ایلان برمن، معاون مرکز پژوهشی «شورای روابط خارجی آمریکا» در شهر واشینگتن، در مطلبی که در ستون دیدگاه‌های روزنامه «وال استریت جورنال» منتشر شده نگاهی دارد به شرایط مبارزه مخالفان جمهوری اسلامی در ایران با حکومت ایران و شیوه‌های پیشنهادی خود برای حمایت دولت آمریکا از این جنبش را مطرح می‌کند.
آقای برمن در مقدمه مطلب خود یادآوری می‌کند که نباید به تبلیغات حکومت ایران که قیام‌های اخیر در کشورهای عربی را الهام گرفته از انقلاب اسلامی معرفی می‌کند توجهی کرد.
تظاهرات مخالفان در شهرهای بزرگ ایران در هفته‌های اخیر بیانگر واقعیتی کاملا متفاوت از آن چیزی است که جمهوری اسلامی ادعا می‌کند. سرکوب شدید مخالفان و جو امنیتی خیابان‌ها نشان می‌دهد که حاکمان ایران به شدت نگران سرایت امواج آزادی‌خواهی به کشور هستند و به همین خاطر با هر چه که در توان دارند سعی می‌کنند از وقوع این حالت پیشگیری کنند.
آن چه که در این شرایط چندان مشخص نیست اقدامات دولت آمریکا در برخورد با حوادث داخلی ایران است. تصور متعارف در مراکز سیاست‌گذاری حکومت آمریکا این است که در مورد جمهوری اسلامی و روند دمکراسی‌خواهی در ایران کار زیادی نمی‌توان کرد، پس بهتر است آن را فراموش کنیم. ولی حقیقت این است که آمریکا به اشکال گوناگون می‌تواند به مخالفان در ایران کمک کند.
ایلان خاطرنشان می‌کند که یکی از اقدامات حمایتی آمریکا می‌تواند کمک به تداوم فعالیت و تاثیرگذاری رهبران جنبش سبز باشد. میرحسین موسوی و مهدی کروبی خود از مقامات ارشد سابق در حکومت اسلامی هستند و در دوران حضور فعال آن‌ها در حکومت، جمهوری اسلامی همچون امروز رژیمی سرکوبگر در داخل و خطرناک در سطح منطقه بود. ولی این سیاستمداران حکومتی در دوره اعتراضات به نتایج انتخابات سال ۲۰۰۹ رهبری این جنبش را به دست گرفته و توانستند حمایت گسترده مردم را جلب کنند.
از سال گذشته به این سو فعالیت این دو به شدت از سوی حکومت محدود شده و در هفته‌های اخیر آن‌ها در شرایط حبس یا حصر خانگی مطلق به سر می‌برند. کاملا مشخص است که از نگاه جمهوری اسلامی مهار و منزوی نمودن موسوی و کروبی مهم‌ترین عامل در سرکوب و شکست جنبش اعتراضی است.
آقای برمن در ادامه تحلیل خود در روزنامه «وال استریت جورنال» می‌افزاید که آمریکا برای جلوگیری از وقوع این حالت باید تلاش کند تا توجه و فشار جامعه بین‌الملل به سرنوشت رهبران جنبش سبز معطوف شود. درست شبیه به دوران جنگ سرد و حمایت غرب از دگراندیشان در کشورهای بلوک شرق، اکنون نیز آمریکا و متحدان آن باید با استفاده از ابزار‌ها و نفوذ دیپلماتیک مانع از آن شوند که رژیم جمهوری اسلامی جنبش سبز را برای همیشه ساکت کند.
تنها در حالتی که رهبران ایران بفهمند رفتار سرکوبگرانه آن‌ها در سطح بین‌المللی هزینه کلانی در برخواهد داشت ممکن است از این اقدامات دست بردارند.
معاون مرکز پژوهشی «شورای روابط خارجی آمریکا» در بخش دیگری از تحلیل خود در روزنامه «وال استریت جورنال» به نقشی که آمریکا در گسترش فعالیت رسانه‌های فارسی‌زبان مستقر در خارج می‌تواند ایفا کند اشاره می‌کند. هم اکنون رسانه‌هایی نظیر «صدای آمریکا» یا «رادیوفردا» و وب‌سایت‌های آن‌ها در ایران نفوذ گسترده‌ای دارند و برخی از ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که حدود یک سوم از جمعیت بالغ ایران به طور هفتگی به برنامه‌ها و مطالب این رسانه‌ها مراجعه می‌کنند. اما مشکلات سیستماتیک و مهمی، از خودسانسوری حکومت آمریکا گرفته تا پرهیز از پرداختن به موضوعات سیاسی حساس، باعث شده که از تاثیرگذاری این رسانه‌ها به شدت کاسته شود.
به اعتقاد این تحلیل‌گر آمریکایی، پوشش صریح و فعال‌تر از مسائل داخلی ایران و به‌خصوص اعتبار و مشروعیت مخالفان و در مقابل تمرکز روی نقاط ضعف، فقدان مشروعیت و فساد نظام دیکتاتوری مذهبی در ایران موجب شکوفایی بحث‌های مفید در مورد حرکت‌های اصلاح‌طلبانه و آزادی‌خواهانه در کشور خواهد شد. اما برای رسیدن به این نقطه ابتدا خود دولت آمریکا باید با صراحت و به صورت خیلی مشخص حمایت خود را از جنبش مخالفان در ایران اعلام کند. پس از آن این سیاست می‌تواند در مجاری و نهادهای بوروکراتیک دستگاه سیاست خارجی آمریکا به جریان افتاده و در نهایت به گوش خود ایرانیان نیز برسد.
نویسنده در بخش پایانی تحلیل خود در روزنامه «وال استریت جورنال» یادآوری می‌کند که حرکت دولت آمریکا در این مسیر فقط به اراده سیاستمداران بستگی دارد. در واکنش به اعتراضات سال ۲۰۰۹ دولت آمریکا بسیار محتاطانه عمل کرد، ولی امروزه به نظر می‌رسد انتقاد‌ها از حکومت ایران و تاکید بر گشایش فضای سیاسی کشور با صراحت بیشتری از سوی واشینگتن مطرح می‌شوند.
اما نیروی دموکراسی‌خواه ایران به چیزی بیش از حمایت معنوی از سوی غرب نیاز دارند. مهم‌ترین نکته این است که آمریکا و متحدان آن کشور باید فعالیت و تلاش‌های مخالفان در ایران را به حدی مطرح کرده و تقویت کنند که دیگر سرکوب آن برای رژیم به سادگی میسر نباشد. به عبارت دیگر حاکمان ایران فقط در حالتی پا جای پای حسنی مبارک و بن علی خواهند گذاشت که دولت آمریکا حرف‌ها و حمایت‌های معنوی خود را به اقدامات موثر و حمایت عملی از مخالفان بدل کند.
آقای برمن در مقدمه مطلب خود یادآوری می‌کند که نباید به تبلیغات حکومت ایران که قیام‌های اخیر در کشورهای عربی را الهام گرفته از انقلاب اسلامی معرفی می‌کند توجهی کرد.
تظاهرات مخالفان در شهرهای بزرگ ایران در هفته‌های اخیر بیانگر واقعیتی کاملا متفاوت از آن چیزی است که جمهوری اسلامی ادعا می‌کند. سرکوب شدید مخالفان و جو امنیتی خیابان‌ها نشان می‌دهد که حاکمان ایران به شدت نگران سرایت امواج آزادی‌خواهی به کشور هستند و به همین خاطر با هر چه که در توان دارند سعی می‌کنند از وقوع این حالت پیشگیری کنند.
آن چه که در این شرایط چندان مشخص نیست اقدامات دولت آمریکا در برخورد با حوادث داخلی ایران است. تصور متعارف در مراکز سیاست‌گذاری حکومت آمریکا این است که در مورد جمهوری اسلامی و روند دمکراسی‌خواهی در ایران کار زیادی نمی‌توان کرد، پس بهتر است آن را فراموش کنیم. ولی حقیقت این است که آمریکا به اشکال گوناگون می‌تواند به مخالفان در ایران کمک کند.
ایلان خاطرنشان می‌کند که یکی از اقدامات حمایتی آمریکا می‌تواند کمک به تداوم فعالیت و تاثیرگذاری رهبران جنبش سبز باشد. میرحسین موسوی و مهدی کروبی خود از مقامات ارشد سابق در حکومت اسلامی هستند و در دوران حضور فعال آن‌ها در حکومت، جمهوری اسلامی همچون امروز رژیمی سرکوبگر در داخل و خطرناک در سطح منطقه بود. ولی این سیاستمداران حکومتی در دوره اعتراضات به نتایج انتخابات سال ۲۰۰۹ رهبری این جنبش را به دست گرفته و توانستند حمایت گسترده مردم را جلب کنند.
از سال گذشته به این سو فعالیت این دو به شدت از سوی حکومت محدود شده و در هفته‌های اخیر آن‌ها در شرایط حبس یا حصر خانگی مطلق به سر می‌برند. کاملا مشخص است که از نگاه جمهوری اسلامی مهار و منزوی نمودن موسوی و کروبی مهم‌ترین عامل در سرکوب و شکست جنبش اعتراضی است.
آقای برمن در ادامه تحلیل خود در روزنامه «وال استریت جورنال» می‌افزاید که آمریکا برای جلوگیری از وقوع این حالت باید تلاش کند تا توجه و فشار جامعه بین‌الملل به سرنوشت رهبران جنبش سبز معطوف شود. درست شبیه به دوران جنگ سرد و حمایت غرب از دگراندیشان در کشورهای بلوک شرق، اکنون نیز آمریکا و متحدان آن باید با استفاده از ابزار‌ها و نفوذ دیپلماتیک مانع از آن شوند که رژیم جمهوری اسلامی جنبش سبز را برای همیشه ساکت کند.
تنها در حالتی که رهبران ایران بفهمند رفتار سرکوبگرانه آن‌ها در سطح بین‌المللی هزینه کلانی در برخواهد داشت ممکن است از این اقدامات دست بردارند.
معاون مرکز پژوهشی «شورای روابط خارجی آمریکا» در بخش دیگری از تحلیل خود در روزنامه «وال استریت جورنال» به نقشی که آمریکا در گسترش فعالیت رسانه‌های فارسی‌زبان مستقر در خارج می‌تواند ایفا کند اشاره می‌کند. هم اکنون رسانه‌هایی نظیر «صدای آمریکا» یا «رادیوفردا» و وب‌سایت‌های آن‌ها در ایران نفوذ گسترده‌ای دارند و برخی از ارزیابی‌ها نشان می‌دهد که حدود یک سوم از جمعیت بالغ ایران به طور هفتگی به برنامه‌ها و مطالب این رسانه‌ها مراجعه می‌کنند. اما مشکلات سیستماتیک و مهمی، از خودسانسوری حکومت آمریکا گرفته تا پرهیز از پرداختن به موضوعات سیاسی حساس، باعث شده که از تاثیرگذاری این رسانه‌ها به شدت کاسته شود.
به اعتقاد این تحلیل‌گر آمریکایی، پوشش صریح و فعال‌تر از مسائل داخلی ایران و به‌خصوص اعتبار و مشروعیت مخالفان و در مقابل تمرکز روی نقاط ضعف، فقدان مشروعیت و فساد نظام دیکتاتوری مذهبی در ایران موجب شکوفایی بحث‌های مفید در مورد حرکت‌های اصلاح‌طلبانه و آزادی‌خواهانه در کشور خواهد شد. اما برای رسیدن به این نقطه ابتدا خود دولت آمریکا باید با صراحت و به صورت خیلی مشخص حمایت خود را از جنبش مخالفان در ایران اعلام کند. پس از آن این سیاست می‌تواند در مجاری و نهادهای بوروکراتیک دستگاه سیاست خارجی آمریکا به جریان افتاده و در نهایت به گوش خود ایرانیان نیز برسد.
نویسنده در بخش پایانی تحلیل خود در روزنامه «وال استریت جورنال» یادآوری می‌کند که حرکت دولت آمریکا در این مسیر فقط به اراده سیاستمداران بستگی دارد. در واکنش به اعتراضات سال ۲۰۰۹ دولت آمریکا بسیار محتاطانه عمل کرد، ولی امروزه به نظر می‌رسد انتقاد‌ها از حکومت ایران و تاکید بر گشایش فضای سیاسی کشور با صراحت بیشتری از سوی واشینگتن مطرح می‌شوند.
اما نیروی دموکراسی‌خواه ایران به چیزی بیش از حمایت معنوی از سوی غرب نیاز دارند. مهم‌ترین نکته این است که آمریکا و متحدان آن کشور باید فعالیت و تلاش‌های مخالفان در ایران را به حدی مطرح کرده و تقویت کنند که دیگر سرکوب آن برای رژیم به سادگی میسر نباشد. به عبارت دیگر حاکمان ایران فقط در حالتی پا جای پای حسنی مبارک و بن علی خواهند گذاشت که دولت آمریکا حرف‌ها و حمایت‌های معنوی خود را به اقدامات موثر و حمایت عملی از مخالفان بدل کند.
