۱۰ سال گذشته. سلول انفرادی چنان است که تا زندانی هست اثرش در او زنده می‌ماند،گاه شب‌ها به توهمش بیداری دست می‌دهد و گاه روز‌ها به تصور تکرارش چیزی در درون آدمی به هم می‌ریزد. چنین است که در بسیاری از جوامع انسانی این سلول‌ها جمع شده‌اند. به زبان دیگر انسان قرن بیستمی در اواخر آن قرن از علائم زندگی قرون وسطا فاصله گرفت. علمایشان گفتند زندان به قصد اصلاح است نه کاشتن کین در عمق وجود آدم‌ها.
