کمپین ۲۵ سالگی مجید توکلی؛ «در خانه، زندان یا دانشگاه برای پسرم تولد بگیرم؟»

  • فرین عاصمی
یکشنبه اول خرداد ماه ۲۵ سالگرد تولد مجید توکلی، دانشجوی بازداشت شده دانشگاه امیرکبیر است. جمعی از فعالان دانشجویی به همین مناسبت با تشکیل کمپینی تصمیم گرفته‌اند یاد او را گرامی بدارند.

در فراخوان این کمپین آمده است که «ما جمعی از فعالان دانشجویی، هم دانشگاهیان و دوستان مجید توکلی در سالگرد ۲۵ سالگی مجید بر آن شده‌ایم در حمایت از فکر، قلم و ایمان او به ادامه بازداشت غیرقانونی‌اش اعتراض کنیم و یکصدا خواهان آزادی بی‌قید و شرط این فعال دانشجویی شویم.»

اعضای این کمپین از همگان خواسته‌اند با انتشار پوستر، نوشته، ویدیو و تماس گرفتن با خانواده مجید توکلی، سالگرد او را گرامی بدارند.

مجید توکلی در حالی ۲۵ ساله می‌شود که ماه‌هاست از ملاقات و گفت‌وگوی تلفنی با خانواده‌اش محروم بوده است.

مادر مجید توکلی در گفت‌وگو با رادیو فردا درباره آخرین خبری که از فرزندش دارد، می‌گوید: «خانواده‌های بعضی از زندانیان به ملاقات فرزندانشان رفته بودند. آنها به من گفتند که مجید به آنها پیغام داده که حالش خوب است و اعتصاب غذایش را پایان داده.»

آخرین باری که مادر مجید توکلی با او تماس تلفنی داشت، بهمن ماه گذشته بوده است. او می‌گوید بارها با زندان تماس گرفته و از مسئولان خواسته به مجید اجازه مکالمه تلفنی بدهند و اضافه می‌کند: «چندین بار به زندان زنگ زدم و از آنها خواستم اجازه دهند از حال مجید باخبر باشم. گفتند از مقامات بالا به آنها دستور داده شده که مجید با بیرون از زندان ارتباط تلفنی نداشته باشد. به آنها گفتم ۱۰ ماه است فرزندم را ندیدم. گفتم من مادر هستم و ۱۰ ماه است فرزندم را ندیده‌ام. اجازه دهید صدای او را بشنوم. پنج‌شنبه‌ها که ملاقات است، اجازه بدهید من با او تلفنی صحبت کنم.»

مادر مجید توکلی در ادامه می‌گوید که مقام‌های زندان به او گفته‌اند برای مصاحبه تلفنی باید از دادستانی مجوز بگیرد و می‌افزاید: «من هم به آنها گفتم که چون بیمار هستم قادر نیستم به دادستانی بروم. اگر می‌توانستم به دادستانی تهران بروم، به ملاقات مجید می‌رفتم.»

مادر مجید توکلی از ابتدای بازداشت مجید به دلیل بیماری موفق به دیدار با او نشده است. مجید توکلی درحالی ۲۵ ساله می‌شود که خانواده‌اش ماه‌هاست چشم انتظارند خبری از او به دستشان برسد.

مادر مجید توکلی درباره بیست و پنجمین سالگرد تولد پسرش می‌گوید: «پنجمین باری است که مجید در روز تولدش در زندان است. برای یک مادر این مسئله جهنم است. روز یکشنبه تولد مجید است. من نمی‌دانم برای مجید کجا تولد بگیرم. در دانشگاه، در زندان، در خانه؟... کجا برای او تولد بگیرم؟... یک مادر چه کند؟ من خیلی درد دارم...»

از مادر مجید توکلی می پرسم در آستانه ۲۵ سالگی فرزندش، چه درخواستی از مسئولان دارد. او می‌گوید: «اگر بگویم آزادش کنند، آزادی نمی‌دهند. اگر بگویم مرخصی بدهند، نمی‌دهند. ولی فقط خواهش می‌کنم اجازه بدهند مجید به مادر بیمارش زنگ بزند. مادر بیماری که برای عید هم اجازه ندادند به او زنگ بزند. آن قدر من چشم انتظار هستم، هر بار که تلفن زنگ می‌خورد، می‌گویم کاش مجید باشد. اجازه بدهند مجید به پدر بیمارش تلفن بزند. بگذارند ما صدای مجید را بشنویم.»

مجید توکلی، دانشجوی کارشناسی رشته کشتی‌سازی دانشگاه امیر کبیر دلیل مقاومت و استقامت در برابر فشارهای دستگاه‌های امنیتی از سوی فعالان دانشجویی به عنوان یکی از نمادهای مقاومت دانشجویی شناخته شده است.

وی یکی از سرشناس‌ترین فعالان دانشجویی در سال‌های گذشته است و فعالان دانشجویی ایران به مجید توکلی «شرف جنبش دانشجویی» لقب داده‌اند.

مجید توکلی از آغاز فعالیت‌های سیاسی خود تا کنون، سه بار بازداشت شده، سه باری که به شهادت خود او، وکلای مدافعش و فعالان دانشجویی، هر بار تحت بازداشت غیرقانونی و سخت‌ترین شکنجه‌های روحی و جسمی قرار داشته است.

مجید توکلی در سخنرانی خود در ۱۶ آذر سال ۱۳۸۸، در دانشگاه امیرکبیر، آیت‌الله خامنه‌ای را «دیکتاتور» نامید و پس از آن بود که مورد ضرب و شتم نیروهای امنیتی قرار گرفت و بازداشت شد.

از آن روز تا کنون مجید توکلی بدون یک روز مرخصی، در بازداشت به سر می‌برد.

خبرگزاری‌های وابسته به دولت جمهوری اسلامی پس از بازداشت مجید توکلی، عکس‌هایی از او در پوشش زنانه منتشر کردند و نوشتند که او سعی داشته با لباس زنانه از دانشگاه فرار کند.

آن زمان بود که کمپینی در حمایت از مجید توکلی ایجاد شد. فعالان دانشجویی معتقد بودند با این کار رسانه‌های وابسته به دولت، مجید توکلی نه تنها تحقیر، بلکه «تکثیر» شد.

مردان بسیاری از سراسر دنیا در پوششی زنانه و با حجاب اسلامی عکس گرفتند و در اینترنت منتشر کردند. آنها همه خود را مجید نامیدند.

مجید توکلی بارها در سخنرانی‌ها و پس از بازداشت در پیام‌ها و نامه‌هایی که از زندان می‌نوشت، تأکید می‌کرد که دانشگاه زنده است و با اینکه خود و خانواده‌اش بارها تحت فشار قرار گرفتند، هیچگاه حاضر نشد تن به اعتراف‌های جعلی و خواست‌های دستگاه‌های امنیتی بدهد.