نماينده سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، چهارشنبه شب در شصتمين سال تاسيس سازمان غير دولتی بين المللی «سوليدر»، جايزه سال ۲۰۰۸ ميلادی اين نهاد را دريافت کرد.
در اين مراسم که بيش از ۴۷۰ نفر از نمايندگان پارلمان اروپا و شخصيت های سنديکايی و اجتماعی، از جمله سازمان بين المللی کار، حضور داشتند، جايزه « رز نقره ای» سوليدر در محل پارلمان اروپا در شهر استراسبورگ فرانسه به يوسف مولايی داده شد.
سوليدر که در سال ۱۹۴۸ ميلادی با هدف کمک بين المللی به کارگران جهان تاسيس شد، هر ساله، جايزه رز نقره ای را به افراد و نهادهايی که در راه عدالت اجتماعی، برابری و حقوق کارگران مبارزه و تلاش می کنند، اهدا می کند.
اين سازمان غيردولتی با کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری، کنفدراسيون اتحاديه های کارگری اروپا و سازمان بين المللی کار، «آی ال او»، همکاری می کند.
در ايران دولت، فعاليت سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه را به رسميت نمی شناسد. در سال های اخير برخی از اعضای اين سنديکا از شرکت واحد اخراج و چند تن ديگر بازداشت و محکمه شده اند.
مهدی کوهستانی نژاد، مسئول آسيا و خاورميانه کنگره کار کانادا، که در مراسم اهدای جايزه رز نقره ای به يوسف مولايی حضور داشت، به « راديو فردا» می گويد که متن تهیه شده از سوی سندیکای کارگران شرکت واحد تاثیر بسیار زیادی بر روی شرکت کنندگان در مراسم مزیور داشته است.
راديو فردا: آقای کوهستانی نژاد! در مراسم اعطای جايزه رز نقره ای به نماينده سنديکای کارگران شرکت واحد، چه نکاتی دارای اهميت بودند؟
مهدی کوهستانی نژاد: مسئولين سوليدر بعد از دادن جايزه ابراز اميدواری کردند که سال آينده آقای اسانلو از جانب سنديکا در نشست سوليدر شرکت کند. آنها همچنين تاکيد کردند که هر کاری از دست آنها بر آيد، برای آقای اسانلو و سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه انجام خواهند داد.
برگزاری اين مراسم و اهدای جايزه، يک کار مثبت جهانی بود و توانست در اين شرايط نشان دهد که مبارزات کارگری ايران چقدر مهم است.
از آن مهم تر اينکه سنديکای شرکت واحد در متن سخنرانی خود اعلام کرد که اين جايزه متعلق به تمام کارگران ايران است، متعلق به کسانی است که ماه ها حقوق نگرفته اند، متعلق به همسران و کودکان کارگران است که در اين سال ها سختی های بسياری کشيده اند، متعلق به زنانی که در محيط کار، حق آنها پايمال می شود و همچنين تمام اقليت های های قومی و مذهبی که تحت فشار قرار دارند.
در کل، متن تهيه شده از سوی سنديکای شرکت واحد توانست تاثير بسيار مثبتی بر شرکت کنندگان در جلسه بگذارد.
به نظر شما، مهمترين نکته در گزارش سنديکا چه بود؟
سنديکا در اين گزارش، شرايط کنونی خود را توضيح داد؛ يعنی از فشارها و حقوق پايمال شده اش و کارگرانی که حتی به خاطر دريافت کمترين دستمزد برای احقاق حقوق خود مبارزه می کنند.
در گذشته، شاهد بوديم مراسمی در همبستگی با کارگران ايران و در اعتراض به نقض حقوق آنها و زندانی شدن فعالان کارگری نيز برگزارشده اند، اما به نظر می رسد که اين مراسم تاثير آشکاری بر شرايط موجود نداشته است.
با اين حساب، به نظر شما، مراسمی مانند اهدای جايزه رز نقره ای به سنديکای کارگران شرکت واحد، چه تاثيری می تواند داشته باشد؟
- «مسئولین سولیدر تاکيد کردند هر کاری از دست آنها بر آيد، برای آقای اسانلو و سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه انجام خواهند داد.»
البته در کوتاه مدت و به صورت ملموس و مشخص نمی توان تاثيرات آن را ديد، اما به طور قطع، تاثيرات ويژه خود را داشته است.
ما نبايد فکر کنيم که چون آنها می گويند « نه»، اين « نه» در ذهن حاکميت هم همان معنی را دارد.
تفاوت در برخوردها نسبت به گذشته نشان می دهد چنين مراسمی و همبستگی هاي بين المللی تاثيرات خود را داشته است. چرا که اگر اين تاثيرات وجود نداشت، امروز افراد زياد ديگری در کنار آقای اسانلو در زندان به سر می بردند.
امروز، مسئولان حکومتی که مشکلات جامعه ايران برای شان مطرح است، برخوردی دو گانه دارند. به عبارت ديگر، در ظاهر توضيح می دهند که هيچ چيز را قبول ندارند، ولی در صحبت های خصوصی می گويند به تمام اين مسايل توجه دارند و اشتباهات را به هم پاس می دهند.