گزارش‌ها حاکی است که سارا دلدار، زندانی سیاسی سابق اهل رشت و از فعالان گیلانی، به‌دلیل آنچه که «عفونت‌های ناشی از جراحات گلوله‌های ساچمه‌ای» و «مشکلات جدی کبدی و کلیوی که در زندان تشدید شده بود»، جان باخته است.
این گزارش نخستین بار توسط سایت «بیدارزنی» منتشر شد و یکی از همبندی‌های سابق این زندانی سیاسی سابق که به‌دلایل امنیتی ترجیح داد ناشناس بماند، در گفتگو با رادیو فردا خبر درگذشت این زندانی سابق را تأیید کرد.
سارا دلدار به‌دلیل انتشار تصاویر خود بدون رعایت حجاب اجباری در فضای مجازی به «ترویج فساد و فحشا» و به‌دلیل انتشار یک توئیت دربارهٔ قاسم سلیمانی به «توهین به مقدسات» متهم و به بیش از یک سال و سه ماه حبس محکوم شده بود.
به گفته منبعی که با رادیو فردا مصاحبه کرده است، او به همبندی‌های خود گفته بود که در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ در رشت، به‌طور مستمر در اعتراضات حضور داشت و به مجروحان کمک می‌کرد.
همبندی سابق خانم دلدار در عین حال افزود: «او در زندان نیز بی‌محابا علیه حکومت ایران شعار می‌داد».
سارا دلدار پس از بازداشت، به یک سال و سه ماه و شش روز زندان در زندان لاکان رشت محکوم شد و پس از گذراندن بیش از شش ماه، با آزادی مشروط او موافقت شد.
همبندی سابق او به رادیو فردا گفت که «شرایط جسمانی سارا دلدار، به‌دلیل عدم موافقت مسئولین زندان با مرخصی درمانی وخیم‌تر و در نهایت به جان باختن این فعال مدنی منجر شد».
او افزود که خانم دلدار به‌دلیل نداشتن وثیقه، بیش از شش ماه در زندان لاکان رشت محبوس بود، و پس از آزادی به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی با «ضعف جسمانی، بزرگ شدن طحال، اِدِم و آسیت تا نارسایی کبد و کلیه و اضافه شدن عفونت ساچمه‌های باقیمانده در بدن» روبرو شد و جان باخت.
به گفتهٔ همبندی سابق این فعال گیلانی، او در دوران حضور در زندان لاکان شاهد بوده که «در پاها، سر و گردن سارا دلدار ساچمه‌های متعدد هنوز باقی مانده بود و به خاطر دردهایش همیشه از بهداری مسکن می‌گرفت و بی‌خوابی داشت».
سارا دلدار یکم تیر امسال در آخرین پست خود در شبکهٔ اجتماعی اینستاگرام با اشاره به این مشکلات نوشت که دیگر زندانیان سیاسی پس از آزاد شدن مانند او «بیماری زمینه‌ای گرفته‌اند».
او در این پست با اشاره به شرایط سخت زندان نوشت از دومین ماه زندان عوارض بیماری او شدیدتر شده است.
به گفتهٔ برخی گزارش‌ها، این زندانی سیاسی سابق با وجود «مشکل جدی کبد» و «نیاز به پیوند» بازداشت شده بود.
سارا دلدار به همبندی‌های خود گفته بود او در زمان بازداشت در اواخر بهار ۱۴۰۲ و همچنین زمان بازجویی تحت «خشونت فیزیکی و روحی» گرفته است.
منابع آگاه همچنین به رادیو فردا گفتند خانوادهٔ این زندانی سیاسی سابق پس از تشییع جنازه فرزندشان، با فشار نهادهای امنیتی روبرو شده‌اند تا یادبودی برای او برگزار نکنند.
در سال‌های اخیر، شماری از زندانیان عقیدتی و سیاسی دارای بیماری زمینه‌ای، بر اثر شرایط زندان و وخامت مشکلات جسمی در حبس، جان خود را از دست داده‌اند.
جمهوری اسلامی ایران هرگز مسئولیت مرگ این افراد را بر عهده نگرفته و همواره مدعی شده که همهٔ آن‌ها از خدمات پزشکی و درمانی مناسب و به‌موقع برخوردار بودند.
کمپین حقوق بشر ایران ۳۱ مرداد امسال در گزارشی اعلام کرد در فاصلهٔ دهم خرداد تا ۲۵ مرداد سال جاری، دست‌کم ۳۴ زندانی سیاسی در زندان‌های مختلف ایران به‌صورت «عامدانه» از دسترسی به خدمات درمانی مناسب محروم شده‌اند.
