با وجود تلاش گسترده داوطلبان و گروه‌های امدادی برای نجات بیش از ۴۵۰ نهنگ گیرافتاده در خلیجی در غرب جزیره تاسمانی، دست‌کم ۳۸۰ نهنگ تا کنون تلف شده و تنها حدود ۵۰ نهنگ با بازگردانده شدن به آب‌های آزاد نجات یافته‌اند.
روزنامه بریتانیایی «گاردین» به نقل از مقام‌های محلی استرالیا گزارش داده است که تا بعد از ظهر روز چهارشنبه دوم مهر، مرگ ۳۸۰ نهنگ خلبان باله‌دراز در خلیجی در غرب جزیره تاسمانی تایید شده است.
در همین حال، تلاش بی‌وقفه گروه‌های امدادی و حامیان محیط زیست برای نجات جان ۳۰ نهنگی که گفته می‌شود هنوز زنده‌اند، ادامه دارد.
با وجود این، نیک دکا، مسئول هماهنگی عملیات نجات مربوط به سازمان «خدمات حیات وحش و پارک‌های تاسمانی» اعلام کرده است به رغم ادامه تلاش‌ها برای نجات جان ۳۰ نهنگ باقی مانده، در حال حاضر، تمرکز عملیات دوباره روی جمع‌آوری لاشه نهنگ‌های مرده برگشته است. این مقام محلی افزود: «تلاش خواهیم کرد تا جایی که می‌توانیم هر نهنگی را که زنده مانده است، نجات دهیم».
عملیات نجات نهنگ‌های خلبان باله‌دراز که در سواحل شنی خلیج ماکوآری گیر افتاده‌اند از صبح سه‌شنبه یکم مهر آغاز شده است.
هنوز دلیل گیر افتادن این دسته بزرگ از نهنگ در این خلیج مشخص نیست، اما به گفته یک کارشناس، ممکن است نزدیک شدن بیش از حد به ساحل برای یافتن غذا دلیل این رخداد فاجعه‌آمیز باشد.
گزارش‌ها حاکی است که تا پیش از این، امدادگران روی نجات جان ۲۷۰ نهنگ گیرافتاده در نزدیکی شهر استراهان در تاسمانی متمرکز بودند، اما صبح چهارشنبه، یک هلی‌کوپتر بیش از ۲۰۰ نهنگ دیگر را شناسایی کرد که حدود ۱۰ کیلومتر دورتر در همان خلیج گیر افتاده بودند. مقام‌های محلی بعدتر تایید کردند که همه این نهنگ‌ها تلف شده‌اند.
رخداد اخیر احتمالا یکی از گسترده‌ترین خودکشی نهنگ‌ها در سراسر دنیا و بی‌تردید، فاجعه‌بارترین آن در تاریخ استرالیا به شمار می‌رود.
دکتر کریس کارلاین، زیست‌شناس حیات وحش و از کارشناسان برنامه حفاظت از آبزیان، روز چهارشنبه، اظهار داشت که اضافه شدن ۲۰۰ نهنگ دیگر به رخداد اخیر، بزرگ‌ترین خودکشی جمعی نهنگ‌ها در تاریخ تاسمانی را رقم زده است.
مسئول هماهنگی عملیات نجات همچنین در پاسخ به این پرسش که چرا این ۲۰۰ نهنگ زودتر شناسایی نشدند، گفت، تیرگی بیش از حد آب خلیج احتمالا باعث شده است که از بالا قابل شناسایی نباشند و پس از خودکشی، جزر و مد اجسادشان را به داخل آب بازگردانده باشد.
پرتلفات‌ترین خودکشی نهنگ‌ها در تاسمانی به سال ۱۹۳۵ باز می‌گردد؛ زمانیکه نزدیک به ۲۹۴ نهنگ از جمله خلبان باله‌دراز در پی گیر افتادن در سواحل استنلی در شمال غرب تاسمانی تلف شدند.
زمانیکه نخستین گروه نهنگ‌ها شناسایی شدند، برآوردها از مرگ حتمی دست‌کم ۹۰ نهنگ در میان ۲۷۰ نهنگ گیرافتاده حکایت داشت.
بر اساس این گزارش، در حال حاضر، مهم‌ترین دغدغه مسئولان محیط زیست تاسمانی، خارج کردن لاشه نهنگ‌ها از آب‌های خلیج است، چرا که رها کردن اجساد آنها به حال خود، تبعات فراوانی به دنبال خواهد داشت.
