زهرا رهنورد، همسر میرحسین موسوی، با فهرست کردن «ظلم‌هایی که به زندانیان سیاسی در ایران روا می‌رود»، به مقام‌های جمهوری اسلامی هشدار داده و یک بار دیگر خواستار آزادی زندانیان سیاسی و رسیدگی به وضعیت آنها شده است.
به نوشته پایگاه اینترنتی «کلمه»، زهرا رهنورد روز شنبه با انتشار بیانیه‌‌ای با بیان این که در شرایط کنونی زندان‌ها در ایران میزبان «نخبگان علمی، دانشجویان، استادان، روزنامه‌نگاران، المپیادی ها و طرفداران حقوق بشر» هستند، نسبت به ظلم‌هایی که به زندانیان سیاسی روا داشته می‌شود، هشدار داده است.
همسر میرحسین موسوی، که پیشتر نیز با انتشار بیانیه‌هایی خواستار آزادی زندانیان سیاسی شده بود، یک بار دیگر از مقام‌های جمهوری اسلامی خواسته است، بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری را آزاد کنند.
به دنبال بالا گرفتن اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری خرداد ماه سال گذشته در ایران، مقام‌های امنیتی جمهوری اسلامی شمار زیادی از تظاهرکنندگان و نیز چهره‌های سیاسی و رسانه‌ای اصلاح‌طلب را بازداشت کردند که شمار زیادی از آنها همچنان در زندان به سر می‌برند.
زهرا رهنورد در آخرین بیانیه خود با بیان این مقام‌های مسئول باید به جای زندانی کردن این افراد به آنها جایزه حقوق بشر بدهند، در این باره نوشته است:« زندان‌ها باید افتخار کنند که همنشین نیکان و پاکانی شده‌اند که فقط خواهان آزادی، دمکراسی، عدالت و سر افرازی انسان بوده‌اند و دغدغه‌ای ندارند جز سعادت ملت.»
وی آنگاه خطاب به رهبران جمهوری اسلامی آورده است: « آنچه را که بر خود نمی‌پسندید بر این فرزندان غیور ملت نپسندید، زندانیان را آزاد و تا تحقق روند آزادی مضیقه‌هایی را که بر آنان می‌رود ، برطرف کنید.»
همسر میرحسین موسوی در ادامه با اشاره به نگرانی خانواده‌های زندانیان سیاسی نسبت به وضعیت آنها در زندان افزوده است: « اینک به فهرستی از مظالمی که بر زندانیان روا می‌رود اشاره می‌کنم و به حاکمیت هشدار می‌دهم شما هم خودتان خانواده، خواهر، مادر، پدر، فرزند و برادر دارید.»
نامشخص بودن دلیل بازداشت، عدم تفهیم اتهام بازداشت‌شدگان در مهلت قانونی، مشخص نبودن مکان نگهداری متهمان و بی‌اطلاعی خانواده‌ها از وضعیت آنها، قطع ارتباط میان خانواده و متهم در مدت بازداشت، وضعیت بد زندان از نظر امکانات پزشکی و غذا و نیز ممنوعیت ملاقات‌های حضوری و محدود ساختن تماس‌های تلفنی از جمله مواردی است که خانم رهنورد در بیانیه خود به عنوان نمونه‌هایی از ظلم‌ها در حق زندانیان سیاسی بدان اشاره کرده است.
وی در باره وضعیت غذای زندان‌های ایران و پیامدهای آن برای زندانیان نوشته است: « بسیاری از عزیزان زندانی دچار بیماری و یا ضعف مفرط جسمی شده‌اند. چرا که کیفیت غذای زندان بسیار بد و میوه و سبزی در اختیارشان قرار نمی‌گیرد.»
خانم رهنورد با اشاره به این که ایجاد محدودیت برای زندانیان سیاسی برای دیدار با اعضای خانواده باعث افزایش فشارهای روانی بر آنها و خانواده‌هایشان شده افزوده است: «خانواده های زندانیان مجبورند که برای بیست دقیقه ملاقات حضوری با عزیزانشان رنج رفت وآمد به دادستانی تهران را تحمل کنند و بارها به آنجا مراجعه و در گیر و دار بوراکراسی اداری برای گرفتن اجازه از دادستان تهران برای ملاقات گرفتار شوند. چرا دادستان تهران اجازه نمی‌دهد زندانیان طبق آیین نامه داخلی زندان‌ها به طور مرتب با عزیزان خود ملاقات حضوری داشته باشند؟»
همسر میرحسین موسوی همچنین با اشاره به این که شماری از بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات به زندان رجایی‌شهر منتقل شده‌اند، از این زندان با عنوان «یکی از زندان‌های مخوف و دور از دسترس خانواده‌ها با شرایط بسیار بد» یاد کرده و انتقال زندانیان سیاسی به این زندان را «ظلمی مضاعف» در حق آنها خوانده است.
خانم رهنورد از جابجایی‌های مکرر و بی‌منطق در درون زندان‌ها، لغو بدون توجیه مرخصی زندانیان و جلوگیری از آزادی مشروط زندانیانی که نیمی از دوران محکومیت خود را گذرانده‌اند، به عنوان موارد دیگر ظلم در حق زندانیان سیاسی در ایران نام برده است.
به نوشته پایگاه اینترنتی «کلمه»، زهرا رهنورد روز شنبه با انتشار بیانیه‌‌ای با بیان این که در شرایط کنونی زندان‌ها در ایران میزبان «نخبگان علمی، دانشجویان، استادان، روزنامه‌نگاران، المپیادی ها و طرفداران حقوق بشر» هستند، نسبت به ظلم‌هایی که به زندانیان سیاسی روا داشته می‌شود، هشدار داده است.
بیشتر بخوانید:
به دنبال بالا گرفتن اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری خرداد ماه سال گذشته در ایران، مقام‌های امنیتی جمهوری اسلامی شمار زیادی از تظاهرکنندگان و نیز چهره‌های سیاسی و رسانه‌ای اصلاح‌طلب را بازداشت کردند که شمار زیادی از آنها همچنان در زندان به سر می‌برند.
زهرا رهنورد در آخرین بیانیه خود با بیان این مقام‌های مسئول باید به جای زندانی کردن این افراد به آنها جایزه حقوق بشر بدهند، در این باره نوشته است:« زندان‌ها باید افتخار کنند که همنشین نیکان و پاکانی شده‌اند که فقط خواهان آزادی، دمکراسی، عدالت و سر افرازی انسان بوده‌اند و دغدغه‌ای ندارند جز سعادت ملت.»
وی آنگاه خطاب به رهبران جمهوری اسلامی آورده است: « آنچه را که بر خود نمی‌پسندید بر این فرزندان غیور ملت نپسندید، زندانیان را آزاد و تا تحقق روند آزادی مضیقه‌هایی را که بر آنان می‌رود ، برطرف کنید.»
همسر میرحسین موسوی در ادامه با اشاره به نگرانی خانواده‌های زندانیان سیاسی نسبت به وضعیت آنها در زندان افزوده است: « اینک به فهرستی از مظالمی که بر زندانیان روا می‌رود اشاره می‌کنم و به حاکمیت هشدار می‌دهم شما هم خودتان خانواده، خواهر، مادر، پدر، فرزند و برادر دارید.»
نامشخص بودن دلیل بازداشت، عدم تفهیم اتهام بازداشت‌شدگان در مهلت قانونی، مشخص نبودن مکان نگهداری متهمان و بی‌اطلاعی خانواده‌ها از وضعیت آنها، قطع ارتباط میان خانواده و متهم در مدت بازداشت، وضعیت بد زندان از نظر امکانات پزشکی و غذا و نیز ممنوعیت ملاقات‌های حضوری و محدود ساختن تماس‌های تلفنی از جمله مواردی است که خانم رهنورد در بیانیه خود به عنوان نمونه‌هایی از ظلم‌ها در حق زندانیان سیاسی بدان اشاره کرده است.
وی در باره وضعیت غذای زندان‌های ایران و پیامدهای آن برای زندانیان نوشته است: « بسیاری از عزیزان زندانی دچار بیماری و یا ضعف مفرط جسمی شده‌اند. چرا که کیفیت غذای زندان بسیار بد و میوه و سبزی در اختیارشان قرار نمی‌گیرد.»
خانم رهنورد با اشاره به این که ایجاد محدودیت برای زندانیان سیاسی برای دیدار با اعضای خانواده باعث افزایش فشارهای روانی بر آنها و خانواده‌هایشان شده افزوده است: «خانواده های زندانیان مجبورند که برای بیست دقیقه ملاقات حضوری با عزیزانشان رنج رفت وآمد به دادستانی تهران را تحمل کنند و بارها به آنجا مراجعه و در گیر و دار بوراکراسی اداری برای گرفتن اجازه از دادستان تهران برای ملاقات گرفتار شوند. چرا دادستان تهران اجازه نمی‌دهد زندانیان طبق آیین نامه داخلی زندان‌ها به طور مرتب با عزیزان خود ملاقات حضوری داشته باشند؟»
همسر میرحسین موسوی همچنین با اشاره به این که شماری از بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات به زندان رجایی‌شهر منتقل شده‌اند، از این زندان با عنوان «یکی از زندان‌های مخوف و دور از دسترس خانواده‌ها با شرایط بسیار بد» یاد کرده و انتقال زندانیان سیاسی به این زندان را «ظلمی مضاعف» در حق آنها خوانده است.
خانم رهنورد از جابجایی‌های مکرر و بی‌منطق در درون زندان‌ها، لغو بدون توجیه مرخصی زندانیان و جلوگیری از آزادی مشروط زندانیانی که نیمی از دوران محکومیت خود را گذرانده‌اند، به عنوان موارد دیگر ظلم در حق زندانیان سیاسی در ایران نام برده است.
