«بازار روی آب» نهاد غیردولتی که سه سال است در فرانسه کار می‌کند، با یک قایق سر می‌کند. قایق روی کانالی در اطراف پاریس حرکت می‌کند. ۱۰کشاورز در بخش شرقی پاریس محصولات‌شان را به این نهاد می‌فروشند. درخواست‌کنندگان قبلا برای ۱۰ هفته ثبت‌نام کرده‌اند و هزینه جعبه معروف به بسته گیاهی خودشان را پرداخته‌اند.
Your browser doesn’t support HTML5
یک خانه یک زمین؛ قایق ارگانیک پاریسی و نسخه‌های ایرانی
داوطلبان که با این نهاد غیردولتی کار میکنند دو بار در هفته میوه و سبزی تازه را از کشاورزان می‌گیرند، سوار قایق می‌شوند و روی کانالی قدیمی می‌رانند که پرآب است اما دیگر مثل گذشته‌ها، کسی با قایق روی آن دیده نمی‌شود.
انزلم ایبینگ، پژوهشگر و فعال محیط زیست که مسوولیت این سازمان غیر دولتی را به عهده گرفته، می‌گوید این قایق بسته‌های سبزی و میوه را که با روش ارگانیک پرورش پیدا کرده‌اند، به دست مشتریان می‌رساند: «۳۰۰ مشتری علاقه‌مند به خوردن محصولات قابل اعتماد کشاورزی، هفته‌آی یک بار بسته سبزی و میوه تازه محلی خودشان را کنار کانال از قایق ما تحویل می‌گیرند. قایق وسیله نقلیه ماست چون در مقایسه با ماشین، میزان بسیار کمتری سوخت مصرف می‌کند. اینطوری با حمل و نقل مواد غذایی بر روی آب، بر محیط زیست هم تاثیر مثبتی می‌گذاریم.»
قایق فروش محصولات ارگانیک در رود سن پاریس
آنزلم آلمانی است اما برای این کار به پاریس رفته است. او می‌گوید این کار را شروع کرده‌اند چون فکر میکنند مهم است که به محل اصلی تولید غذا و میوه‌ای که مصرف میکنند، نزدیک باشند: «این روزها، همه‌چیز در فروشگاه‌های بزرگ بسته‌بندی شده‌اند واز راه‌های خیلی دور آمده‌اند. شما هیچ چیزی درباره کارخانه یا محل تولید جنس نمی‌دانید. این یعنی ما کاملا از زمین و آدم‌هایی که برای یک محصول کار میکنند، دوریم.»
او از اعتقاد این گروه می‌گوید که آینده پایدار روی زمین، به سیستم‌های کوچک‌تر، محلی‌تر و انسانی‌تر نیاز دارد.
اما انزلیم ایبینگ، بنیان‌گذار یک موسسه بازیافت در اردن هم است. «نهاد سبز» تنها شرکتی بود که چند سال پیش در امان، بازیافت زباله را آغاز کرد. شهرداری و شرکت‌های دولتی هنوز به شکل رسمی وارد این کار نشده بودند و همه چیز در بیابان دفن می‌شد. اما انزلم می‌گوید، مردم خودشان دست به کار شده‌بودند:« ما سیستم را برنامه‌ریزی کردیم. خدمات‌رسانی تفکیک و بازیافت زباله را برای هتل‌ها، دانشگاه‌ها، مدرسه و شرکت‌های مختلف شرکت کردیم. این موضوع وارد نظام آموزش و پرورش شد دانش‌آموزان علاقه‌مند شدند تا روش‌ها و دلایل بازیافت را یاد بگیرند. ما برای آنها هم دوره آموزش گذاشتیم و کم‌کم فرهنگ بازیافت همه شهر را گرفت.»
این زباله‌ها در نهایت به شرکت‌های مناسب فروخته می‌شد. «نهاد سبز» در اردن بیش از ۵۰ شغل در طول یک سال و نیم ایجاد کرد. از زباله‌ها کود طبیعی و غذای دام ساخته شد و مردم یاد گرفتند زباله‌ها را ترکیب و مخلوط نکنند. اما انزلم می‌گوید دیگر نمی‌توانست این کار را ادامه دهد: «وقتی درباره بازیافت فکر می‌کنی، فقط باید به ضایعات، تلف‌کردن و مواد زايد و باطله فکر کنی. من به این فکر می‌کردم که چطور می‌توانیم کاری کنیم که اصلا زباله تولید نشود و به بازیافت نرسد. برای همین دوست داشتم وارد کاری مثل کشاورزی پایدار شود که چیزی در آن هدر نمی‌رود.»
انزلم ایبینگ، چندبار به ایران سفر کرده است. آخرین بار سال ۲۰۰۷ میلادی بود. می‌گوید نمی داند الان دقیقا وضعیت محیط زیست در ایران چطور است: « فکر می‌کنم، هنوز در ایران شرایط زندگی محلی و ارتباط مستیقیم با تولیدکننده‌ها بیشتر از غرب است. فکر می‌کنم مردم می‌توانند به شکل گروه‌های کوچک خانواده، دوست یا همسایه سراغ کشاورزان و دامداران محلی بروند که مستقل و با روش ارگانیک، کار میکنند. می‌توانند آنها را راضی کنند که با قیمت مناسب، به آنها محصولات و فراورده‌هایشان را بفروشند.»
به گفته او در این صورت، نه فقط قیمت تمام شده محصولات با حذف واسطه‌ها به نفع هردو طرف است، بلکه مردم می‌توانند غذا، سبزی و میوه تازه و قابل اعتماد و شناسایی شده بخورند.
این فعال محیط زیست می‌گوید، با وجود کم‌شدن تحریم‌ها، احتمال ورود کالاها و محصولات از کشورهای دیگر به ایران قوی‌تر می‌شود. اما از دید او و بقیه همکارانش بهتر است آدم‌ها به این فکر کنند که غذا و میوه‌شان باید زیر نظر خودشان باشد و در منطقه اطراف خودشان تولید شود. این روشی است که هم به توسعه کشاورزی در ایران توجه می‌شد و هم محیط زیست سالم‌تر می‌ماند.
