در این ارتباط، روزنامه سرمایه خبر داد که معلمان «به دلیل محدودیت‌ها، اجازه برگزاری هیچ نوع تجمع و نشست صنفی» را نداشتند.
از سوی دیگر، کانون صنفی معلمان ایران در پیامی به مناسبت روز جهانی معلم، روز پنجم اکتبر، از سیاست‌های وزارت آموزش وپرورش و سوء مدیریت‌های حاکم بر این وزارتخانه انتقاد کرد.
این بیانیه خواستار آزادی فعالان حقوق معلمان از زندان، پایان پرونده‌سازی برای فعالان حقوق معلمان و رفع محدویت‌ها از تمامی تشکل‌های مدنی، از جمله کانون صنفی معلمان ایران، شده است.
علی‌اکبر باغانی، دبیرکل کانون صنفی معلمان ایران، در گفت‌وگو با رادیو فردا از مشکلات معلمان می‌گوید.
- رادیو فردا: آقای باغبانی، ارزیابی شما از وضعیت کنونی معلمان ایران چیست؟
علی‌اکبر باغانی: دولت شکلاً می‌خواهد قانون را اجرا کند. اما متأسفانه به طور ناقص قانون اجرا شده و آن نتیجه‌ای که معلمان از اجرای قانون می‌خواستند به دست نیامده است. حتی در این ماه‌های اخیر مقداری از حقوق معلمان کاهش یافته و هر روز به مشکلات معلمان افزوده می‌شود. به لحاظ اینکه اولا وزیری که برای وزارت آموزش و پرورش به مجلس پیشنهاد شد رأی اعتماد نگرفت و ضعیف‌ترین وزیر [دولت] بود.
از این سو پیمانی کردن و شرکتی کردن معلمان، نارضایتی بسیاری ایجاد کرده است. در واقع می‌شود گفت نگاه خدماتی به آموزش و پرورش، نگرانی بسیاری ایجاد کرده و مشکلات مضاعفی چون وضعیت مدارس و کلاس‌ها، و کمبود بودجه کماکان ادامه دارد. مشکلات نه تنها کم نشده بلکه نسبت به سال گذشته افزوده شده و هیچ نگاه کلانی به آموزش و پرورش به عنوان یک مسئله ملی وجود ندارد.
- علت اینکه نگاه کلان و ملی نسبت به آموزش و پرورش وجود ندارد به اعتقاد شما در چیست؟ چرا خواسته‌ها و مشکلات معلمان که در طول چند سال گذشته خواستار حل آن بودند هنوز تحقق نیافته است؟
یکی از دلایل مهمش درگیر شدن دولت به مسائل غیرمهمی از نظر آموزش و پرورش است. توجه دولت به مسائل حاشیه‌ای، مسئله انرژی هسته‌ای و مسائل امنیتی و حل مشکلات بعد از انتخابات باعث شده که مشکلات آموزش و پرورش به حاشیه رانده شود. چون ظاهراً نگاهشان به آموزش و پرورش این است که اینها آدم‌هایی آرام، مطیع و فرهنگی هستند و مشکلی ایجاد نمی‌کنند.
از آنجایی که توان دولت برای حل مشکلات کشور اندک است نمی‌توانند به موضوع به شکل تخصصی نگاه کنند. وزیری هم که انتخاب نشده است. در کنارهمه اینها، این مسئله که نمی‌خواهند آگاهی و آزادی در کشور رشد کند، مؤثر بوده است.
- شاهد بودیم که در سال‌های گذشته با تشکل‌های معلمان برخوردهای امنیتی و قضایی صورت گرفته است. آیا در این مدت این برخوردها همچنان ادامه داشته است؟
ادامه داشته و حتی شدیدتر هم شده است. الان بعضی از بچه‌های ما مثل مهندس هاشم خاکسار از خراسان و آقای بداغی از کانون تهران و تعداد دیگری از سایر مناطق کشور، دستگیر و زندانی هستند. عده زیادی مثل خود من و آقای بهشتی هم روز شنبه به دادستانی انقلاب فراخوانده شدیم تا برای برگزاری مراسم روز پنجم اکتبر تجمع یا راهپیمایی نداشته باشیم .
حتی ما درخواست کردیم که دسته گل مابین عابران پیاده توزیع کنیم که فقط حرکت مثبتی کرده باشیم و در این حد هم راضی نشدند. متأسفانه مسائل فرهنگی را با مسائل دیگر گره می‌زنند و اینها باعث شده است که فشار امنیتی، دستگیری و اطلاعاتی به روی آموزش و پرورش افزایش یابد. حراستی‌ها قوی‌تر شده و بسیج مدارس بیشتر از گذشته کنترل مدارس را به دست گرفته است.
- فکر می‌کنید مشکلاتی که برای معلمین و تشکل‌های صنفی آنان به وجود آمده است چگونه قابل رفع است؟
با این روند و با نظامی شدن کشور در شرایطی که آقای نجار، که یک نظامی است، وزیر کشور شده است و خیلی از فضاهای کشور به سمت فضای نظامی و پادگانی حرکت می‌کند، امیدی به بهبود نیست.
اگر قرار است اوضاع درست شود مستلزم این است که انتخابات آزاد وجود داشته باشد. به فرهنگ توجه شود. آزادی عقیده وجود داشته باشد. گروه‌ها، احزاب و نهادهای حقوق بشری امکان بازیگری در صحنه اجتماعی را داشته باشند که این فضا دیده نمی‌شود.
اگر قرار باشد که مسائل حل شود باید حقوق شهروندی و حقوق مدنی و حقوق معلمان در کنار سایر اقشار، دیده شود. که الان دیده نمی‌شود. ما خیلی به آینده خوشبین نیستیم.
