مذاکرات نشست سازمان ملل متحد درباره تغییرات آب و هوایی در پاریس روز شنبه به مرحله مهمی رسید و بیش از ۱۹۰ کشور نخستین توافق را در مورد مبارزه با گرمایش زمین امضا کردند. به گزارش خبرگزاری آسوشیتد پرس، برخی از نکات کلیدی این توافق به شرح زیر است:
هدف بلندمدت: هدف بلندمت این توافق این است که نگذارد دمای زمین بیش از
«۲ درجه سانتیگراد» افزایش یابد و در عین حال تاکید برای محدود کردن این عدد به ۱.۵درجه سانتیگراد است. دمای زمین از دوران پیش از صنعتی شدن حدود ۱ درجه سانتیگراد افزایش داشته است.
برای رسیدن به این هدف، دولت‌ها متعهد شدند افزایش تولید گازهای گلخانه‌ای را «هر چه سریع‌تر» متوقف کنند. این توافق می‌گوید پس از سال ۲۰۵۰ آلاینده‌های گلخانه‌ای باید تا حدی که قابل جذب به وسیله جنگل‌ها و اقیانوس‌ها باشد کاهش یابد.
اهداف آلایندگی: برای تحقق هدف بلندمدت، کشور‌ها توافق کردند اهدافی پنج‌ساله برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تعیین کنند. تاکنون بیش از ۱۸۰ کشور اهداف خود را برای پنج‌ساله اول که از ۲۰۲۰ شروع می‌شود اعلام کرده‌اند. اما انتظار می‌رود تنها کشورهای توسعه‌یافته به معنای واقعی به اهداف خود برسند. کشورهای در حال توسعه به این کار «تشویق» می‌شوند زیرا توانایی آنها در طول زمان تکامل می‌یابد. تا آن زمان، از آنها انتظار می‌رود رشد تولید گازهای گلخانه‌ای را کنترل کنند.
بازنگری اهداف: اهداف اولیه در حدی نیستند که جهان را در مسیر رسیدن به دمای مطلوب قرار دهند. بنابراین، این توافق از دولت‌ها می‌خواهد اهداف خود را در طول چهار سال آینده بازنگری کرده و در صورت لزوم «روزآمد» کنند. این امر لزوما به معنای کاهش بیشتر نیست. اما امید می‌رود در صورت امکان و در صورت گسترش انرژی‌های تجدید پذیر انجام‌پذیر باشد.
شفافیت: جریمه‌ای برای کشورهایی که به اهداف خود نمی‌رسند تعیین نمی‌شود. اما این توافق قواعد شفاف‌سازی دارد که کشور‌ها را تشویق می‌کند چیزی را که می‌گویند انجام دهند. این یکی از سخت‌ترین بخش‌های توافق بود و چین درخواست کرد الزامات ساده‌تری برای کشورهای در حال توسعه در نظر گرفته شود. طبق این توافق، همه کشور‌ها باید گزارشی از میزان آلاینده‌ها و همچنین اقدامات انجام شده برای کاهش آن ارائه کنند. اما در برخی موارد «انعطاف‌پذیری» برای کشورهای در حال توسعه وجود دارد.
ثروت: این توافق می‌گوید کشورهای ثروتمند باید کشورهای فقیر را حمایت مالی کنند تا به اهداف کاهش گازهای گلخانه‌ای دست یابند. همچنین از کشورهای دیگر نیز خواسته شده به صورت داوطلبانه به این جمع بپیوندند. با این کار، راه برای مشارکت اقتصادهای نوظهور مثل چین فراهم می‌شود، اگرچه آنها را ملزم نمی‌کند. کشورهای ثروتمند پیش از این تعهد کرده‌اند هر سال صد میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۰ به انجام برنامه‌های مربوط اختصاص دهند.
خسارت و صدمه: این توافق دربرگیرنده بخشی تحت عنوان «خسارت و صدمه» است که مربوط به کشورهای جزیره‌ای کوچک است که در معرض خطرات ناشی از تغییر آب و هوا هستند. آمریکا مخالف این موضوع است و نگران است که این امر منجر به درخواست غرامت به خاطر صدمات ناشی از حوادث آب و هوایی شود. در پایان، بندی از توافق تصریح کرده است که خسارت و صدمه شامل بدهی یا غرامت نمی‌شود.
