بر اساس تحقیقات جدید، بیش از یک‌سوم کودکان در سراسر جهان در سال ۲۰۲۳ نزدیک‌بین بودند و این نسبت در سال ۲۰۵۰ به تقریباً ۴۰ درصد افزایش خواهد یافت.
نزدیک‌بینی به شرایطی اطلاق می‌شود که اجسام نزدیک‌تر به چشم فرد واضح دیده می‌شوند، اما اجسام دور تار هستند.
بر اساس نتایج این پژوهش که روز سه‌شنبه، سوم مهر، در «نشریه چشم‌پزشکی بریتانیا» منتشر شد، در ۳۰ سال گذشته افزایش قابل توجهی در شیوع نزدیک‌بینی بین کودکان و نوجوانان وجود داشته است، به طوری که آمار این شرایط از ۲۴ درصد در سال ۱۹۹۰ به تقریبا ۳۶ درصد در سال ۲۰۲۳ رسیده است.
محققان دانشگاه سان یات شن در گوانگژو چین با تجزیه و تحلیل نتایج ۲۷۶ مطالعه شامل بیش از ۵.۴ میلیون کودک و نوجوان در ۵۰ کشور در شش قاره جهان به این یافته‌ها رسیدند.
محققان که به نابرابری‌های منطقه‌ای نیز اشاره داشتند، می‌گویند در حالی که این افزایش تا حد زیادی تدریجی بوده، پس از همه‌گیری کووید ۱۹ افزایش قابل توجهی در تعداد کودکان نزدیک‌بین رخ داده است.
بیشتر در این باره: یادداشت محسن مخملباف؛ کودکان و اوتیسم دیجیتال در ایرانبر اساس این مقاله که نشان می‌دهد، نزدیک‌بینی امروزه می‌تواند یکی از نگرانی‌های عمده در عرصه سلامت عمومی باشد، شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می‌دهد افزایش سریع شیوع این حالت به ویژه در کشورهای آسیای جنوب شرقی مانند سنگاپور، چین و تایوان اتفاق می‌افتد؛ با بالاترین میزان نزدیک‌بینی که بیش از دو برابر میزان همسالان سفید پوست آنها است.
ژاپن با ۸۶ درصد از کودکان نزدیک‌بین، در صدر این فهرست و کره جنوبی با ۷۶ درصد در ردهٔ دوم قرار دارد.
در سطح جهانی، کودکان ساکن مناطق شهری نسبت به کودکان در مناطق روستایی دارای میزان بیشتری از نزدیک‌بینی هستند و دختران کمی بیشتر از پسران از این بیماری رنج می‌برند.
محققانِ این مطالعه تأکید کرده‌اند که کودکانِ کوچک‌تر نسبت به بزرگسالان در برابر عوامل محیطی آسیب‌پذیرتر هستند و «این امر به‌ویژه برای کودکان پیش‌دبستانی مهم است، زیرا آنها در یک دوره بحرانی رشد بصری قرار دارند که با انعطاف‌پذیری بالا مشخص می‌شود».
با نگاهی به آینده، محققان پیش‌بینی می‌کنند که شیوع نزدیک‌بینی بین کودکان و نوجوانان همچنان در حال افزایش است و به ۳۶.۶ درصد در سال ۲۰۴۰ و ۳۹.۸ درصد در سال ۲۰۵۰ خواهد رسید.
با این حال در این مطالعه آمده کارهایی وجود دارد که والدین می‌توانند فرزندان خود را تشویق کنند تا از بینایی‌شان محافظت شود؛ از جمله «ایجاد عادت انجام منظم اقدامات محافظتی از چشم»، و انجام فعالیت‌های بدنی بیشتر به جای تماشای تلویزیون و فیلم، بازی‌های رایانه‌ای و گشت و گذار در اینترنت.
تلاش مدارس برای کاهش میزان مشق و همچنین ترویج معاینهٔ چشم، تشخیص زودهنگام و درمان آن، از دیگر توصیه‌های این مطالعه است.
بیشتر در این باره: تأثیر ورزش از نوع متوسط بر خستگی عاطفی و فرسودگی شغلی