وزارت امور خارجه آمریکا روز چهارشنبه، پنجم تیر، در گزارشی اعلام کرد که نفوذ ایران در منطقه آمریکای لاتین رو به کاهش گذاشته است و تهران دیگر فعالانه شبکههای تروریستی در این منطقه را حمایت نمیکند.
این گزارش غیرمحرمانه که خبرگزاری بلومبرگ خلاصهای از آن را منتشر کرده است، میگوید اگرچه ایران «نگران» منافع خود در آمریکای لاتین است، اما تحریمها باعث شده که تلاش این کشور برای توسعه نفوذ اقتصادی و سیاسی خود در این منطقه کمتر شود.
در این گزارش همچنین علاوه بر سیاست تحریمها از آنچه «مدیریت ضعیف ایران» در روابط خارجی آن خوانده شده به عنوان عامل دیگری نام برده شده که به کاهش نفوذ ایران در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب منجر شده است.
بلومبرگ مینویسد، چنین گزارشی برخی از نمایندگان جمهوریخواه کنگره را که معتقدند باراک اوباما خطر ایران را دستکم میگیرد، مایوس ساخته است.
در همین زمینه جف دونکان، نماینده جمهوریخواه کارولینای جنوبی اظهار داشت: «به اعتقاد من دولت مسئله حضور ایران در اینجا و در مرزهای ما را جدی نگرفته است.»
او افزود: «من درباره شیوهای که برای تدوین این گزارش به کار برده شده است، سئوال دارم.»
ایران در یک دهه اخیر و بهویژه در دوران ریاست جمهوری هشت ساله محمود احمدینژاد در صدد تحکیم پیوندهای خود با دولتهای ضدآمریکایی منطقه آمریکای لاتین بود.
در این دوران روابط ایران بهویژه با ونزوئلا گسترش یافت که سالها تحت زمامداری هوگو چاوز، رییس جمهور چپگرای فقید این کشور بود.
اما چنانچه کریستوفر ساباتینی، مدیر ارشد سیاست خارجی در شورای آمریکاییان میگوید این مسئله الزاما به معنای فعالیتهای خرابکارانه بیشتر ایران نمیتواند باشد و چنین ادعاهایی ثابت نشده است.
آقای ساباتینی همچنین گفت، این شرمآور است جایی مانند آمریکای لاتین که ما ابتکارات دیپلماتیک بسیاری در آن میتوانیم داشته باشیم، تمام توجهمان به نفوذ ایران در منطقه و یکسری اتهامات جعلی به آن خلاصه شده است.
این گزارش میگوید، در دوران احمدینژاد تعداد سفارتخانههای ایران در آمریکای لاتین افزایش یافت و میزان تجارت آن با کشوری مانند برزیل بیش از دو برابر شد.
آقای احمدینژاد همچنین بیش از یکصد قرارداد با هوگو چاوز به امضا رساند که موضوعات گستردهای از نهضت خانهسازی در ونزوئلا گرفته تا پروژههای مشترک کارخانه دوچرخهسازی را شامل میشد.
اما از آنجا که اقتصاد ایران از تحریمهای بینالمللی آسیب شدیدی دیده، بسیاری از پروژههای ایران در آمریکای لاتین نیز معلق مانده است، مانند پروژه احداث پالایشگاه نفت در اکوادور.
با این حال دولت اوباما به تلاشهای خود برای کاهش نفوذ ایران در منطقه ادامه میدهد بهطوری که در سال ۲۰۱۱ تحریمهایی را علیه شرکت دولتی پترولئوس دو ونزوئلا سا بهخاطر نقض تحریمهای ایران وضع کرد.
آقای اوباما همچنین دی ماه سال گذشته قانونی را بهطور ویژه برای «مقابله با نفوذ ایران در آمریکای لاتین» امضا کرد.
محمود احمدینژاد حدود یک ماه دیگر دولت ایران را به حسن روحانی واگذار میکند، چهرهای میانهرو در عرصه سیاست که در تبلیغات انتخاباتی خود و سخنرانیهایش پس از پیروزی در انتخابات کمتر به مسئله سیاستهای ایران در آمریکای لاتین پرداخته و در عوض بر حل مسئله هستهای تهران تاکید داشته است.
این گزارش غیرمحرمانه که خبرگزاری بلومبرگ خلاصهای از آن را منتشر کرده است، میگوید اگرچه ایران «نگران» منافع خود در آمریکای لاتین است، اما تحریمها باعث شده که تلاش این کشور برای توسعه نفوذ اقتصادی و سیاسی خود در این منطقه کمتر شود.
در این گزارش همچنین علاوه بر سیاست تحریمها از آنچه «مدیریت ضعیف ایران» در روابط خارجی آن خوانده شده به عنوان عامل دیگری نام برده شده که به کاهش نفوذ ایران در آمریکای لاتین و حوزه کارائیب منجر شده است.
بلومبرگ مینویسد، چنین گزارشی برخی از نمایندگان جمهوریخواه کنگره را که معتقدند باراک اوباما خطر ایران را دستکم میگیرد، مایوس ساخته است.
در همین زمینه جف دونکان، نماینده جمهوریخواه کارولینای جنوبی اظهار داشت: «به اعتقاد من دولت مسئله حضور ایران در اینجا و در مرزهای ما را جدی نگرفته است.»
او افزود: «من درباره شیوهای که برای تدوین این گزارش به کار برده شده است، سئوال دارم.»
ایران در یک دهه اخیر و بهویژه در دوران ریاست جمهوری هشت ساله محمود احمدینژاد در صدد تحکیم پیوندهای خود با دولتهای ضدآمریکایی منطقه آمریکای لاتین بود.
در این دوران روابط ایران بهویژه با ونزوئلا گسترش یافت که سالها تحت زمامداری هوگو چاوز، رییس جمهور چپگرای فقید این کشور بود.
اما چنانچه کریستوفر ساباتینی، مدیر ارشد سیاست خارجی در شورای آمریکاییان میگوید این مسئله الزاما به معنای فعالیتهای خرابکارانه بیشتر ایران نمیتواند باشد و چنین ادعاهایی ثابت نشده است.
آقای ساباتینی همچنین گفت، این شرمآور است جایی مانند آمریکای لاتین که ما ابتکارات دیپلماتیک بسیاری در آن میتوانیم داشته باشیم، تمام توجهمان به نفوذ ایران در منطقه و یکسری اتهامات جعلی به آن خلاصه شده است.
این گزارش میگوید، در دوران احمدینژاد تعداد سفارتخانههای ایران در آمریکای لاتین افزایش یافت و میزان تجارت آن با کشوری مانند برزیل بیش از دو برابر شد.
آقای احمدینژاد همچنین بیش از یکصد قرارداد با هوگو چاوز به امضا رساند که موضوعات گستردهای از نهضت خانهسازی در ونزوئلا گرفته تا پروژههای مشترک کارخانه دوچرخهسازی را شامل میشد.
اما از آنجا که اقتصاد ایران از تحریمهای بینالمللی آسیب شدیدی دیده، بسیاری از پروژههای ایران در آمریکای لاتین نیز معلق مانده است، مانند پروژه احداث پالایشگاه نفت در اکوادور.
با این حال دولت اوباما به تلاشهای خود برای کاهش نفوذ ایران در منطقه ادامه میدهد بهطوری که در سال ۲۰۱۱ تحریمهایی را علیه شرکت دولتی پترولئوس دو ونزوئلا سا بهخاطر نقض تحریمهای ایران وضع کرد.
آقای اوباما همچنین دی ماه سال گذشته قانونی را بهطور ویژه برای «مقابله با نفوذ ایران در آمریکای لاتین» امضا کرد.
محمود احمدینژاد حدود یک ماه دیگر دولت ایران را به حسن روحانی واگذار میکند، چهرهای میانهرو در عرصه سیاست که در تبلیغات انتخاباتی خود و سخنرانیهایش پس از پیروزی در انتخابات کمتر به مسئله سیاستهای ایران در آمریکای لاتین پرداخته و در عوض بر حل مسئله هستهای تهران تاکید داشته است.