آنچه در روز ۱۳ ماه مه ۲۰۰۵ در انديجان روی داد تيره‌ترين برگ از تاريخ ازبکستان پس از استقلال اين کشور است. برخی حوادث آن روز را يک قتل‌عام می نامند و خشونتی که در آن روز اتفاق افتاد برای بسياری در سراسر جهان وجه مشخصه مهم حکومت ازبکستان است.
قربانقلی بردی محمدوف، رييس جمهوری ترکمنستان همچنان به تعديل سياست های افراطی و راديکال صفر مراد نيازاف، رييس جمهوری سابق آن کشور ادامه می دهد.
ايران و ترکمنستان از زمان سقوط اتحاد جماهير شوروی، در سال ۱۹۹۱ ميلادی و استقلال عشق آباد، پايتخت ترکمنستان، تاکنون روابط خوبی با يکديگر داشته اند. اين دو کشور در ماه ژوئيه سال گذشته رسما با يکديگر «دوستان صميمی» بودند. اين دست کم ادعايی است که رسانه های دولتی دو کشور پس از ملاقات سال گذشته ميان قربانگلی بردی محمد اف، رئيس جمهوری ترکمنستان و محمود احمدی نژاد همتای ايرانی او ترسيم کردند. رابطه دوستانه ميان اين دو کشور به طور سنتی از زمان رياست صفر مراد نيازف، رئيس جمهوری پيشين ترکمنستان وجود داشته است. اما به نظر می رسد که اين روابط طی شش ماه گذشته رو به زوال گذاشته است.
