مصطفی پورمحمدی، از نامزدهای چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، در یک گفت‌وگو دربارهٔ نقش خود در اعدام زندانیان سیاسی در دهه شصت، این اعدام‌ها را پروژهٔ «جمهوری‌اسلامی» و «لحظه‌های سخت نظام» دانست.
مصطفی پورمحمدی، یکی از اعضای اصلی کمیته اعدام‌ها موسوم به «هیئت مرگ» در تابستان ۱۳۶۷، در یک برنامه اینترنتی که روز یکشنبه ۳ تیر منتشر شد، دربارهٔ نقش خود در این اعدام‌ها تأکید کرد که تنها کسانی که عضو سازمان مجاهدین‌خلق بودند و «با مردم می‌جنگیدند»، از سوی اعضای هیئت‌های مختلف متصدی، «حکم اعدام» گرفتند.
ماه‌های مرداد و شهریور سال ۱۳۶۷، شمار زیادی از زندانیان سیاسی-عقیدتی که عمدتاً اعضای سازمان مجاهدین خلق یا احزاب و گروه‌های چپ و کمونیست بودند، در زندان‌های ایران اعدام شدند.
این زندانیان با حکم روح‌الله خمینی به جوخه‌های اعدام سپرده شدند و پس از آن عمدتاً در گورهای ناشناسی در گورستان خاوران در جنوب شرق تهران، به خاک سپرده شدند.
او در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به ملاقات خود با حسینعلی منتظری، قائم‌مقام وقت رهبری، دربارهٔ اعدام متهمان مربوط به سازمان مجاهدین خلق گفت: «زمانی که با همین هیئت قرار شد برویم پیش آقای منتظری، رو کرد به یکی از این جماعت ما و گفت اگر این را آدم متدینی نمی‌دانستم، و پورمحمدی را بچه خوبی نمی‌دانستم أصلا راه‌تان نمی‌دادم اینجا.»
پورمحمدی که در آن زمان نماینده وزارت اطلاعات در زندان اوین بود به همراه حسینعلی نیری (حاکم شرع)، مرتضی اشراقی (دادستان وقت تهران) و ابراهیم رئیسی (معاون وقت دادستان) با حسینعلی منتظری قائم‌مقام وقت رهبر جمهوری اسلامی دیدار کرد.
بر اساس یک فایل صوتی که از این دیدار منتشر شده، منتظری از کشتار سال ۶۷ تحت عنوان جنایت تاریخی یاد کرد و گفت: «به نظر من بزرگ‌ترین جنایتی که در جمهوری اسلامی شده از اول انقلاب تا حالا بدست شما انجام شده است. در آینده شما جزو جنایتکاران تاریخ از شما یاد خواهد شد.»
پورمحمدی در بخش دیگری از این گفت‌وگو، با اشاره به اینکه دهه شصت با امروز بسیار متفاوت بود، ادعا کرد: «مردم مدافع ما بودند، همفکر ما بودند و اتفاقاً مطالبات مردم، تندتر بود و تقاضای احکام شدیدتر داشتند.»
او با اشاره به این که در جریان اعدام‌ها، «۳۰ هیئت» در ایران فعال بودند که هر هیئت نیز بین سه تا ۵ عضو داشتند، گفت که او «مسئول این کار نبوده و در تیم امنیتی نبوده است.»
این نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری با این حال در ادامه گفت: «بسیاری به دست او عفو شده‌اند.»
وزیر پیشین دادگستری دربارهٔ زندانیان سیاسی در سال ۶۷ و آنچه از آن تحت عنوان محاکمه‌های چند دقیقه‌ای یاد می‌شود گفت: «مخاطب ما هیجانی بود و خون جلوی چشمانش را گرفته‌بود. دوسه بار می‌گفتیم آقا، خانم، این حرفی که داری می‌زنی حکم قبلی‌ات باید اجرا شود.»
او دربارهٔ به کارگیری و دعوت‌اش در این هیئت‌ها مدعی شد که در آن زمان مردم از اقدامات سازمان مجاهدین خلق که آنها را «جنایات بزرگ» خواند «عصبانی» بودند و چون مقام‌های وقت از «تندروی و افراط» می‌ترسیدند، او را دعوت کردند و به او گفتند که «کمی کنترل کن که تندروی نشود».
مصطفی پورمحمدی در ادامه گفت: «اگر مسئولان نظام در آن زمان تجربیات امروز را داشتند، ترتیباتی می‌دادند تا از حاشیه‌های این اقدام را به شدت کاهش بدهیم.»
او با این حال تأکید کرد که «اقدام قاطع و جدی حتماً پیامدهای خود را دارد.»
این نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری روز ۲۵ خرداد نیز در یک برنامه تلویزیونی گفته بود که سازمان مجاهدین خلق قصد داشت پس از عملیات موسوم به فروغ جاویدان، با مشارکت کسانی که او «زندانیان و دیگران و طرفدارانشان» خواند، «حکومت تشکیل دهند.»
«فروغ جاویدان» عملیاتی بود که سازمان مجاهدین خلق ایران شش روز پس از قبول قطعنامه ۵۹۸ سازمان ملل متحد مبنی بر آتش‌بس با عراق توسط ایران انجام داد.
فعالان حقوق بشر می‌گویند که جمهوری اسلامی بدون هیچ روند قانونی این زندانیان را اعدام کرد و آنان اتهام جدیدی در پرونده خود نداشتند.
مسئولان رسمی جمهوری اسلامی، تاکنون پاسخ روشنی دربارهٔ این اعدام‌ها نداده‌اند و مسئولیت آنها را بر عهده نگرفته‌اند.
ابراهیم رئیسی پیشتر این اعدام‌ها را اقدامی در «دفاع از حقوق بشر» دانسته بود.
