سپیده قلیان، فعال مدنی، روز پنجشنبه ۱۸ شهریور در یک رشته توئیت، از بند زنان زندان مرکزی بوشهر به عنوان «جایی که نزدیک آخر دنیا است» نام برده و گزارشی از شکنجه‌ها، بدرفتاری‌ها و شرایط نگهداری زنان زندانی در این زندان منتشر کرده است.
به گفته خانم قلیان، «زنان زندانی این بند به جرم زن بودن و زندانی بودن تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها و ضدانسانی‌ترین شرایط ممکن نگهداری می‌شوند».
این فعال مدنی می‌گوید: «هر کسی اعتراض کند، تشدید شکنجه‌ها کَمینش را می‌کشد» که «تهديد به معاینه آلت تناسلی در برابر تمام پرسنل و زندانی‌ها، ضرب‌وشتم زندانی، قرنطینه زندانی، آوردن گارد و شکنجه و تعرض، قطعی تلفن، ملاقات و لغو مرخصی از جمله این شکنجه‌ها هستند».
سپیده قلیان از ۲۸ خردادماه به دلیل ابتلا به کرونا در زندان، در مرخصی به سر می‌برد. او که در پرونده اعتراضات هفت‌تپه به پنج سال حبس محکوم شده است، بیستم اسفند پارسال به زندان بوشهر تبعید شد.
خانم قلیان در گزارش توئیتری خود با استفاده از اسامی مستعار، وضعیت چند زندانی در بند زنان زندان بوشهر را تشریح کرده است.
او از زنی افغان نوشته که «با فرزندش از دست طالبان و مرگ گریخته و حالا در مراسم تدفين نمادینی که زندان‌بانان ترتیب داده‌اند، در هواخوری زندان مرکزی بوشهر ایستاده است. از ديد زندان‌بانان، احمد در آغوش مادر راهی زندان شده، حرام‌زاده است. کودکِ زهرا در هواخوری بند نسوان، به دستور مسئول اندرزگاه كفن‌پيچ شده؛ تنها برای این‌كه احمد بترسد و شب زودتر بخوابد. زهرا بهت‌زده است و به محض درآوردن فرزندش از كفن به سويش حمله می‌كند، پسر را كتك می‌زند و می‌گويد خودم ادبش می‌كنم. لطفا شما كاری با او نداشته باشيد».
این فعال مدنی از اجباری بودن پوشیدن «لباس زیر» نوشته و این‌که به دلیل امتناع یک زندانی زن از پوشیدن لباس زیر، «در صف آمار و در مقابل چشمان وحشت‌زده سایر زنان زندانی، لباس‌های مائده را تنها به جرم درنیاوردن لباس زیر پاره کردند. در صف آمار همه را مجبور کردند، لباس‌های زیر را درآورند و سوتین و شورت را در کیسه زباله‌ای كه در دست مددكار بود بگذارند. بعد از آن روز، هفته‌ها پوشیدن لباس زیر ممنوع شد، حتی در زمان عادت ماهیانه».
به گفته سپیده قلیان، حمام رفتن زندانیان در زندان بوشهر ساعت‌های مشخصی دارد و یک زندانی زن را به دلیل حمام خارج از ساعت، «مسئول بند سحر را در هواخوری لخت می‌كند، با همكاری مددكار بند با شیر و آب معدنی غسل می‌دهد و و بقیه زندانیان را وادار می‌كنند كه صحنه را تماشا كنند و او را هو كنند».
براساس همین گزارش، چادر و پوشش کامل در صف آمار و راهرو و هواخوری برای زندانیان در بند زنان اجباری است و زن زندانی در هر جایی جز تختخواب باید حجاب داشته باشد.
سپیده قلیان از یک زندانی دیگر زن نوشته که «او را با هماهنگی مسئول بند برای ارائه خدمات جنسی به ماموران تحویل می‌دهند».
به گفته این فعال مدنی، در بند زنان زندان بوشهر «با هماهنگی مسئول بند خیلی كارها انجام می‌شود، مثل فرستادن زنانی که از طرف خانواده حمایت مالی نمی‌شوند، نزد زندانی‌های مرد بند مالی و صيغه موقت آن‌ها».
او نوشته است که این گزارش تنها پنج مورد از ٢٠ موردی است كه تاكنون در رابطه با بند نسوان زندان بوشهر، کتبی و شفاهی به مسئولان اعلام کرده و پاسخی جز «سکوت گورستانی» نگرفته است.
این نخستین بار است که گزارشی از وضعیت بند زنان زندان بوشهر منتشر می‌شود. در حالی که ابراهیم رئیسی، رئیس وقت قوه قضائیه،۲۷ بهمن ۹۹ مدعی شده بود که «مجامع حقوق بشری می‌توانند از زندان‌های ایران بازدید کنند» ولی مقامات قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی به خبرنگاران و فعالان حقوق بشر اجازه بازدید از زندان‌ها را نمی‌دهند.
