ملکی: قصد خروج از کشور نداشتم که ممنوع‌الخروجم کردند

محمد ملکی، فعال سیاسی و نخستین رئیس دانشگاه تهران پس از انقلاب اسلامی، با حکم شعبه دوم دادیاری دادسرای تهران، ممنوع‌الخروج شد.

اواسط شهریور ماه، محمد ملکی با شرح آنچه فشار‌ها و شکنجه‌ها در دوران‌های مختلف زندان، در ۳۲ سال گذشته خوانده بود، در نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای ایران، آمادگی خود را برای شهادت درباره مشاهدات خود از زندان‌های جمهوری اسلامی اعلام کرده بود.

آقای ملکی در گفت‌وگو با رادیو فردا به چگونگی اطلاع از حکم ممنوعیت خروج خود می‌پردازد.

گفت‌وگوی علیرضا کرمانی با محمد ملکی در مورد حکم ممنوعیت خروج او

گفت‌وگوی علیرضا کرمانی با محمد ملکی در مورد حکم ممنوعیت خروج او

• آقای ملکی، لطفاً چگونگی ابلاغ حکم ممنوعیت خروج را توضیح دهید.

روز چهارشنبه ساعت ۹ صبح زنگ زدند، من در را باز کردم، دیدم یک موتورسوار یک کاغذ به دست دارد. به طرف من آمد و گفت: یکی از این کاغذ‌ها مال شماست، تحویل بگیرید و امضا کنید. گفتم از طرف کجاست؟ پاسخ داد که از طرف دادگاه است.

وقتی نگاه کردم دیدم حکم دادگاه من است. وقتی خواندم، دیدم نوشته شده است که شما ممنوع‌الخروج هستید. در خصوص شما و در مورد پرونده فوق الذکر، قرار ممنوع الخروجی صادر شده است.

امضایش هم متعلق به شعبه دوم دادیاری دادسرای شهید مقدس تهران بود.

• دلیل صدور چنین رأیی در مورد شما چیست؟ شما تقاضای خروج از ایران داشتید؟

پیش از این، دادگاه به من گفته بود که شما ممنوع الخروج هستید. من خودم فکر می‌کنم که این مسئله به موضوع دادگاه قبلی ارتباطی ندارد و این حکم از سوی شعبه دوم دادیاری صادر شده است. در هر حال؛ من خودم فکر می‌کنم که این مسئله ارتباطی با این نامه داشته باشد.

• چه نامه‌ای منظور شماست آقای ملکی؟

همین نامه‌ای که من خطاب به آقای احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل نوشته‌ام. اما الان خبردار شدم که نمونه چنین نامه‌ای برای منزل آقای علیرضا رجایی هم رفته است.

البته من الان در صددم تا با بقیه دوستان هم تماس بگیرم و ببینم که آیا چنین نامه‌ای برای همه بچه‌های ملی مذهبی ارسال شده است یا خیر؟

گزارش فرین عاصمی در مورد نامه محمد ملکی به احمد شهید

گزارش فرین عاصمی در مورد نامه محمد ملکی به احمد شهید

• شما قصد داشتید که به خارج سفر کنید و با گزارشگر ویژه حقوق بشرسازمان ملل تماس بگیرید؟

خیر. من قصد نداشتم بروم خارج. من نامه‌ای خطاب به ایشان نوشتم که اگر شما امکانات را فراهم کنید، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور، من حاضرم در دادگاه شرکت کنم و گواهی بدهم. من قصد سفر به خارج از کشور را نداشته‌ام. بلکه گفتم اگر شما بتوانید وسایل و امکانات لازم را فراهم کنید، در این دادگاه شرکت خواهم کرد.

من به هیچ وجه قصد سفر به خارج از کشور را ندارم. امکانش را هم ندارم که بتوانم به خارج از کشور مسافرت کنم.