نرگس محمدی در نوشته‌ای از زندان زنجان، به شرایط جسمانی خود پس از ابتلا به بیماری کرونا پرداخت و از «عدم امکانات و رسیدگی پزشکی» در بند زنان گفت.
نوشته این زندانی سیاسی به شکل روزشمار ابتلای او به ویروس کرونا است که از روز ۱۵ تیر تا اول مرداد را دربرمی‌گیرد و در خلال آن به فیلم کوتاهی اشاره می‌شود که چندی پیش تلویزیون حکومتی ایران در تلاش برای مساعد جلوه دادن حال وی، آن را پخش کرد.
در این ویدیو که به نظر می‌رسید مخفیانه از نرگس محمدی در بهداری زندان تهیه شده بود، او در پاسخ به سوالی مبهم فقط یک کلمه می‌گوید، «خوبم».
گزارشگران سازمان ملل این ویدیو را «فاقد ارزش» و «نقض حق حریم خصوصی» نرگس محمدی دانسته‌اند. خانم محمدی نیز در این نوشته توضیح می‌دهد که «با سرم و آمپول سر پایم کردند تا فیلم بگیرند».
وی ادامه می‌دهد: «تازه همان را هم نتوانستند کامل پخش کنند. سرفه امان نمی‌داد. حرف زندانبان خودشان هم قابل پخش نبود!»
نرگس محمدی پیش از این در نامه‌ای شرح داده بود که علائم کرونا در بند زنان زندان زنجان از چند روز قبل از ابتلای وی آشکار شده بود، اما در آن مرحله رسیدگی پزشکی انجام نشد.
وی در روایت خود از شرایط زندان در روز ۱۵ تیر می‌نویسد: «۱۲ زندانی کرونایی در بند هستیم. از چند روز پیش که بیماری محرز شد، چند نفر سالم را از ما جدا کردند. مطلقا هیچ امکاناتی و هیچ رسیدگی پزشکی در بند نیست. حتی ژل شستشوی دست نداریم. فقط پروفن می‌دهند. نا و رمق نداریم.»
این فعال حقوق بشر به نامه پیشین خود نیز اشاره می‌کند: «نامه علنی نوشتم و وضعیت بند را شرح دادم. امروز یک ماسک به هر کدام ما دادند. ژل شستشوی دست را که مدت‌ها التماس می‌کردیم و نمی‌دادند، بالاخره دیروز با پول خودمان خریدند و دادند. فقط ۳ تا. حال عمومی‌مان افتضاح است. رمق‌مان رفته. نمی‌توانم راه بروم. دستم را به تختی که ۳۰ سانت از زمین فاصله دارد می‌گیرم و خودم را می‌کشم توی تخت.»
آخرین بخش این روزنگار به اول مرداد اختصاص دارد که وی شرایط جسمانی خود را «بهتر» از روزهای قبل توصیف می‌کند، اگرچه می‌افزاید که هنوز نمی‌تواند در حیاط زندان یک دور راه برود.
نرگس محمدی که به ۱۶ سال حبس محکوم شده است، چهارم دی پارسال از زندان اوین به زندان زنجان منتقل شد. اما در زندان جدید نیز هنوز نتوانسته است با فرزندان خود تلفنی صحبت کند به طوری که ۱۱ ماه از آخرین تماس آنها می‌گذرد.
کیانا و علی، فرزندان دوقلوی نرگس محمدی که در فرانسه زندگی می‌کنند به تازگی با انتشار ویدیویی از عموم مردم ایران خواستند که صدای آنها باشند تا بتوانند صدای مادر خود را بشنوند.
نرگس محمدی در ادامه نوشته است: « بعضی‌ها می‌گویند اعتصاب غذا کن تا تلفن به علی و کیانا را بهت بدهند. اما نمی‌خواهم با مطالبه فرد‌ی اعتصاب غذا کنم. به دادیار گفتم فقط مانده شیر آب را هم به رویم ببندید. زندانی‌ام کردید، بچه‌هایم را گرفتید، کتکم زدید، تبعید کردید، و از هیچ شکنجه‌ای فروگذار نکردید. آب را هم ببندید.»
این نوشته در عین حال به‌طور تلویحی اصلاح‌طلبی در نظام جمهوری اسلامی را نفی می‌کند چنان که در خاتمه آن آمده است: «من بعد از کشتارهای دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ یک جای دیگر ایستاده‌ام. اصلاح‌طلبی عهد ما نبود، راهکار ما بود برای عهد دیگری. من به آن عهد وفادارم. و هیچ سر آشتی ندارم.»
در اعتراضات آبان ۹۸ صدها نفر از معترضان کشته شدند. خبرگزاری رویترز در گزارشی حتی شمار کشته‌ها را تا هزار و پانصد نفر دانست. اما وزیر کشور ایران می‌گوید که در آن رخدادها ۲۰۰ تا ۲۲۵ نفر کشته شدند.
