مراسم ویژه حمایت از فیلمسازان زندانی در ایران عصر روز جمعه، ۱۸ شهریور در جشنواره فیلم ونیز برگزار شد.
این مراسم در قالب فرش قرمز ویژه‌ای برای نمایش فیلم «خرس نیست» ساخته جعفر پناهی برگزار شد و در آن جولین مور، رئیس هیئت داوران جشنواره ونیز ۲۰۲۲ همراه سالی پاتر، فیلمساز بریتانیایی، آدری دیوان، فیلمساز فرانسوی و آلبرتو باربرا، دبیر جشنواره ونیز با همراه داشتن تصاویری از جعفر پناهی، محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد به صورت نمادین به زندانی شدن و فشارهای وارده بر آنها در ایران اعتراض کردند.
از میان سینماگران ایرانی پرتعداد حاضر در این دوره جشنواره ونیز تنها مینا کاوانی و رضا حیدری، بازیگران فیلم «خرس نیست» در این مراسم شرکت کردند.
اما از سویی مسئول جشنواره ونيز به نشانه همبستگی با آقای پناهی يک صندلی خالی به او اختصاص دادند.
جعفر پناهی دو ماه پيش به اتهام «تبليغ عليه نظام» به شش سال زندان محکوم شد. آثار او نظير «بادکنک سفيد»، «دايره» و «تاکسی» در جشنواره‌های سينمايی خارج از ايران جوايزی دريافت کرده‌اند.
جعفر پناهی و محمد رسول‌اف اخيرا در بيانيه مشترکی خطاب به جشنواره ونيز نوشتند: «آثاری که ما خلق می‌کنيم سفارشی نيست در نتيجه از نگاه حکومت مجرم تلقی می‌شويم. برخی از کارگردان‌ها اجازه فيلمسازی ندارند و برخی ديگر را مجبور به مهاجرت کرده و يا کاملا منزوی کرده‌اند. با اين همه، اميد به خلق آثار جديد دليل زندگی است.»
اين بيانيه روز ۱۲ شهريور در نشست ويژه جشنواره ونيز در حمايت از سينماگران در خطر توسط آلبرتو باربرا، مدير هنری جشنواره قرائت شد.
امسال در جشنواره ونيز چندين فيلم ايرانی شرکت دارند ولی نکته مهم انتخاب دو فيلم «خرس نيست» به کارگردانی جعفر پناهی و «شب، داخلی، ديوار» ساخته وحيد جليلوند در بخش مسابقه است.
جعفر پناهی علاوه بر کارگردانی و نوشتن فيلمنامه «خرس نيست» در اين فيلم بازی می‌کند و تهيه کننده آن است. اين فيلم دو داستان عاشقانه را از نگاه يک کارگردان و گروه فيلمسازی او دنبال می‌کند که تحت فشار ساختار قدرت و نيروی سنت ناکام می‌شوند.
در اين فيلم شخصيت کارگردان با بازی جعفر پناهی همچون عالم واقعيت اجازه خروج از ايران را ندارد و ناگزير است بر فيلمبرداری در ترکيه از طريق تماس ويدئويی نظارت کند.
وحيد جليلوند کارگردان «شب، داخلی، ديوار» در يک نشست خبری در جشنواره ونيز گفت: «اگر حاکميت و اپوزيسيون همديگر را برادر ببينند می‌توانند گفت‌وگوهای بيشتری داشته باشند.»
او افزود: «سياه و يا سفيد مطلق وجود ندارد. اگر بتوانيم اين احساس برادری و گفتمان را خلق کنيم شرايط سهل‌تر می شود و خشونت کمتری خواهد بود.»
