روز جمعه ۱۰ دسامبر مصادف با روز جهانی «حقوق بشر»، گروهی از جوانان دانشجوی ایرانی در لندن مراسمی در برابر سفارت ایران برگزار کردند که ضمن آن جواز کاشتن درختی در هاید پارک را از مقامات پارک سلطنتی بریتانیا دریافت کردند و در حاشیه این پارک که یک خیابان با ساختمان سفارت ایران فاصله دارد درختی کاشتند.
آنها این درخت را «ندای آزادی ایران» نام نهادند و در این مراسم از زندانی‌ها و قربانیان سیاسی ایران یاد کردند. هم زمان با این مراسم موسیقی ایرانی اجرا شد و مهمانانی از سوی سازمان عفو بین‌الملل و شخصیت‌های ایرانی صحبت کردند.
رادیو فردا در این زمینه با امیر نایبی، برگزارکننده این مراسم و علیرضا نوری‌زاده گفت‌وگو کرده است.
آقای نوری‌زاده به رادیو فردا می‌گوید: «شماری از جوانان دانشجو و طرفداران جنبش سبز در ایران؛ کسانی که در طول آن هفته‌ها و ماه‌های پرشور با حضورشان در برابر سفارت ایران و سازمان عفو بین‌الملل و پارلمان بریتانیا نشان دادند با هم‌وطنان و هم‌نسلان خود در داخل ایران همدل و هم زبان هستند، این بار نیز به مناسبت روز جهانی حقوق بشر تلاش کردند یاد و خاطره بانویی که نماد جنبش ملت ایران شد یعنی ندا آقاسلطان را با کاشتن درختی در برابر سفارت جمهوری اسلامی گرامی بدارند. درختی که به یادگار خواهد ماند و شهرداری منطقه هم با کاشت آن موافقت کرد.»
آقای نوری‌زاده می‌افزاید: «جمعی از ایرانیان هم در این مراسم حضور داشتند. آقای امیر نایبی یکی از کسانی بود که در برپایی این برنامه تلاش زیادی کرده بود. آقای دکتر تقی‌زاده، استاد کهنسال و سرشناس دانشگاه که روزگاری رئیس دانشگاه ملی بود نیز حضور داشت و در مورد حقوق بشر، کوروش بزرگ که نخستین کسی بود که حقوق بشر را در ایران برافراشت، قانون اساسی، مشروطیت، جنبش نهضت گیلان و آن چه در فرهنگ و ادبیات ایرانی بر مسئله حقوق بشر توجه شده، سخنرانی کرد. آقای نایبی و شماری از بانوانی که آنجا بودند نیز سخنرانی کردند. این مراسم یک اجتماع به ظاهر کوچک ولی در معنا بسیار بزرگ بود. این درخت باقی خواهد ماند و نام و یاد و تصویر ندا را همه آنهایی که از هاید پارک عبور می کنند خواهند دید.»
آقای نوری زاده، دریافت جواز کاشت درخت در پارک های لندن بسیار دشوار است. چطور جواز کاشتن چنین درختی را در هاید پارک صادر کردند؟
همان طور که شما اشاره کردید گرفتن چنین جوازی بسیار سخت است چون در لندن و شهرهای دیگر بریتانیا، در همه پارک‌ها درخت‌ها شناسنامه دارند و تمام اطلاعات مربوط به آنها ثبت شده است، بنابراین کاشتن یک نهال تازه خیلی تشریفات می‌خواهد. این مسئله نشان‌دهنده صبر و پایداری جوانان ایرانی است که هر روز رفته‌اند یا نامه نوشته‌اند و سرانجام موفق شدند این اجازه را بگیرند و البته این اجازه با نوعی همدلی و همدردی همراه بود و از این نظر قابل تامل است.
امیر نایبی که حدود یک سال برای کسب جواز کاشتن این درخت پافشاری کرد به رادیو فردا می‌گوید: «این درخت به اسم ندای آزادی ایران حالت سمبولیک دارد که هم نام ندا در آن وجود دارد و هم صدای مردم ایران. این درخت متعلق به فرد خاصی نیست، بلکه تقدیم شده به تمام جان‌باختگان راه آزادی و زندانیان سیاسی، نه فقط در یک سال و اندی گذشته بلکه تمام افرادی که جانشان را از دست داده‌اند برای اینکه ایران به آزادی و دموکراسی برسد. نکته حائز اهمیت در این پروژه این بود که تمام افراد و گروه‌ها فارغ از ایده‌ها و نظرهای فردی خود در این کار همراهی کردند. این یک کار حقوق بشری بود تا یادگاری زیبا در اینجا وجود داشته باشد، نشان سرسبزی و زنده بودن و این که از مرگ دوری کنیم.»
آنها این درخت را «ندای آزادی ایران» نام نهادند و در این مراسم از زندانی‌ها و قربانیان سیاسی ایران یاد کردند. هم زمان با این مراسم موسیقی ایرانی اجرا شد و مهمانانی از سوی سازمان عفو بین‌الملل و شخصیت‌های ایرانی صحبت کردند.
رادیو فردا در این زمینه با امیر نایبی، برگزارکننده این مراسم و علیرضا نوری‌زاده گفت‌وگو کرده است.
آقای نوری‌زاده به رادیو فردا می‌گوید: «شماری از جوانان دانشجو و طرفداران جنبش سبز در ایران؛ کسانی که در طول آن هفته‌ها و ماه‌های پرشور با حضورشان در برابر سفارت ایران و سازمان عفو بین‌الملل و پارلمان بریتانیا نشان دادند با هم‌وطنان و هم‌نسلان خود در داخل ایران همدل و هم زبان هستند، این بار نیز به مناسبت روز جهانی حقوق بشر تلاش کردند یاد و خاطره بانویی که نماد جنبش ملت ایران شد یعنی ندا آقاسلطان را با کاشتن درختی در برابر سفارت جمهوری اسلامی گرامی بدارند. درختی که به یادگار خواهد ماند و شهرداری منطقه هم با کاشت آن موافقت کرد.»
آقای نوری‌زاده می‌افزاید: «جمعی از ایرانیان هم در این مراسم حضور داشتند. آقای امیر نایبی یکی از کسانی بود که در برپایی این برنامه تلاش زیادی کرده بود. آقای دکتر تقی‌زاده، استاد کهنسال و سرشناس دانشگاه که روزگاری رئیس دانشگاه ملی بود نیز حضور داشت و در مورد حقوق بشر، کوروش بزرگ که نخستین کسی بود که حقوق بشر را در ایران برافراشت، قانون اساسی، مشروطیت، جنبش نهضت گیلان و آن چه در فرهنگ و ادبیات ایرانی بر مسئله حقوق بشر توجه شده، سخنرانی کرد. آقای نایبی و شماری از بانوانی که آنجا بودند نیز سخنرانی کردند. این مراسم یک اجتماع به ظاهر کوچک ولی در معنا بسیار بزرگ بود. این درخت باقی خواهد ماند و نام و یاد و تصویر ندا را همه آنهایی که از هاید پارک عبور می کنند خواهند دید.»
آقای نوری زاده، دریافت جواز کاشت درخت در پارک های لندن بسیار دشوار است. چطور جواز کاشتن چنین درختی را در هاید پارک صادر کردند؟
همان طور که شما اشاره کردید گرفتن چنین جوازی بسیار سخت است چون در لندن و شهرهای دیگر بریتانیا، در همه پارک‌ها درخت‌ها شناسنامه دارند و تمام اطلاعات مربوط به آنها ثبت شده است، بنابراین کاشتن یک نهال تازه خیلی تشریفات می‌خواهد. این مسئله نشان‌دهنده صبر و پایداری جوانان ایرانی است که هر روز رفته‌اند یا نامه نوشته‌اند و سرانجام موفق شدند این اجازه را بگیرند و البته این اجازه با نوعی همدلی و همدردی همراه بود و از این نظر قابل تامل است.
امیر نایبی که حدود یک سال برای کسب جواز کاشتن این درخت پافشاری کرد به رادیو فردا می‌گوید: «این درخت به اسم ندای آزادی ایران حالت سمبولیک دارد که هم نام ندا در آن وجود دارد و هم صدای مردم ایران. این درخت متعلق به فرد خاصی نیست، بلکه تقدیم شده به تمام جان‌باختگان راه آزادی و زندانیان سیاسی، نه فقط در یک سال و اندی گذشته بلکه تمام افرادی که جانشان را از دست داده‌اند برای اینکه ایران به آزادی و دموکراسی برسد. نکته حائز اهمیت در این پروژه این بود که تمام افراد و گروه‌ها فارغ از ایده‌ها و نظرهای فردی خود در این کار همراهی کردند. این یک کار حقوق بشری بود تا یادگاری زیبا در اینجا وجود داشته باشد، نشان سرسبزی و زنده بودن و این که از مرگ دوری کنیم.»