کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل با ارسال نامه‌هايی برای سازمان بين‌المللی کار، نسبت به وضعيت منصور اسانلو، رئيس زندانی هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، ابراز نگرانی کردند.
آقای اسانلو در روزهای گذشته به دليل تشديد بيماری قلبی‌اش از زندان رجايی شهر کرج به بيمارستانی در اين شهر انتقال يافت و پزشکان معالج گفته‌اند که وی دچار گرفتگی رگ شده است و به مراقبت‌های پزشکی بيشتر و درمان ناراحتی قلبی‌اش نياز دارد.
در اين ارتباط، کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل در نامه خود به سازمان بين‌المللی کار خواستار دخالت سريع اين نهاد وابسته به سازمان ملل متحد برای رسيدگی به وضعيت جسمانی آقای اسانلو شده‌اند.
مهدی کوهستانی‌نژاد، مشاور کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و عضو کنگره کار کانادا، به راديو فردا می‌گويد: سازمان بين‌المللی کار پس از دريافت اين نامه‌ها با وزير کار و امور اجتماعی جمهوری اسلامی ايران تماس خواهد گرفت و خواستار پيگيری او در اين مورد خواهد شد.
وی می‌افزايد: اينکه مقام‌های ايران به سازمان بين‌المللی کار جواب خواهند داد يا موضوع را پيگيری خواهند کرد يا خير، به شرايط نشست ماه مه و ماه ژوئن سازمان بين‌المللی کار در ژنو باز می‌گردد.
آقای کوهستانی‌نژاد با اشاره به قوانين جمهوری اسلامی ايران و نيز مقاوله نامه های بين‌المللی در مورد حقوق زندانيان می‌گويد: وظيفه دولت و سازمان زندان‌ها رسيدگی به وضعيت زندانيانی است که بيمار می‌شوند.
در اين حال، کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل از گزارش‌هایی مبنی بر زدن زنجير به دستان و پاهای منصور اسانلو در مدت سه روز بستری بودنش در بيمارستان انتقاد کرده‌اند.
فاطمه گلگزی، مادر منصور اسانلو، در اين باره به رادیو فردا می‌گويد: «پس از آنژيوگرافی و در حالی که هنوز به طور کامل به هوش نيامده بود، دست بند و پابند زدند.»
وی با اشاره به اينکه چهار مامور محافظ آقای اسانلو مانع از نزديک شدنش و نيز همسرش اين فعال کارگری به او شدند، می‌افزايد که آنها گفته‌اند که در صورت اصرار، منصور اسانلو را در زندان بيشتر اذيت خواهند کرد.
مادر آقای اسانلو به اين پرسش که تهديد به اذيت شدن فرزندش از سوی چه کسی يا کسانی عنوان شد، پاسخ می‌دهد: «زندانبان‌هايی که با منصور اسانلو به بيمارستان آمده بودند، اين موضوع را گفته‌اند.»
پيش از اين نيز سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با انتشار بيانيه‌ای از نامساعد بودن وضعيت جسمانی منصور اسانلو، رئيس زندانی اين تشکل کارگری، ابراز نگرانی کرده بود.
سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در بيانيه خود با اشاره به بيماری منصور اسانلو نوشته بود: «خانواده او و اعضای سنديکا از دستگاه قضايی انتظار دارند امکانات معالجه و رسيدگی پزشکی برای او را در خارج زندان فراهم کند.»
منصور اسانلو در تيرماه سال ۸۶ توسط ماموران امنيتی در تهران بازداشت و به اتهام‌های امنيتی به پنج سال زندان محکوم شد.
او که در زندان رجايی شهر کرج نگهداری می‌شود، در تابستان سال جاری دوباره به اتهام امنيتی محاکمه و به يک سال زندان ديگر محکوم شد.
آقای اسانلو تنها فعال کارگری نيست که در ساليان اخير با چنين رفتارهايی مواجه بوده است.
دهها فعال کارگری نيز در همين مدت بازداشت و يا زندانی شده‌اند.
از جمله اين فعالان کارگر زندانی، ابراهيم مددی، رضا شهابی، غلامرضا غلام حسينی و رضا رخشان هستند.
آقای اسانلو در روزهای گذشته به دليل تشديد بيماری قلبی‌اش از زندان رجايی شهر کرج به بيمارستانی در اين شهر انتقال يافت و پزشکان معالج گفته‌اند که وی دچار گرفتگی رگ شده است و به مراقبت‌های پزشکی بيشتر و درمان ناراحتی قلبی‌اش نياز دارد.
در اين ارتباط، کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل در نامه خود به سازمان بين‌المللی کار خواستار دخالت سريع اين نهاد وابسته به سازمان ملل متحد برای رسيدگی به وضعيت جسمانی آقای اسانلو شده‌اند.
مهدی کوهستانی‌نژاد، مشاور کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و عضو کنگره کار کانادا، به راديو فردا می‌گويد: سازمان بين‌المللی کار پس از دريافت اين نامه‌ها با وزير کار و امور اجتماعی جمهوری اسلامی ايران تماس خواهد گرفت و خواستار پيگيری او در اين مورد خواهد شد.
وی می‌افزايد: اينکه مقام‌های ايران به سازمان بين‌المللی کار جواب خواهند داد يا موضوع را پيگيری خواهند کرد يا خير، به شرايط نشست ماه مه و ماه ژوئن سازمان بين‌المللی کار در ژنو باز می‌گردد.
آقای کوهستانی‌نژاد با اشاره به قوانين جمهوری اسلامی ايران و نيز مقاوله نامه های بين‌المللی در مورد حقوق زندانيان می‌گويد: وظيفه دولت و سازمان زندان‌ها رسيدگی به وضعيت زندانيانی است که بيمار می‌شوند.
در اين حال، کنفدراسيون بين‌المللی اتحاديه‌های کارگری و فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل از گزارش‌هایی مبنی بر زدن زنجير به دستان و پاهای منصور اسانلو در مدت سه روز بستری بودنش در بيمارستان انتقاد کرده‌اند.
فاطمه گلگزی، مادر منصور اسانلو، در اين باره به رادیو فردا می‌گويد: «پس از آنژيوگرافی و در حالی که هنوز به طور کامل به هوش نيامده بود، دست بند و پابند زدند.»
وی با اشاره به اينکه چهار مامور محافظ آقای اسانلو مانع از نزديک شدنش و نيز همسرش اين فعال کارگری به او شدند، می‌افزايد که آنها گفته‌اند که در صورت اصرار، منصور اسانلو را در زندان بيشتر اذيت خواهند کرد.
مادر آقای اسانلو به اين پرسش که تهديد به اذيت شدن فرزندش از سوی چه کسی يا کسانی عنوان شد، پاسخ می‌دهد: «زندانبان‌هايی که با منصور اسانلو به بيمارستان آمده بودند، اين موضوع را گفته‌اند.»
پيش از اين نيز سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با انتشار بيانيه‌ای از نامساعد بودن وضعيت جسمانی منصور اسانلو، رئيس زندانی اين تشکل کارگری، ابراز نگرانی کرده بود.
سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه در بيانيه خود با اشاره به بيماری منصور اسانلو نوشته بود: «خانواده او و اعضای سنديکا از دستگاه قضايی انتظار دارند امکانات معالجه و رسيدگی پزشکی برای او را در خارج زندان فراهم کند.»
منصور اسانلو در تيرماه سال ۸۶ توسط ماموران امنيتی در تهران بازداشت و به اتهام‌های امنيتی به پنج سال زندان محکوم شد.
او که در زندان رجايی شهر کرج نگهداری می‌شود، در تابستان سال جاری دوباره به اتهام امنيتی محاکمه و به يک سال زندان ديگر محکوم شد.
آقای اسانلو تنها فعال کارگری نيست که در ساليان اخير با چنين رفتارهايی مواجه بوده است.
دهها فعال کارگری نيز در همين مدت بازداشت و يا زندانی شده‌اند.
از جمله اين فعالان کارگر زندانی، ابراهيم مددی، رضا شهابی، غلامرضا غلام حسينی و رضا رخشان هستند.