاهی‌ای صورت بگيرد و از اين پتانسيل استفاده نشود، بايد گفت که ملت ايران هرگز اين قصور را نخواهند بخشيد، زيرا تشکيل يا عدم تشکيل چنين جبهه‌ای می‌تواند سرنوشت ايران را در سال‌های آينده رقم بزند. »