خبرگزاری رویترز می‌گوید بر اساس نتایج رسمی منتشر شده در روز سه‌شنبه از انتخابات پارلمانی لبنان، حزب‌الله و متحدانش ۹ کرسی را در مجلس لبنان از دست داده‌اند.
گروه مسلح حزب‌الله و متحدانش از سال ۲۰۱۸ میلادی اکثریت پارلمانی را در لبنان در اختیار داشتند و بنا بر این نتیجه اعلام‌شده اکنون این اکثریت را از دست داده‌اند.
پارلمان فعلی لبنان ۱۲۸ کرسی دارد و حزب‌الله، جنبش شیعه امل، جنبش میهنی آزاد مسیحی و تعدادی دیگر از نمایندگان مجلس که از حضور مسلحانه این گروه در کشور حمایت می‌کنند، در سال ۲۰۱۸ میلادی ۷۱ کرسی را در اختیار خود گرفته بودند.
حزب‌الله همراه با سیاستمداران لبنانی همسو با خود، در چهار سال گذشته با داشتن ۷۱ کرسی در مجموع تا حد زیادی مانع از پیشبرد برنامه‌های احزاب سنی و گروه‌های هوادار غرب و عربستان شده بود.
بنا بر گزارش‌ها، نبیه بِری، از رهبران جنبش شیعه «امل» که چند دوره رئیس مجلس بوده، توانسته کرسی خود را در رقابت در حوزه انتخابی‌اش حفظ کند.
اما ایلی فرزل، معاون مجلس که یکی از نمایندگان مسیحی ارتدوکس و مورد حمایت حزب‌الله بود، کرسی خود را در حوزه انتخابی بقاع غربی از دست داده است.
حزب «قوات لبنانی» که سابقه فعالیت ۵۲ ساله دارد و چند دهه تحت رهبری سمیر جعجع بوده، ۲۰ کرسی از ۱۲۸ کرسی مجلس را به خود اختصاص داده که ظاهرا آن را به بزرگ‌ترین حزب مسیحی در دوره جدید پارلمان تبدیل می‌کند.
«قوات لبنانی» با این دستاورد ممکن است که از طریق ایجاد ائتلاف با احزاب سنی مخالف حزب‌الله بتواند اهداف خود را در مورد انتخاب رئیس‌جمهور جدید و سپس رئیس پارلمان و نخست‌وزیر پیش ببرد.
بر اساس نتایج اولیه، متحدان حزب‌الله از طوائف و مذاهب دیگر، مانند مسیحیان مارونی و طائفه دروزی، کرسی برخی حوزه‌ها را به رقیبان خود واگذار کرده‌اند. این رقیبان که شماری از آنها «نامزدهای مستقل» هستند، سیاست حزب‌الله و احزاب همسو با آن را به چالش کشیده بودند.
انتخابات این بار عملا یارکشی میان هواداران حزب‌الله و متحدان آن با جناح مخالف حزب‌الله بود.
انتخابات پارلمانی لبنان در سه مرحله برگزار شد که مرحله اصلی و نهایی آن روز یک‌شنبه ۲۵ اردیبهشت بود.
بسام مولوی، وزیر کشور، برگزاری انتخابات در فضای آرام، با وجود برخی تنش‌ها و نارسائی‌های جزئی را «یک موفقیت» توصیف کرد.
آقای مولوی گفت که ۴۱ درصد از حدود ۴ میلیون تن واجدین حق رای، در داخل و خارج از کشور به پای صندوق‌ها رفته‌اند. این میزان کمتر از ارزیابی‌هایی است که پیش از انتخابات بیان می‌شد. اما وزیر کشور همن میزان را نیز قابل قبول نامید.
۷۱۸ نامزد در قالب ۱۰۳ فهرست انتخاباتی در ۵ استان شامل ۱۵ حوزه، برای ۱۲۸ کرسی رقابت کردند.
حزب سنی المستقبل، به رهبری سعد حریری، که بارها نخست‌وزیر یا نامزد نخست‌وزیری بوده، در این دوره از رقابت خودداری کرد.
آقای حریری که سیاستمداری نزدیک به عربستان و غرب محسوب می‌شود، فعالیت سیاسی خود را تا زمانی نامعلوم تعلیق کرده است.
ناظران در لبنان گفته‌اند که کاهش میزان رای‌دهندگان تا حدی ناشی از دلسردی هواداران المستقبل از نبود نامزدهای این حزب در صحنه رقابت‌ها بوده است.
اما درصد رای‌دهندگان در مناطق شیعی نیز کمتر از مناطق مسیحی بوده است. خبرگزاری‌ها این امر را ناشی از کاهش اعتماد شیعیان به حزب‌الله دانستند.
کرسی‌های مجلس لبنان بر اساس پیمانی که در سال ۱۹۸۹ در شهر طائف عربستان امضا شد، به طور مساوی میان مذاهب و طوائف مختلف مسلمان و مسیحی تقسیم می‌شود.
رای‌دهندگان در حوزه‌ها نمایندگان خود را از میان فهرست‌های ارائه شده انتخاب می‌کنند اما رقابت این فهرست‌ها نیز بر اساس تقسیم‌بندی پیمان طائف است.
این تقسیم‌بندی گاهی از نظر مردم خود لبنان نیز به شدت پیچیده و غیر قابل درک توصیف شده اما اساس آن، حفظ منافع طائفه‌ای و قومی و مذاهب است.
این نخستین انتخابات در پی رویدادهای خطیر این کشور، مانند فروپاشی اقتصادی همراه با تظاهرات خونین، سقوط ارزش لیر تا حد ۹۰ درصد، بحران کرونا و عواقب مرگبار و پرخسارت انفجار سهمگین سه سال پیش در بندر بیروت بود.
شکست اقتصادی لبنان طبقه متوسط را در دوره اخیر از بین برده و آنها را به زیرخط فقر سوق داده است.
دولت حتی پول کافی برای پرداخت حقوق نظامیان ارتش ندارد. خانه‌ها تنها ۳ تا ۴ ساعت در شبانه روز برق دارند و دسترسی به آب تمیز به ۵۰ درصد کاهش یافته است.
با وجود آن‌که نتایج انتخابات تا حد زیادی روشن شده، هنوز معلوم نیست که پیامد آن، تشکیل یک دولت باثبات و روی کار آمدن یک نخست‌وزیر قوی باشد.
لبنان چهار سال گذشته را نیز در دوران گذار، و عمدتا با دولت‌های بی‌ثبات و نخست‌وزیران موقت سپری کرد.
