پس از محکوم شدن هفت تن از مدرسان بهایی که در «دانشگاه آنلاین بهاییان ایران» درس می‌دادند، اعتراضات در کشورهایی مانند آلمان، ایرلند و برزیل اوج گرفته است.
دو نفر از این بهاییان، وحید محمودی و کامران مرتضایی، هر یک به پنج سال زندان محکوم شدند و برای دیگران یعنی محمود بادوام، نوشین خادم، فرهاد صدقی، ریاض سبحانی و رامین زیبایی احکام چهار سالۀ زندان صادر شده است.
۴۶ پروفسور مشهور دانشگاههای مختلف کشور آلمان علیه نقض سیستماتیک حقوق بشر بهاییان ایران اعتراض کرده‌اند. آنها در نامه معترضانه خود به وزیر وزارت علوم تحقیقات و فناوری ایران، کامران دانشجو، می‌نویسند:
«ما امضاکنندگان، استادان دانشگاه، به این نتیجه رسیده‌ایم که پیشبرد آموزش تا سطح آموزش عالی دانشگاهی را باید در زمره والا‌ترین دارایی‌های فرهنگی یک کشور به حساب آورد.»
این استادان معتقدند که حمایت از آموزش تا درجات دانشگاهی می‌بایست پایه پیشرفت و رفاه عمومی یک کشور بشمار بیاید.
پروفسورهای آلمانی که در رشته‌های مختلف مانند علوم سیاسی، حقوق، طب، فلسفه، تربیت، علوم طبیعی و دینی تدریس میکنند به دولت ایران اخطار داده‌اند که آزار دانشجویان و معلّمان بهایی در ایران را متوقف کنند.
درآن نامه آمده:» ما خواهان آزادی فوری این زندانیان بی‌گناه می‌باشیم. «آنها همینطور خواستار حق نا‌محدود آموزش عالی برای همه شهروندان ایران شده‌اند.
پروفسورهای آلمانی می‌نویسند که از شنیدن این خبر که دولت ایران به جوانان گروههای گوناگون مملکت خود حق تحصیل در دانشگاه‌ها را نمی‌دهد، شکه شده‌اند. آنها تاکید میکنند که ایران یکی از قدیمی‌ترین ملتهای جامعه بشری می‌باشد و با وجود این واقعیت تعداد زیادی از جوانان بهایی این کشور حق تحصیل در دانشگاه را ندارند.
نامهٔ اعتراضی این دانشگاهیان بعد از ابلاغ احکام صادر شده هفت مدرّس بهایی زندانی در وبسایت رسمی جامعه بهایی آلمان به تاریخ دوم نوامبر سال جاری انتشار یافته است.
طبق گذارش سرویس خبری جامعه بهایی دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهایی در سازمان ملل در ژنو در مورد حکم دادگاهی معلمان بهایی، گفت: «نه به متّهمان و نه به وکیلانشان رونوشتی کتبی از حکم نشان داده شد. اما ما از نوشته‌های حاضران در جلسۀ محاکمه می‌دانیم که این هفت نفر به "عضویت در فرقۀ منحرف بهاییت، با هدف اقدام علیه امنیت کشور، به منظور پیشبرد اهداف فرقۀ ضالّه و سازمان‌های خارج از کشور" متّهم شده‌اند.
قاضیان دادگاه ایران فعالیت‌های متّهمان عضو مؤسسه را جرم می‌دانند و معلمین این موسسه را که در راه پیشرفت جامعه ایران قدم می‌گذاشته‌اند برانداز دولت محسوب میکنند.»
دربیش ازپنج ماه گذشته شخصیت‌های برجستۀ جهانی مانند برندگان جایزۀ نوبل صلح، اسقف دزموند توتو و خوزه راموس هورتا و همچنین بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل به بازداشت معلمان اعتراض کرده‌اند. در ایرلند هم ۵۰ دانشگاهی و در برزیل تعدادی از روزنامه نگاران و فیلمسازان دستگیری بهاییان را محکوم کرده‌اند.
هدف مقامات جمهوری اسلامی نابودی کامل جامعۀ بهایی ایران است. در سال ۱۹۹۱ و به درخواست رهبر جمهوری اسلامی ایران آیت الله علی خامنه‌ای و رئیس جمهور وقت آقای رفسنجانی، نقشۀ منظمی به این منظور طراحی کرده‌اند. حکومت جمهوری اسلامی ایران می‌کوشد جلوی پیشرفت جامعه بهایی ایران را هرچه بیشتر بگیرد. در دهۀ نود امکانات اشتغال بهاییان محدود‌تر می‌شود و از ورود جوانان بهائی به مؤسسات آموزش عالی کشور جلوگیری می‌شود.
متعصبان طرفدار دولت میراث فرهنگی بهاییان را تخریب میکنند. آنها فهرستی از بهائیان به پیوست ِ دستورالعملی مبنی براینکه اعضای این جامعه محرمانه تحت نظر قرار بگیرند تهیه و توزیع کرده ا ند. سحرگاهان به خانه‌های بهاییان یورش می‌برند، خودسرانه آنها را در سراسر کشور بازجویی و بازداشت کرده و اموال آنان را مصادره میکنند. رسانه‌های دولتی و نیمه دولتی هر روز کوشش میکنند نفرت نسبت به بهاییان بین ایرانیان بر انگیزند. معممین دولتی همایش‌ها و سخنرانی‌های ضدبهایی برگزار میکنند. حتی گورستانهای بهایی در سراسر کشور را تخریب و زیارتگاه‌ها و اماکن مقدسه آنان را تخریب میکنند. معلمین در کلاسهای مدرسه دانش آموزان بهایی را تحقیر میکنند. مقامات دولتی فهرستی از مشاغل و حرفه‌هایی را اعلام کرده‌اند که طبق آن بهاییان حق اشتغال به آنها را ندارند.
بانکهای ایران به بهاییان وام نمی‌دهند. ماموران دولت مغازه‌هایشان را مُهرو موم میکنند و مجوزهای کسب آنها را تجدید و تمدید نمی‌کنند. حتی بر مالکان اماکن تجاری فشار می‌آورند که مستأجرهای بهایی را اخراج کنند.
سرکوب روشمند حکومت یاد آور وضع یهودیان در دهۀ سی تقویم میلادی در آلمان است.
طبق ماده هفت، بخش دوم اساسنامه دادگاه جنایی بین المللی رم تعقیب سیستماتیک بهاییان ایران جنایت ضد بشریت محسوب می‌شود. معیارهایی که در مورد این نوع جنایات دولتی تعریف شده‌اند منجمله تعقیب گروه یا جامعه مشخصی است که از حیث عقیده سیاسی، نژادی، ملیتی، قومی، مذهبی و یا جنسی مورد تعقیب قرار گیرند.
قانونگذاران جهانی بعد از تجربه جنایات آلمان نازی به این نتیجه رسیدند که از جنایات شدید دولتی به موقع جلوگیری شود. ولی سیاست‌ها و روابط اقتصادی بین المللی می‌توانند مانع اجرا این قوانین جهانی شوند، بخصوص چون ایران از کشورهایی است که این اساسنامه را امضا نکرده است.
*وحید وحدت حق، پژوهشگر ارشد در بنیاد اروپایی برای دفاع از دمکراسی است.
.................................................................................................
مطالل نویسنده بازتاب نظر رادیو فردا نیست.
دو نفر از این بهاییان، وحید محمودی و کامران مرتضایی، هر یک به پنج سال زندان محکوم شدند و برای دیگران یعنی محمود بادوام، نوشین خادم، فرهاد صدقی، ریاض سبحانی و رامین زیبایی احکام چهار سالۀ زندان صادر شده است.
۴۶ پروفسور مشهور دانشگاههای مختلف کشور آلمان علیه نقض سیستماتیک حقوق بشر بهاییان ایران اعتراض کرده‌اند. آنها در نامه معترضانه خود به وزیر وزارت علوم تحقیقات و فناوری ایران، کامران دانشجو، می‌نویسند:
«ما امضاکنندگان، استادان دانشگاه، به این نتیجه رسیده‌ایم که پیشبرد آموزش تا سطح آموزش عالی دانشگاهی را باید در زمره والا‌ترین دارایی‌های فرهنگی یک کشور به حساب آورد.»
این استادان معتقدند که حمایت از آموزش تا درجات دانشگاهی می‌بایست پایه پیشرفت و رفاه عمومی یک کشور بشمار بیاید.
پروفسورهای آلمانی که در رشته‌های مختلف مانند علوم سیاسی، حقوق، طب، فلسفه، تربیت، علوم طبیعی و دینی تدریس میکنند به دولت ایران اخطار داده‌اند که آزار دانشجویان و معلّمان بهایی در ایران را متوقف کنند.
درآن نامه آمده:» ما خواهان آزادی فوری این زندانیان بی‌گناه می‌باشیم. «آنها همینطور خواستار حق نا‌محدود آموزش عالی برای همه شهروندان ایران شده‌اند.
پروفسورهای آلمانی می‌نویسند که از شنیدن این خبر که دولت ایران به جوانان گروههای گوناگون مملکت خود حق تحصیل در دانشگاه‌ها را نمی‌دهد، شکه شده‌اند. آنها تاکید میکنند که ایران یکی از قدیمی‌ترین ملتهای جامعه بشری می‌باشد و با وجود این واقعیت تعداد زیادی از جوانان بهایی این کشور حق تحصیل در دانشگاه را ندارند.
نامهٔ اعتراضی این دانشگاهیان بعد از ابلاغ احکام صادر شده هفت مدرّس بهایی زندانی در وبسایت رسمی جامعه بهایی آلمان به تاریخ دوم نوامبر سال جاری انتشار یافته است.
طبق گذارش سرویس خبری جامعه بهایی دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهایی در سازمان ملل در ژنو در مورد حکم دادگاهی معلمان بهایی، گفت: «نه به متّهمان و نه به وکیلانشان رونوشتی کتبی از حکم نشان داده شد. اما ما از نوشته‌های حاضران در جلسۀ محاکمه می‌دانیم که این هفت نفر به "عضویت در فرقۀ منحرف بهاییت، با هدف اقدام علیه امنیت کشور، به منظور پیشبرد اهداف فرقۀ ضالّه و سازمان‌های خارج از کشور" متّهم شده‌اند.
قاضیان دادگاه ایران فعالیت‌های متّهمان عضو مؤسسه را جرم می‌دانند و معلمین این موسسه را که در راه پیشرفت جامعه ایران قدم می‌گذاشته‌اند برانداز دولت محسوب میکنند.»
دربیش ازپنج ماه گذشته شخصیت‌های برجستۀ جهانی مانند برندگان جایزۀ نوبل صلح، اسقف دزموند توتو و خوزه راموس هورتا و همچنین بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل به بازداشت معلمان اعتراض کرده‌اند. در ایرلند هم ۵۰ دانشگاهی و در برزیل تعدادی از روزنامه نگاران و فیلمسازان دستگیری بهاییان را محکوم کرده‌اند.
هدف مقامات جمهوری اسلامی نابودی کامل جامعۀ بهایی ایران است. در سال ۱۹۹۱ و به درخواست رهبر جمهوری اسلامی ایران آیت الله علی خامنه‌ای و رئیس جمهور وقت آقای رفسنجانی، نقشۀ منظمی به این منظور طراحی کرده‌اند. حکومت جمهوری اسلامی ایران می‌کوشد جلوی پیشرفت جامعه بهایی ایران را هرچه بیشتر بگیرد. در دهۀ نود امکانات اشتغال بهاییان محدود‌تر می‌شود و از ورود جوانان بهائی به مؤسسات آموزش عالی کشور جلوگیری می‌شود.
متعصبان طرفدار دولت میراث فرهنگی بهاییان را تخریب میکنند. آنها فهرستی از بهائیان به پیوست ِ دستورالعملی مبنی براینکه اعضای این جامعه محرمانه تحت نظر قرار بگیرند تهیه و توزیع کرده ا ند. سحرگاهان به خانه‌های بهاییان یورش می‌برند، خودسرانه آنها را در سراسر کشور بازجویی و بازداشت کرده و اموال آنان را مصادره میکنند. رسانه‌های دولتی و نیمه دولتی هر روز کوشش میکنند نفرت نسبت به بهاییان بین ایرانیان بر انگیزند. معممین دولتی همایش‌ها و سخنرانی‌های ضدبهایی برگزار میکنند. حتی گورستانهای بهایی در سراسر کشور را تخریب و زیارتگاه‌ها و اماکن مقدسه آنان را تخریب میکنند. معلمین در کلاسهای مدرسه دانش آموزان بهایی را تحقیر میکنند. مقامات دولتی فهرستی از مشاغل و حرفه‌هایی را اعلام کرده‌اند که طبق آن بهاییان حق اشتغال به آنها را ندارند.
بانکهای ایران به بهاییان وام نمی‌دهند. ماموران دولت مغازه‌هایشان را مُهرو موم میکنند و مجوزهای کسب آنها را تجدید و تمدید نمی‌کنند. حتی بر مالکان اماکن تجاری فشار می‌آورند که مستأجرهای بهایی را اخراج کنند.
سرکوب روشمند حکومت یاد آور وضع یهودیان در دهۀ سی تقویم میلادی در آلمان است.
طبق ماده هفت، بخش دوم اساسنامه دادگاه جنایی بین المللی رم تعقیب سیستماتیک بهاییان ایران جنایت ضد بشریت محسوب می‌شود. معیارهایی که در مورد این نوع جنایات دولتی تعریف شده‌اند منجمله تعقیب گروه یا جامعه مشخصی است که از حیث عقیده سیاسی، نژادی، ملیتی، قومی، مذهبی و یا جنسی مورد تعقیب قرار گیرند.
قانونگذاران جهانی بعد از تجربه جنایات آلمان نازی به این نتیجه رسیدند که از جنایات شدید دولتی به موقع جلوگیری شود. ولی سیاست‌ها و روابط اقتصادی بین المللی می‌توانند مانع اجرا این قوانین جهانی شوند، بخصوص چون ایران از کشورهایی است که این اساسنامه را امضا نکرده است.
*وحید وحدت حق، پژوهشگر ارشد در بنیاد اروپایی برای دفاع از دمکراسی است.
.................................................................................................
مطالل نویسنده بازتاب نظر رادیو فردا نیست.