به‌دنبال انتشار گزارش‌هایی از مرگ سارا دلدار، زندانی سیاسی سابق اهل رشت، به‌دلیل «عفونت‌های ناشی از جراحات گلوله‌های ساچمه‌ای» و «تشدید مشکلات جدی کبدی و کلیوی در زندان»، خبرگزاری رسمی قوهٔ قضائیه این گزارش‌ها را رد کرد.
سارا دلدار به‌دلیل انتشار تصاویر خود بدون رعایت حجاب اجباری در فضای مجازی به «ترویج فساد و فحشا» و به‌دلیل انتشار یک توئیت دربارهٔ قاسم سلیمانی به «توهین به مقدسات» متهم و به بیش از یک سال و سه ماه حبس محکوم شده بود.
با این حال پس از گذراندن بیش از شش ماه، با آزادی مشروط او موافقت شد، اما به‌تازگی خبر درگذشت او به رسانه‌ها راه یافت.
خبرگزاری «میزان» در واکنش به این خبرها، در مطلبی که روز سه‌شنبه ۲۰ شهریور منتشر کرد، نوشت که این فعال گیلانی، «هنگام ورود به زندان لاکان رشت هیچ‌گونه آسیب بدنی، جراحت و یا جای زخم‌های ساچمه روی بدن نداشته» و مدعی است که «این مهم در صورتجلسه رسمی ثبت و ضبط شده است.»
این خبرگزاری اما مدارکی برای اثبات این امر ارائه نداده است.
میزان همچنین گزارش‌ها دربارهٔ بیماری زمینه‌ای خانم دلدار را رد کرده و نوشته که «هنگام ورود به زندان لاکان رشت، وی به هیچ سابقه بیماری و یا مصرف دارویی اشاره نمی‌کند».
این خبرگزاری افزوده که او «در تمام مدت حضور پنج ماهه خود در زندان لاکان هم هیچ‌گونه مراجعه به بهداری و یا اعزام پزشکی به خارج از زندان نداشته است و در پرونده پزشکی وی هیچ موردی از نیاز او به رسیدگی پزشکی، چه بنا به درخواست خودش یا با نظر پزشک مقیم زندان ثبت نشده است.»
گزارش‌ها دربارهٔ مرگ خانم دلدار به‌دلیل تشدید بیماری در زندان، نخستین بار توسط سایت «بیدارزنی» منتشر شد و پس از آن یکی از همبندی‌های سابق این زندانی سیاسی سابق که به‌دلایل امنیتی ترجیح داد ناشناس بماند، در گفت‌وگو با رادیو فردا این خبر را تأیید کرد.
بر اساس توضیحات این همبندی سابق، سارا دلدار به‌دلیل نداشتن وثیقه، بیش از شش ماه در زندان لاکان رشت محبوس بود و پس از آزادی، به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی با «ضعف جسمانی، بزرگ شدن طحال، اِدِم و آسیت تا نارسایی کبد و کلیه و اضافه شدن عفونت ساچمه‌های باقیمانده در بدن» روبرو شد و جان باخت.
به گفتهٔ همبندی سابق این فعال گیلانی، او در دوران حضور در زندان لاکان شاهد بوده است که «در پاها، سر و گردن سارا دلدار ساچمه‌های متعدد هنوز باقی مانده بود و به خاطر دردهایش همیشه از بهداری مسکن می‌گرفت و بی‌خوابی داشت».
خودِ سارا دلدار نیز اول تیرماه امسال در آخرین پست خود در شبکهٔ اجتماعی اینستاگرام، با اشاره به شرایط سخت زندان نوشته بود که از دومین ماه زندان، عوارض بیماری او شدیدتر شده است.
به گفتهٔ منابع مطلع، این زندانی سیاسی سابق با وجود «مشکل جدی کبد» و «نیاز به پیوند» بازداشت شده بود.
با این حال خبرگزاری قوهٔ قضائیه جمهوری اسلامی نوشته است که او در «سلامت کامل جسمی به زندان وارد و از آن خارج» شد و «طی ماه‌های اخیر دچار بیماری کبدی شده بوده و در استان‌های رشت و تهران درمان خود را انجام می‌داد».
ارگان رسمی قوهٔ قضائیه ایران همچنین بدون ارائه مدرکی مدعی شده است که گزارش‌ها دربارهٔ مرگ سارا دلدار به‌دلیل تاثیر شرایط زندان بر وضعیت جسمی او «برنامه‌ریزی کشته‌سازی معاندان برای ایجاد فضای ملتهب در جامعه» است.
سارا دلدار نخستین زندانی سیاسی نیست که پس از آزادی از زندان جان می‌بازد. در سال‌های اخیر، شماری از زندانیان عقیدتی و سیاسی دارای بیماری زمینه‌ای، بر اثر شرایط زندان و وخامت مشکلات جسمی در حبس، جان خود را از دست داده‌اند.
جمهوری اسلامی ایران هرگز مسئولیت مرگ این افراد را بر عهده نگرفته و همواره مدعی شده که همهٔ آن‌ها از خدمات پزشکی و درمانی «مناسب و به‌موقع» برخوردار بودند.
