همزمان با ادامه فشارهای احزاب مخالف برای استعفای نخست وزیر ارمنستان به دلیل توافق آتش‌بس ماه گذشته با جمهوری آذربایجان، روز جمعه ۲۱ آذر بار دیگر مخالفان نیکول پاشینیان دست به تظاهرات زده و تعدادی از خیابان‌های ایروان، پایتخت را مسدود کردند.
تظاهرکنندگان در خیابان‌های مرکزی ایروان شعار می‌دادند «نیکول باید برود» و «ارمنستان بدون نیکول».
اقای پاشینیان و حزب او روز پنجشنبه اعلام کردند که با برگزاری انتخابات پارلمانی زودرس مخالف نیستند. سخنگوی پارلمانی حزب آقای پاشینیان به خبرنگاران گفت: «همانطور که نخست وزیر اعلام کرده به شرط آن که هیچ حزبی سایر احزاب را تهدید نکند دولت حاضر است گفت‌وگو در مورد انتخابات زودرس را شروع کند.»
در پی امضای توافق آتش‌بس روز ۱۰ نوامبر در مسکو که به ۶ هفته نبرد در ناحیه ناگورنو- قره‌باغ پایان داد هواداران احزاب مخالف دولت ارمنستان در ایروان و شهرهای دیگر کشور تظاهرات کرده‌اند. آنها از این توافق که بخشی از اراضی تحت کنترل ارامنه طی سه دهه اخیر را به جمهوری آذربایجان واگذار کرد خشمگينند.
نیکول پاشینیان که در پی تظاهرات گسترده مردم در اعتراض به فساد و ناکارآمدی دولت‌های سابق ارمنستان در سال ۲۰۱۸ به مقام نخست وزیری رسید تاکنون تاکید کرده که قصد کناره‌گیری ندارد و می‌گوید توافق آتش‌بس را به خاطر تضمین امنیت ملی و ثبات ارمنستان امضا کرده است.
آرمان باباجانیان، یک نماینده مستقل پارلمان و منتقد احزابی که خواستار استعفای نیکول پاشینیان هستند گفت حزب او مذاکرات با ائتلاف سیاسی حاکم بر کشور را آغاز کرده است. او افزود: «این مذاکرات ادامه دارد و ما امیدواریم در مورد تعیین تاریخ برای انتخابات زودرس به
برسد.»
روز پنجشنبه همزمان با جلسه هیئت دولت، چند صد نفر از هواداران ائتلافی متشکل از احزاب مخالف دولت در برابر ساختمان نخست وزیری اجتماع کردند.
نیروهای پلیس ضد شورش برای برهم زدن تجمع معترضان و گشودن یکی از خیابان‌های اطراف ساختمان نخست وزیری از زور استفاده کرده و بیش از ۴۰ نفر از تظاهرکنندگان را بازداشت کردند.
طبق توافق آتش‌بسی که با میانجی‌گری روسیه امضا شد بخش‌هایی از ناحیه ناگورنو- قره‌باغ و چند منطقه همجوار آن به جمهوری آذربایجان بازگردانده شد. این توافق برای ارامنه که اکثریت جمعیت ناگورنو- قره‌باغ را تشکیل می‌دهند شکست بزرگی محسوب می‌شود.
طبق مصوبات سازمان ملل متحد ناگورنو- قره‌باغ بخشی از خاک جمهوری آذربایجان تلقی می‌شود ولی از پایان جنگ‌های شدید دو طرف در سال ۱۹۹۴ کنترل این ناحیه و چند منطقه همجوار آن در دست ارمنی تباران بوده است.
