بررسی آمار و داده‌های بازار کار در بیش از نیم قرن گذشته نشان می دهد که نرخ مشارکت اقتصادی زنان اگرچه با فراز و فرودهایی همراه بوده اما در نهایت روند این تغییرات به نفع افزایش نرخ مشارکت اقتصادی زنان ایرانی و البته رشد نرخ بیکاری آنان تغییر کرده است.
نرخ مشارکت اقتصادی، بیانگر آن است که از جمعیت در سن کار جامعه مثلا افراد ۱۰ساله و بیشتر، چند درصد فعال بوده یا هستند این فعال بودن می تواند به معنای شاغل یا بیکار بودن باشد.
بیکاران مشمول جمعیت فعال، به کسانی گفته می شود که در دوره زمانی مذکور، جویای کار بوده و دنبال کار میگشتند.
بررسی سری زمانی آمار و داده‌های مربوط به بازار کار در شش دهه گذشته نشان می‌دهد که نرخ مشارکت اقتصادی زنان در سال ۱۳۳۵ خورشیدی، ۹٫۲۲ درصد بود در این سال بیش از ۵۷۶ هزار زن ایرانی یا کار داشته‌اند یا به دنبال کار میگشتند.
نرخ مشارکت اقتصادی در سال ۱۳۵۵، به حدود ۱۳ درصد افزایش می‌یابد و جمعیت زنانی که یا شاغل بوده یا به دنبال کار میگشتند به حدود یک میلیون و ۴۵۰ هزار نفر می‌رسید.
بیست سال پس از آن، نرخ مشارکت اقتصادی زنان در سال ۱۳۷۵، با کاهش همراه شده و با ثبت رقم ۹٫۱ درصد، تک رقمی می شود، شمار جمعیت فعال زنان در آن سال بیشتر از دو میلیون نفر است.
اما روند نرخ مشارکت اقتصادی زنان پس از آن رویه‌ای متفاوت اتخاذ کرده و به رغم فراز و نشیب‌های تجربه شده در تابستان سال ۱۳۹۵، به بالاترین نرخ مشارکت اقتصادی زنان رسیده و به رقمی کمتر از ۱۶ درصد (۱۵٫۹ درصد) میل می‌کند.
این روند تغییرات، نشان می‌دهد که زنان ایرانی با توجه به اینکه در همین سال‌ها، سهم قابل توجهی از ظرفیت‌های دانشگاهی را نیز به خود اختصاص می دهند، علاقه وافری نیز برای حضور در بازار کار دارند.
این علاقمندی و حضور در عین حال که منجر به ثبت رکوردهایی جدید در نرخ مشارکت اقتصادی شده، نرخ بیکاری زنان را نیز به اعداد و ارقام بالایی کشانده است، در تابستان امسال، نرخ بیکاری زنان حدودا ۲۲ درصد بود، رقمی نزدیک به دو برابر نرخ بیکاری کل.
در این برنامه از پادکست «الف، ب، اقتصاد»، به زنانگی بیکاری و ویژگی‌های بازار کار از منظر زنان نگاهی داشته ایم که دعوت می‌کنم شنونده آن باشید.
نظرها، انتقادها و پیشنهادی خود را به نشانی ایمیل برنامه،alef@radiofarda.com ارسال بفرمایید.
