چهارصد و شصت و شش تن از فعالان سیاسی، حقوق بشر، اساتید دانشگاه و دانشجویان ایرانی در نامه‌ای به باراک اوباما، حمایت خود را از درخواست ۵۵ زندانی سیاسی به رئیس جمهور آمریکا برای لغو تحریم‌های ایران اعلام کردند.
به گزارش سایت کلمه، امضاکنندگان این نامه با اشاره به حمایت خود از نامه ۵۵ زندانی سیاسی به اوباما نوشته‌اند: «ما امضاکنندگان این نامه، با اعلام پشتیبانی خود از خواسته زندانیان سیاسی، اعلام می‌کنیم رفع تحریم‌ها و تلاش برای تنش‌زدایی از سوی همه طرفین، خواسته اکثریت مردم ایران و جزء دغدغه‌های اصلی آنهاست.»
این فعالان، زندانیان سیاسی امضا کننده نامه پیشین را «از اقشار مختلف» توصیف کرده‌اند که «بخش بزرگی از دموکراسی‌خواهان ایرانی» را نمایندگی می‌کنند.
امضاکنندگان این نامه با اشاره به نامه زندانیان سیاسی و عقیدتی نوشته‌اند آنها به درستی گفته‌اند که «اینک تحریم‌ها به مجازات دسته جمعی مردم ایران بدل شده است».
چهارصد و شصت و شش فعال سیاسی، حقوق بشری و دانشگاهی همچنین تاکید کرده‌اند که «از نگاه مردم ایران، تحریم‌ها نه تنها وجاهت و مشروعیتی ندارند، بلکه عاملی مهم در بوجود آمدن وضعیت معیشتی فعلی آنها هستند. مردم ایران خود را قربانی تنش‌ها میان دو دولت ایران و آمریکا می‌دانند.»
احمد صدری،یرواند آبراهامیان، احمد نقیب‌زاده، پروین بختیارنژاد، تیرداد بنکدار، رجبعلی مزروعی، سعید شریعتی، صادق زیباکلام، نجات بهرامی و تعداد دیگری از روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی در داخل و خارج از ایران، امضاکنندگان این نامه هستند.
شدت تحریم‌ها با هدف آن نسبتی ندارد
در این نامه خطاب به رئیس جمهوری آمریکا آمده است که «تحریم‌های اقتصادی، به ویژه تحریم‌های یک جانبه دولت آمریکا حیات مردم ایران را به گروگان گرفته‌اند.»
امضاکنندگان نامه «کاهش چشم‌گیر درآمدهای نفتی»، «نابود شدن بخش بزرگی از صنایع»، «افزایش سرسام آور قیمت‌ها» «کاهش شدید اشتغال»، «معضل دسترسی به دارو به دلیل خودداری بانک‌ها از انجام نقل و انتقالات مالی» را از جمله تاثیرات تحریم‌ها و سوء‌مدیریت دولت گذشته ایران دانسته و افزوده‌اند که این وضعیت در حالی به وجود آمده که «هدف تحریم‌ها تغییر برنامه اتمی ایران اعلام شده که گستردگی و شدت تحریم‌ها با هدف آن نسبتی ندارند.»
امضاکنندگان این نامه، تحریم‌ها را در توقف برنامه اتمی ایران در هشت سال گذشته «بی‌اثر» دانسته و گفته‌اند «تنها امکان معیشت مردم عادی است که به محاق رفته است».
این نامه تاکید کرده است: «بنابراین مردم ایران به این باور رسیده‌اند که تحریم کنندگان دغدغه‌ای از بابت حقوق انسانی آنها ندارند و برای وادار کردن جمهوری اسلامی به پذیرش خواسته‌های خود، مردم ایران را هدف گرفته‌اند.»
تمایل مردم ایران به برقرار روابط دوستانه با جهان
فعالان سیاسی، حقوق بشری و دانشگاهی، خطاب به باراک اوباما، به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ایران اشاره کرده و افزوده‌اند: «حسن روحانی در میان مردم ایران به تعامل با جهان شهره است.»
به عقیده امضاکنندگان این نامه انتخاب روحانی از سوی مردم «به خوبی نشان از تمایل همگانی برای برقراری ارتباطات سازنده و دوستانه با جامعه جهانی دارد. اراده جدی رئیس جمهور منتخب و نظر قاطبه مردم ایران برای برداشتن گام‌های عملی به سوی تنش‌زدایی، فرصتی بی‌مانند برای حل و فصل مساله هسته‌ای فراهم کرده است.»
امضاکنندگان نامه خطاب به اوباما تاکید کرده‌اند: «به نظر می‌رسد در صورت همراهی دولت شما و سایر کشورهای غربی، امکان رفع اختلافات موجود میسر باشد.»
آنها همچنین تشدید تحریم‌های ایران توسط کنگره آمریکا در این شرایط و چهار روز پیش از شروع به کار قانونی رئیس جمهوری جدید را دارنده پیام «خصمانه» و «ستیزه‌جویانه» برای مردم ایران دانسته‌اند.
در این نامه تاکید شده است: «این اقدام به مردم ایران این پیام را می‌رساند که دولت آمریکا علاقه‌ای به رفع اختلافات ندارد.»
در این نامه تعلیق داوطلبانه غنی‌سازی اورانیوم توسط دولت محمد خاتمی رئیس جمهوری اسبق ایران نیز اشاره شده که در پی آن دولت جورج بوش رئیس جمهوری وقت آمریکا «تن به توافق نداد» و «ایران را یکی از محورهای شرارت نامید.»
امضا کنندگان نامه افزوده‌اند: «نگرانی ما از این بابت است که فشارهای کنگره بر دولت شما، آثار سوئی بر مذاکرات آینده هسته‌ای بر جای بگذارد و شکست مذاکرات، به بلند‌تر شدن صدای تندرو‌ها در هر دو طرف کمک برساند.»
فعالان سیاسی، حقوق بشری و دانشگاهی ابراز امیدواری کرده‌اند که «دولت جدید ایران با اتخاذ سیاست‌هایی معقول و با اولویت قرار دادن منافع ملی، به سوی توافق در مذاکرات هسته‌ای گام بردارد.»
آنها همچنین حمایت خود را از «هر گونه اقدام دولت روحانی در عادی‌سازی روابط با جامعه جهانی» اعلام کرده‌اند.
امضاکنندگان نامه با اشاره به روابط ایران و آمریکا پس از انقلاب اسلامی تاکید کرده‌اند: «در طول سی سال گذشته، عدم ارتباط رسمی میان ایران و آمریکا امکان هر گونه توافق بر سر مسایل مورد مناقشه را سلب کرده است. اولین گام در بهبود این رابطه اعتماد سازی متقابل است و توقف تشدید تحریم‌های کمرشکن، می‌تواند روشن‌ترین گام امریکا در این راستا باشد. تا زمینه برای آغاز گفت‌وگو با دولت جدید و برداشتن گام‌های متقابل از سوی ایران فراهم گردد.»
هفته گذشته ۵۵ زندانی در نامه‌ای به باراک اوباما، با تشریح وضعیت بین‌المللی و داخلی و با یاداوری سیاست‌های دولت‌های گذشته آمریکا در قبال ایران که «منجر به تضعیف جامعه مدنی و تقویت نیروهای رادیکال در داخل کشور شد»، تحریم‌های آمریکا و جامعه بین‌المللی علیه ایران را «مخرب و عامل بسته شدن بیشتر فضای کشور» دانستند.
آنها همچنین انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران را «حامل پیامی از سوی ایران فرصتی برای تغییر فضا و تعامل مثبت در عرصه بین اللملی» برشمرده بودند.
آمریکا و اتحادیه اروپا با تحریم‌های سنگین علیه اعلام کرده‌اند که قصد دارند، ایران را از ادامه مسیر هسته‌ای خود بازدارند. تحریم‌ها مختلف بانکی، نفتی و تکنولوژیکی از جمله این تحریم‌ها است. تحریم‌کنندگان ایران را متهم می‌کنند که به دنبال ساخت بمب اتمی است.
به گفته کارشناسان و مسئولان داخلی در کنار تحریم‌های بانکی، «سوء مدیریت» نیز دسترسی به برخی اقلام ضروری مانند دارو را برای طیف گسترده‌ای از مردم با مشکل مواجه ساخته است.
به گزارش سایت کلمه، امضاکنندگان این نامه با اشاره به حمایت خود از نامه ۵۵ زندانی سیاسی به اوباما نوشته‌اند: «ما امضاکنندگان این نامه، با اعلام پشتیبانی خود از خواسته زندانیان سیاسی، اعلام می‌کنیم رفع تحریم‌ها و تلاش برای تنش‌زدایی از سوی همه طرفین، خواسته اکثریت مردم ایران و جزء دغدغه‌های اصلی آنهاست.»
این فعالان، زندانیان سیاسی امضا کننده نامه پیشین را «از اقشار مختلف» توصیف کرده‌اند که «بخش بزرگی از دموکراسی‌خواهان ایرانی» را نمایندگی می‌کنند.
امضاکنندگان این نامه با اشاره به نامه زندانیان سیاسی و عقیدتی نوشته‌اند آنها به درستی گفته‌اند که «اینک تحریم‌ها به مجازات دسته جمعی مردم ایران بدل شده است».
چهارصد و شصت و شش فعال سیاسی، حقوق بشری و دانشگاهی همچنین تاکید کرده‌اند که «از نگاه مردم ایران، تحریم‌ها نه تنها وجاهت و مشروعیتی ندارند، بلکه عاملی مهم در بوجود آمدن وضعیت معیشتی فعلی آنها هستند. مردم ایران خود را قربانی تنش‌ها میان دو دولت ایران و آمریکا می‌دانند.»
احمد صدری،یرواند آبراهامیان، احمد نقیب‌زاده، پروین بختیارنژاد، تیرداد بنکدار، رجبعلی مزروعی، سعید شریعتی، صادق زیباکلام، نجات بهرامی و تعداد دیگری از روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی در داخل و خارج از ایران، امضاکنندگان این نامه هستند.
شدت تحریم‌ها با هدف آن نسبتی ندارد
در این نامه خطاب به رئیس جمهوری آمریکا آمده است که «تحریم‌های اقتصادی، به ویژه تحریم‌های یک جانبه دولت آمریکا حیات مردم ایران را به گروگان گرفته‌اند.»
امضاکنندگان نامه «کاهش چشم‌گیر درآمدهای نفتی»، «نابود شدن بخش بزرگی از صنایع»، «افزایش سرسام آور قیمت‌ها» «کاهش شدید اشتغال»، «معضل دسترسی به دارو به دلیل خودداری بانک‌ها از انجام نقل و انتقالات مالی» را از جمله تاثیرات تحریم‌ها و سوء‌مدیریت دولت گذشته ایران دانسته و افزوده‌اند که این وضعیت در حالی به وجود آمده که «هدف تحریم‌ها تغییر برنامه اتمی ایران اعلام شده که گستردگی و شدت تحریم‌ها با هدف آن نسبتی ندارند.»
امضاکنندگان این نامه، تحریم‌ها را در توقف برنامه اتمی ایران در هشت سال گذشته «بی‌اثر» دانسته و گفته‌اند «تنها امکان معیشت مردم عادی است که به محاق رفته است».
این نامه تاکید کرده است: «بنابراین مردم ایران به این باور رسیده‌اند که تحریم کنندگان دغدغه‌ای از بابت حقوق انسانی آنها ندارند و برای وادار کردن جمهوری اسلامی به پذیرش خواسته‌های خود، مردم ایران را هدف گرفته‌اند.»
تمایل مردم ایران به برقرار روابط دوستانه با جهان
فعالان سیاسی، حقوق بشری و دانشگاهی، خطاب به باراک اوباما، به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ایران اشاره کرده و افزوده‌اند: «حسن روحانی در میان مردم ایران به تعامل با جهان شهره است.»
به عقیده امضاکنندگان این نامه انتخاب روحانی از سوی مردم «به خوبی نشان از تمایل همگانی برای برقراری ارتباطات سازنده و دوستانه با جامعه جهانی دارد. اراده جدی رئیس جمهور منتخب و نظر قاطبه مردم ایران برای برداشتن گام‌های عملی به سوی تنش‌زدایی، فرصتی بی‌مانند برای حل و فصل مساله هسته‌ای فراهم کرده است.»
امضاکنندگان نامه خطاب به اوباما تاکید کرده‌اند: «به نظر می‌رسد در صورت همراهی دولت شما و سایر کشورهای غربی، امکان رفع اختلافات موجود میسر باشد.»
آنها همچنین تشدید تحریم‌های ایران توسط کنگره آمریکا در این شرایط و چهار روز پیش از شروع به کار قانونی رئیس جمهوری جدید را دارنده پیام «خصمانه» و «ستیزه‌جویانه» برای مردم ایران دانسته‌اند.
در این نامه تاکید شده است: «این اقدام به مردم ایران این پیام را می‌رساند که دولت آمریکا علاقه‌ای به رفع اختلافات ندارد.»
در این نامه تعلیق داوطلبانه غنی‌سازی اورانیوم توسط دولت محمد خاتمی رئیس جمهوری اسبق ایران نیز اشاره شده که در پی آن دولت جورج بوش رئیس جمهوری وقت آمریکا «تن به توافق نداد» و «ایران را یکی از محورهای شرارت نامید.»
امضا کنندگان نامه افزوده‌اند: «نگرانی ما از این بابت است که فشارهای کنگره بر دولت شما، آثار سوئی بر مذاکرات آینده هسته‌ای بر جای بگذارد و شکست مذاکرات، به بلند‌تر شدن صدای تندرو‌ها در هر دو طرف کمک برساند.»
فعالان سیاسی، حقوق بشری و دانشگاهی ابراز امیدواری کرده‌اند که «دولت جدید ایران با اتخاذ سیاست‌هایی معقول و با اولویت قرار دادن منافع ملی، به سوی توافق در مذاکرات هسته‌ای گام بردارد.»
آنها همچنین حمایت خود را از «هر گونه اقدام دولت روحانی در عادی‌سازی روابط با جامعه جهانی» اعلام کرده‌اند.
امضاکنندگان نامه با اشاره به روابط ایران و آمریکا پس از انقلاب اسلامی تاکید کرده‌اند: «در طول سی سال گذشته، عدم ارتباط رسمی میان ایران و آمریکا امکان هر گونه توافق بر سر مسایل مورد مناقشه را سلب کرده است. اولین گام در بهبود این رابطه اعتماد سازی متقابل است و توقف تشدید تحریم‌های کمرشکن، می‌تواند روشن‌ترین گام امریکا در این راستا باشد. تا زمینه برای آغاز گفت‌وگو با دولت جدید و برداشتن گام‌های متقابل از سوی ایران فراهم گردد.»
هفته گذشته ۵۵ زندانی در نامه‌ای به باراک اوباما، با تشریح وضعیت بین‌المللی و داخلی و با یاداوری سیاست‌های دولت‌های گذشته آمریکا در قبال ایران که «منجر به تضعیف جامعه مدنی و تقویت نیروهای رادیکال در داخل کشور شد»، تحریم‌های آمریکا و جامعه بین‌المللی علیه ایران را «مخرب و عامل بسته شدن بیشتر فضای کشور» دانستند.
آنها همچنین انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران را «حامل پیامی از سوی ایران فرصتی برای تغییر فضا و تعامل مثبت در عرصه بین اللملی» برشمرده بودند.
آمریکا و اتحادیه اروپا با تحریم‌های سنگین علیه اعلام کرده‌اند که قصد دارند، ایران را از ادامه مسیر هسته‌ای خود بازدارند. تحریم‌ها مختلف بانکی، نفتی و تکنولوژیکی از جمله این تحریم‌ها است. تحریم‌کنندگان ایران را متهم می‌کنند که به دنبال ساخت بمب اتمی است.
به گفته کارشناسان و مسئولان داخلی در کنار تحریم‌های بانکی، «سوء مدیریت» نیز دسترسی به برخی اقلام ضروری مانند دارو را برای طیف گسترده‌ای از مردم با مشکل مواجه ساخته است.