شرکت اپل همچنان برای ساخت رایانه‌هایش به پردازنده‌های شرکت اینتل وابسته است، اما این شرکت قصد دارد با ساخت پردازنده‌های اختصاصی خود به این وابستگی پایان دهد.
شرکت اپل قصد دارد برای مک‌بوک‌ها در سال‌های آینده از پردازنده‌ای با معماری آرم (ARM) استفاده کند. هم اکنون این شرکت از این پردازنده‌ها در موبایل و تبلت‌هایش استفاده می‌کند.
اپل می‌خواهد تا سال ۲۰۲۰ پردازنده‌های مک را تغییر دهد و تراشه اختصاصی خود را برای رایانه‌هایش بسازد. اگر اپل بتواند در این زمینه موفق شود شرکت اینتل با رقیب جدید و جدی روبه‌رو خواهد شد و این می‌تواند سلطه این شرکت آمریکایی در ساخت پردازنده را با چالش روبه‌رو کند.
نخستین مکینتاش با پردازنده شرکت موتورولا ساخته شده بود. در سال ۱۹۹۴ این شرکت رویه خود را تغییر داد و پردازنده مک به ریزپردازنده‌های PowerPC مجهز شد. در آن زمان پردازنده‌های ۶۸کی موتورولا دیگر قدیمی شده بود و از سوی دیگر همکاری اپل، آی‌بی‌ام و موتورولا برای ساخت سری جدید پردازنده‌ها آغاز شده بود. این پردازنده‌ها با معماری PowerPC ساخته می‌شدند. این فناوری در سال ۲۰۰۶ کاملا در مقابل پردازنده‌های x86 اینتل عقب افتاده بود. برای همین اپل اینبار به سمت اینتل کوچ کرد.
استیو جابز معتقد بود که به‌جای استفاده از پردازنده‌های تولید شده توسط شرکت‌هایی همچون اینتل، اپل باید خود فناوری‌های مورد نیاز برای محصولاتش را در اختیار داشته باشد.
در سال ۲۰۰۸ شرکت اپل شرکتی با نام Palo Alto Semiconductor را به قیمت ۲۷۸ میلیون دلار خرید. این شرکت در زمینه ساخت پردازنده فعالیت می‌کرد. با این خرید اپل به سمت تولید پردازنده‌های اختصاصی برای آیفون حرکت کرد.
پردازنده‌های سری آ، حاصل این سرمایه گذاری اپل بود و حالا این سری پردازنده، یکی از علت‌های تمایز اصلی آیفون نسبت به باقی گوشی‌های بازار از نظر سخت افزاری است. در حالی که در سال ۲۰۱۳ هنوز بسیاری از رایانه‌ها از پردازنده‌های ۳۲ بیتی اینتل استفاده می‌کردند اپل پردازنده ۶۴ بیتی برای آیفون پنج اس با نام A7 را معرفی کرد.
این مسیر حالا سبب شده است تا اپل بخواهد پردازنده‌های اینتل با معماری ایکس ۸۶ را کنار بگذارد.
معماری «ARM»
ARM نوعی معماری پردازنده‌های کامپیوتری است که توسط کمپانی بریتانیایی ARM Holding طراحی شده‌است.
کلمه ARM مخفف Advanced RISC Machine است. در این معماری هسته اصلی CPU نیاز به چندین هزار ترانزیستور دارد. این در حالی است که پردازنده‌های معمولی رایج x86 نیاز به چند میلیون ترانزیستور دارند. مهم‌ترین دلیل مصرف بسیار پایین انرژی در پردازنده‌های مبتنی بر ARM که باعث استفاده گسترده آنها در ابزارهایی مانند تلفن هوشمند یا تبلت شده نیز همین است.
کلمه RISC مخفف Reduced instruction Set Computing است در اصل این روش مجموعه دستورات ساده شده است، این عبارت به نوعی از طراحی CPU اشاره دارد که پایه و اساس آن، ساده سازی دستورات است که سبب بازده و سرعت بالا می‌شود.
کلمه CISC مخفف Complex Instruction Set Computing است. در اصل این روش مجموعه دستورات پیچیده است که معماری x86 اینتل براساس آن طراحی شده است. هم اکنون پردازنده بیشتر کامپیوترها ولپ‌تاپ‌ها از این روش استفاده می‌کنند.
ایده اصلی RISC را جان کوکی از شرکت آی‌بی‌ام در سال ۱۹۷۴ مطرح کرد. وی معتقد بود یک کامپیوتر تنها به ۲۰ درصد از دستورات نیاز دارد و ۸۰ درصد دیگر، دستورات غیرضروری هستند. پردازنده‌های ساخته شده براساس این طراحی از دستورات کمی پشتیبانی می‌کنند به این ترتیب به ترانزیستور کمتری نیز نیاز دارند و ساخت آنها نیز کم‌هزینه است.
پردازنده‌های ARM براساس همین ایده شکل گرفته اند. البته چالش اپل در استفاده از معماری ARM در پردازنده‌های جدیدش، تغییراتی است که باید در نرم افزارهای این شرکت برای رایانه‌هایش داده شود.
