اگر چه برنی سندرز نتوانست در کسب آرای مردم در رقابت‌های درون حزبی دموکراتها از رقیب قدرش پیش بیافتد، اما در این رقابت نفس‌گیر او توانست تا پایان ماه مارس (حدود ۲۰ روز پیش)، در جمع‌‌آوری پول از کمپین هیلاری کلینتون جلو بزند و عملاً ستادش را به پولدارترین ستاد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تبدیل کند.
در رقابت‌های امسال، تعداد نامزدها در حزب دموکرات به شکل قابل توجهی از جمهوریخواهان کمتر بود و به همین دلیل نامزدها به تنهایی موفق شدند به شکل قابل توجهی نسبت به نامزدهای جمهوریخواه، کمکهای مالی بیشتری را برای مبارزه انتخاباتی‌شان جمع کنند.
تنها کسی که در جمهوریخواهان می‌توانست در جمع کردن پول با دموکراتها رقابت کند، جب بوش بود که او هم در تمامی فهرست‌هایی که توسط کمیسیون انتخابات آمریکا منتشر کرد، همیشه بعد از هیلاری کلینتون دوم بود.
اما حالا دیگر به کلی شرایط عوض شده. برنی سندرز اگرچه در آغاز تبلیغات انتخاباتی‌اش، با سرعت کمتری نسبت به هیلاری کلینتون پول جمع می‌کرد، اما آرام آرام نظر گروه بیشتری از مردم را جلب کرد و در نهایت کار به جایی رسید که از ابتدای سال ۲۰۱۶، هر ماه با نسبت بیشتری در مقایسه با کلینتون موفق می‌شد کمکهای مالی به دست آورد.
و سرانجام همانطور که برخی ناظران از ابتدای سال پیش‌بینی کرده بودند، او موفق شد هفته‌ها قبل از انتخابات سرنوشت‌ساز نیویورک، در رقابت بر سر کمکهای مالی از کلینتون هم جلو بیافتد.
بر اساس آماری که از سوی کمیسیون انتخابات منتشر شد، سندرز تا پایان ماه مارس موفق شد که بیش از ۱۸۲ میلیون دلار به دست بیاورد. در مقابل هیلاری کلینتون ۱۸۰ میلیون دلار جمع کرده است. این در حالی است که اصولاً کلینتون به عنوان یک سیاستمدار کهنه‌کار و حرفه‌ای حزب دموکرات، همواره به داشتن شبکه‌ای پیچیده برای جمع کردن پول معروف بود و بسیاری معتقد بودند که شکست دادن «ماشین پول جمع‌کنی کلینتون» غیرممکن است. (بماند که این ماشین افسانه‌ای در سال ۲۰۰۸ هم نتوانست او را به نامزدی حزب دموکرات برساند.)
اما کماکان کم نیستند کسانی که معتقدند جنس کمکهای مردمی به سندرز و کلینتون هیچ شباهتی به هم ندارند و کمپین سندرز موفق شده با پول مردم عادی به این ارقام دست یابد. راه اثبات این ادعا که البته خود سندرز نیز در مصاحبه‌ها آن را تکرار می‌کند، میانگین کمک‌هایی است که دریافت کرده و به گفته ستاد سندرز از رقم نفری ۲۷ دلار (به شکل متوسط) بالاتر نرفته است.
در مقابل ستاد کلینتون که همواره متهم است با کمک سرمایه‌داران بزرگ هزینه‌های تبلیغاتی خود را تأمین می‌کند، با انتشار جزئیات کمک‌هایی که دریافت کرده، اعلام کرده که کمک‌ها به کلینتون نیز از نفری ۴۵ دلار (به طور متوسط) بالاتر نرفته است.
به بیان دیگر بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط ستاد هیلاری کلینتون، گروه بزرگی از مردم عادی در آمریکا نیز به او کمک می‌کنند و بخش بزرگی از هزینه‌های او، نه توسط سرمایه‌داران بلکه توسط افرادی تأمین می‌شود که کمکهای ۱۰ دلاری و ۲۰ دلاری به کمپین‌‌ها اهدا می‌کنند.
در میان جمهوریخواهان، ارقام به شکل قابل توجهی از دموکراتها کمتر است! در این حزب تا این لحظه پولدارترین ستاد متعلق به تد کروز است که موفق شده ۷۸ میلیون دلار جمع کند.
بعد از کروز، دونالد ترامپ با ۴۸ میلیون دلار و جان کیسیک با ۱۶ میلیون دلار در جایگاه دوم و سوم هستند.
در واقع نفر اول جمهوریخواهان یعنی دونالد ترامپ، نه تنها حدود یک سوم کسانی مانند برنی سندرز و هیلاری کلینتون پول جمع کرده، بلکه حتی از کسانی مانند مارکو روبیو (۵۴ میلیون دلار) و بن کارسون (۶۳ میلیون دلار) که از رقابت کناره‌گرفته‌اند هم پول کمتری برای خرج کردن در اختیار دارد.
در میان باقی نامزدها، دستکم دو نامزد از احزاب سبز و لیبرترین موفق شده‌اند کمک‌هایی جمع کنند که در گزارش کمیسیون انتخابات قابل ردگیری است. ژیل استاین، نامزد پیشتاز حزب سبز تاکنون ۳۶۰ هزار دلار و گری جانسون از حزب لیبرترین تاکنون ۲۸۰ هزار دلار کمکهای مالی جمع کرده‌اند.
سوپر پک!
اما در انتخابات آمریکا، کمکهای مالی، به آنچه مردم عادی و سازمان‌های مردم‌نهاد (سازمان‌های غیردولتی یا NGOها، سندیکاهای کارگری و انجمن‌های محلی) به شکل مستقیم به ستادهای تبلیغاتی کمک می‌کنند، خلاصه نمی‌شود.
در ایالات متحده آمریکا، افزایش کمکهای مالی سرمایه‌داران بزرگ به تبلیغات انتخاباتی موجب شد تا در دهه ۷۰ میلادی قوانین سخت‌گیرانه‌ای در این ارتباط تصویب شوند و سقف کمکهای مالی اشخاص و انجمن‌ها محدود شود.
اما در سال ۲۰۱۰، یک گروه محافظه‌کار تندرو به نام «سیتیزن یونایتد» که به دنبال پخش آگهی‌های گران علیه هیلاری کلینتون بود، به این محدودیت‌ها اعتراض کرد و آن را نقض آزادی بیان خواند.
قضات دادگاه عالی (یا دیوان عالی) ایالات متحده که در آن اکثریتشان محافظه‌کار بودند، پنج به چهار، به نفع «ستیزن یونایتد» رأی دادند.
یک شهروند آمریکایی می‌تواند به شکل غیرمستقیم و بدون هرگونه ارتباطی با ستاد تبلیغاتی یک نامزد، هر میزان که بخواهد برای تبلیغ به نفع او یا علیه رقبایش خرج کند.
استدلال قضات محافظه‌کار این بود که دولت نمی‌تواند با محدود کردن سازمان‌ها و شرکت‌های خصوصی در خرج کردن پولشان برای آگهی‌های تبلیغاتی، آزادی بیان آنها را محدود کند.
اما در عین حال در همین حکم تأکید شد که این کمکهای نامحدود نباید به دست ستادهای تبلیغاتی برسد و برای کمکهای مالی به ستادهای تبلیغاتی کماکان باید محدودیت‌های سابق اعمال شوند.
به بیان دیگر، یک شهروند آمریکایی می‌تواند به شکل غیرمستقیم و بدون هرگونه ارتباطی با ستاد تبلیغاتی یک نامزد، هر میزان که بخواهد برای تبلیغ به نفع او یا علیه رقبایش خرج کند. اما اگر می‌خواهد به شکل مستقیم به ستادی کمک کند باید سقف را رعایت کند
کمک‌ها در قالب تشکیل سازمانی خصوصی به نام «کمیته اقدام سیاسی – Political Action Committee» انجام می‌شود. این کمیته‌ها در حال حاضر دو نوع هستند: کمیته‌های مرتبط با ستاد نامزدها که به شکل محدود برای ستاد پول جمع می‌کنند و کمیته‌های مستقل از ستادهای نامزدها که به شکل نامحدود کمک جمع می‌کنند. این نوع دوم به «سوپر پک» معروف شده است که برخلاف پک معمولی (نوع اول)، اجازه ندارد پولی را که جمع کرده در اختیار ستادهای تبلیغاتی بگذارد و باید به شکل مستقل آن را خرج کند.
این همان قانونی است که نامزدهایی مانند برنی سندرز و دونالد ترامپ به شدت به آن معترضند و معتقدند که کمکهای نامحدود سرمایه‌داران به نامزدها، مسئله‌ای غیردموکراتیک و فسادآور است.
در انتخابات اخیر نیز سوپرپک‌ها به شکل مستقل از نامزدها موفق شده‌اند که برای نامزدهای مختلف، ارقام قابل توجهی پول جمع کنند.
بر اساس آمار ماه آوریل تا الان هیلاری کلینتون ۶۴ میلیون دلار، تد کروز ۵۲ میلیون دلار و جان کیسیک ۱۰ میلیون دلار به شکل سوپرپک جمع کرده‌اند.
آنها هر چند کنترلی بر نحوه خرج شدن این پول‌ها ندارند، اما به هرحال این ارقام به نفع آنها هزینه می‌شود.
در مقابل دونالد ترامپ دو میلیون دلار و برنی سندرز تنها ۶۰۰ هزار دلار در قالب سوپرپک جمع کرده‌اند که نشان‌دهنده مخالفت سرسختانه هر دو با این شکل از کمک مالی به تبلیغات سیاسی است.
یکی از دلایلی که حمایت مالی سوپرپک‌ها از هیلاری کلینتون به میزان قابل توجهی زیاد است، رد این نوع از کمک مالی از سوی برنی سندرز است.
در واقع تمامی گروه‌هایی که به شکل سنتی به دنبال ریاست جمهوری یک دموکرات هستند، مانند بسیاری از سندیکاهای قدرتمند و گروه‌های حامی کارگران، معلمان، پرستاران، در کنار دیگر حامیان مالی دموکراتها، مانند انجمن‌های لیبرال، گروه‌های مدافع آزادی‌های مدنی و آزادی بیان، گروه‌های مدافع حقوق بشر، گروه‌های مدافع حقوق اقلیت‌ها (مانند فعالین حقوق همجنسگرایان و گروه‌هایی از این دست)، و بسیاری گروه‌های مشابه، همه کمکهای مالی نامحدود خود را به سوی سوپرپک‌هایی روانه می‌کنند که از هیلاری کلینتون حمایت می‌کنند.
به عنوان مثال تنها گروه‌های مدافع مرتبط با کارگران در آمریکا، ۱۰ میلیون دلار از ۶۴ میلیون دلار پول سوپرپک‌های حامی کلینتون را تأمین کرده‌اند.
اما به هرحال پیروزی ترامپ نشان داد که سوپرپک‌ها هر قدر هم که قوی باشند، کماکان نمی‌توانند نتیجه انتخابات را تعیین کنند. چرا که سیاستمداری مانند جب بوش به رغم حمایت ۱۱۸ میلیون دلاری قدرتمندترین سوپک‌های آمریکا خیلی زود از رقابت حذف شد. همانطور که در حزب مقابل نیز، برنی سندرز به رغم داشتن پول بیشتر نسبت به رقیبش، در نهایت آرای کمتری به دست آورد.
---------------------------------------------
کیوان حسینی را می‌توانید در تلگرام در این کانال دنبال کنید: telegram.me/kayvanhosseini1
همچنین در توییتر نیز می‌توانید نوشته‌های او را در شناسه @Kayvan_Hosseini دنبال کنید.