انتقادهای بین المللی از اعمال فشار بر فعالان و تشکل های کارگری در ایران

تظاهرات در لندن برای حمایت از اسانلو. عکس تزئینی است.

اعمال فشار بر فعالان و تشکل های کارگری در ايران از سوی دستگاه های امنيتی و قضايی، انتقاد گسترده اتحاديه های کارگری و سازمان های حقوق بشری در جهان را به دنبال داشته است.

اين اتحاديه ها و سازمان ها خواستار پايان اين فشارها، آزادی تشکل يابی و نيز آزادی فعالان کارگر زندانی شده اند.

ديويد کاکرافت، دبير کل فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، در نامه ای به محمود احمدی نژاد، رئيس جمهوری اسلامی، نگرانی عميق خود را از ادامه فشار بر جنبش مستقل کارگری در ايران ابراز داشت.

اشاره وی به شش تن از رهبران و اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه بود که در زندان به سر می برند.

رضا شهابی در خرداد ماه سال جاری و غلامرضا غلام حسينی، مرتضی کمساری و علی اکبر نظری در هفته های اخير بازداشت شدند. اتهام آنان تاکنون به طور رسمی اعلام نشده است.

در عين حال، منصور اسانلو و ابراهيم مددی، رئيس و نايب رئيس هيئت مديره اين سنديکا، نيز از سال ۱۳۸۶ تاکنون به اتهام های امنيتی زندانی هستند.

آقای کاکرافت به نيابت از سوی چهار ميليون و ۷۰۰ هزار نفر از اعضای فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، همبستگی اين اتحاديه و ساير سازمان های کارگری و حقوق بشری را با فعالان کارگری در ايران اعلام داشت.

او به محمود احمدی نژاد يادآور شد که ايران به عنوان عضو سازمان بين المللی کار، موظف به رعايت مقاوله نامه های بين المللی است و خواستار آزادی فوری و بدون قيد و شرط تمامی فعالان کارگری در ايران شد.

بر اساس مقاوله نامه های ۹۸ و ۸۷ ، ايران به عنوان يکی از اعضای سازمان بين‌المللی کار، موظف است که مانع از ايجاد تشکل‌های کارگری در ايران نشود.

دبير کل فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل همچنين با اشاره به اعتصاب غذای رضا شهابی نوشت که دولت محمود احمدی نژاد را مسئول هر گونه اتفاقی برای سلامتی او می داند.

برندان باربر، دبير کل کنگره اتحاديه های کارگری، نيز در نامه ای به سفير جمهوری اسلامی ايران در لندن، خواستار آزادی فوری اعضای زندانی سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه شد.

دبير کل کنگره اتحاديه های کارگری در نامه خود همچنين خواستار پايان اعمال فشار بر سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و ساير تشکل های کارگری در ايران شد.

پیشتر نیز کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری، سازمان عفو بین الملل، فدراسیون بین المللی کارگران بخش های خدمات و صنایع غذایی و کشاورزی و کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از اعمال فشار بر فعالان کارگری در ایران انتقاد کرده اند.

در ساليان اخير، سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه و اتحاديه آزاد کارگران ايران تحت فشارهای امنيتی و قضايی قرار داشته اند.

اين اعمال فشارها به اشکال گوناگون، مانند احضار، تهديد تلفنی، اخراج از محل کار، بازداشت و صدور احکام زندان و حتی شلاق صورت گرفته اند.

به گفته شماری از کارشناسان، اين اعمال فشارها همزمان با اعتراض ها و اعتصاب های رو به افزايش کارگری در ايران و در آستانه اجرای قانون هدفمند شدن يارانه ها صورت گرفته اند که به دليل افزايش تورم می تواند به اعتراض های گسترده ای در ايران بينجامد.

در همين ارتباط نيز مقام های نظامی و انتظامی جمهوری اسلامی بارها نسبت به بروز آنچه فتنه اقتصادی توصيف می کنند، هشدار داده اند.