خانواده نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی می‌گویند او در نامه‌ای به ریاست زندان اوین خواسته تا «نماینده پزشکی قانونی جهت ثبت آثار ضرب و جرح و کبودی» که اخیرا بر اثر برخورد خشن مأموران زندان برای او ایجاد شده است، در زندان حاضر شود.
تقی رحمانی همسر و دو فرزند او که در فرانسه زندگی می‌کنند روز یکشنبه ۲۱ مرداد با انتشار بیانیه‌ای خبر دادند که از طریق هم‌بندی‌های خانم محمدی با خبر شده‌اند که او روز جمعه در نامه‌ای کتبی همچنین از ریاست زندان درخواست کرده که به او اجازه دهند با وکیلش ملاقات داشته باشد.
در این نامه تاکید شده که تلفن نرگس محمدی از هشتم آذر ۱۴۰۲ تا کنون قطع است و خواهر و برادر او در ایران امکان صحبت تلفنی با او را ندارند.
مقامات قضایی جمهوری اسلامی از دو سال پیش ارتباط خانم محمدی با خانواده‌اش در فرانسه را نیز قطع کرده‌اند.
پیشتر خانواده نرگس محمدی، زندانی سیاسی و برنده جایزه نوبل صلح، خبر داده بودند که در جریان یورش مأموران به تجمع اعتراض علیه اعدام در بند زنان زندان اوین، خانم محمدی و چند تن از هم‌بندی‌هایش آسیب دیده‌اند.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از حدود شش ماه پیش در بند زنان زندان اوین ادامه دارد و سه‌شنبه گذشته به اعتراض علیه اعدام رضا رسایی اختصاص داشت.
این کارازر روز سه‌شنبه ۱۶ مرداد با اعدام رضا رسایی، با وجود ابهامات در پرونده او، همراه شد. فعالان سیاسی شامگاه سه‌شنبه گزارش داده‌اند که به دنبال اعتراض زنان زندانی اوین تهران، نیروهای امنیتی به آنها هجوم برده‌اند و تلفن‌های این بند نیز قطع شده است.
یک روز پس از انتشار گزارش‌ها از ضرب و جرح نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح، و برخی دیگر از زندانیان زن در اوین، نگرانی‌ها از وضعیت امنیت این زندانیان سیاسی افزایش یافته است.
سازمان گزارشگران بدون مرز مستقر در پاریس در بیانیه‌ای ضمن اشاره به گزارش‌ها از حمله فیزیکی به خانم محمدی در اوین نوشت: «ما عمیقاً از وخامت حال او نگران هستیم و دوباره خواستار آزادی فوری او هستیم.»
گزارشگران بدون مرز همچنین خواستار ارائه «اطلاعات کامل و بدون تأخیر به خانواده او» شده است.
اعتراض‌ها علیه اعدام‌های گسترده در ایران رو به افزایش است و تازه‌ترین اعتراض زندانیان سیاسی نیز با یورش ماموران همراه شد.
روند اجرای اعدام در ایران طی ماه‌های اخیر افزایش یافته و بنابر برآورد سازمان حقوق بشر ایران، مستقر در نروژ، تنها طی یک ماه پس از انتخاب مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور، دست‌کم ۸۷ نفر در زندان‌های ایران اعدام شدند.
