۱۲۰۰ کارگر کارخانه لاستيک البرز از شنبه هفته گذشته در اعتراض به پرداخت نشدن سه ماه حقوق، عيدی، و لباس و کفش کار، دست به اعتصاب زده اند. اين اعتصاب، سومين اعتصاب اين کارگران در سال جاری به شمار می رود.
مشکل پرداخت نشدن حقوق کارگران لاستيک سازی البرز موضوع جديدی نيست و مشکلی فراگير و عام در ايران به شمار می رود.
پرداخت نشدن حقوق ها به همراه افزايش ميزان اخراج کارگران و نيز نرخ بيکاری، و از سوی ديگر، تشديد تورم و گرانی در ايران، اعتراض و اعتصاب کارگران در کارخانه های کوچک و بزرگ، بويژه در دو سال گذشته را به دنبال داشته است.
در حقيقت، با تشديد مشکلات اقتصادی، بسياری از واحدهای صنعتی دولتی و خصوصی به بهانه هايی همچون کسر بودجه و يا ورشکستگی از پرداخت حقوق کارگران خودداری می کنند.
در اين ميان، جعفر عظيم زاده، رييس هيئت مديره اتحاديه آزاد کارگران ايران، اعتقاد دارد به جز بهانه هايی که کارفرمايان در مورد مشکلات اقتصادی خود و نپرداختن حقوق کارگران مطرح می کنند، دليل ديگری نيز وجود دارد.
وی در گفت و گویی با رادیو فردا می گوید: «واقعيت اين است که صاحبان سرمايه در ايران به سودهای ميليونی عادت کرده اند و بويژه، ظرف سه چهار سال گذشته، پرداخت نشدن حقوق کارگران عادی شده است.»
به گفته اين فعال کارگری، کارفرمايان آگاهانه اين اقدام را انجام می دهند، زيرا می بينند هيچ عکس العملی از سوی دولت نشان داده نمی شود و هيچ کارفرمايی وقتی که دستمزد کارگران را نمی پردازد، مورد تعقيب قضايی قرار نمی گيرد.
جعفر عظيم زاده، رييس هيئت مديره اتحاديه آزاد کارگران ايران
آقای عظيم زاده در خصوص کارخانه لاستيک البرز، با اشاره به اين موضوع که اين صنعت از سود آوری خوبی در بازار ايران برخوردار است، بحث زيان ده بودن اين واحد صنعتی، از سوی مديريت کارخانه، را بهانه ای برای پرداخت نکردن حقوق کارگران دانست.
رضا، يکی ازکارگران اعتصابی لاستيک البرز، مدير لاستيک البرز را مسئول وضعيت نابسامان اين کارخانه دانست و به رادیو فردا گفـت: «مشکلات کارخانه از روزی که آقای شرفی چهار سال پيش کارخانه رو خريد، شروع شد. کار اصلی او، ساختمان سازی هست و دراين حرفه تخصص ندارد. در واقع، آقای شرفی اينجا را خريد تا با تعطيل کردن کارخانه، برج سازی و ساختمان سازی کند.»
پرداخت نشدن حقوق کارگران در لاستيک البرز تاثيرات منفی بر زندگی کارگران و خانواده های آنان داشته است.
اصغر، يکی ديگر از کارگران اعتصابی اين کارخانه در گفت و گویی با رادیو فردا می گوید:«قسم خوردن ندارد، اما کسی هست که اينجا می خواسته خودش رو دار بزند. يک نفر هم کشته شد، چون که نياز مبرم به پول داشت و از آقای شرفی درخواست وام کرد. اون هم کمی اذيتش کرد که اين کارگر تو همان دفتر مدير کارخانه سکته قلبی کرد و مرد.»
جعفر عظيم زاده اعتقاد دارد تا زمانی که اعتراض ها و اعتصاب های کارگری، پراکنده و سازمان نيافته باشد، کارگران نمی توانند درمقابل کارفرمايان که ازحمايت دولت برخوردارند، به موففقيت دست يابند.
وی گفت:«تنها راه حلی که برای عبور از اين وضعيت فلاکت بار و پايان دادن به آن وجود دارد، اين است که اعتراض کارگران سراسری شود.»
رييس هيئت مديره اتحاديه آزاد کارگران ايران افزود: «کارگران صدها کارخانه های مختلف که دستمزدشان پرداخت نمی شود، بايد دست شان را در دست هم بگذارند، هماهنگ باشند، همزمان اعتصاب کنند و از همديگر حمايت کنند.»
به عقيده اين فعال کارگری، در اين صورت، به اين وضعيت برای کارگران پايان داده خواهد شد.