«نبود»جه‌های عمرانی

محمود احمدی نژاد و اعضای دولتش، این روزها سرگرم انجام چهارمین دور سفرهای استانی هستند، دور آخر دولت دهم که به اعتقاد ناظران سیاسی بیش از آنکه سفرهایی از جنس سفرهای قبلی باشد، رنگ و بویی تبلیغاتی و انتخاباتی دارد.

در این دور از سفرهای استانی دولت، از جلسات چند ساعته هیئت دولت همراه با ده‌ها مصوبه برای آغاز، تکمیل و بهره برداری از پروژه‌های ریز و درشت عمرانی نیست، وعده‌ای اگر هست درباره افزایش چند برابری پرداخت یارانه است و اینکه عده‌ای نمی‌گذراند دولت کارش را بکند.

اما سفرهای استانی آن زمان که هنوز آیت‌الله علی خامنه‌ای، دولت محمود احمدی نژاد را دولت منتخب و محبوب خود می‌پنداشت، بسیار مورد توجه و تایید رهبر جمهوری اسلامی بود و از تصمیمات اتخاذشده در سفرهای استانی، دفاع می‌کرد.

البته سفرهای استانی منتقدانی هم داشت و دارد، یکی از ایرادهایی که کارشناسان همواره به سفرهای استانی وارد می‌کرده‌اند، تصمیمات خلق‌الساعه دولت در این سفرهای دور ایران بود؛ منتقدان بر این باور بودند که این مصوبات یا همان پروژه‌هایی است که در لایحه بودجه سالانه ردیف بودجه‌ای دارند که در مجلس یک بار بررسی، تصویب و ابلاغ شده‌اند که اگر این طور است، گفتن دوباره آن در میان مردم چیزی جز تبلیغات و فریب مردم نیست.

یا اینکه تصمیمات استانی دولت، تصمیماتی خلق‌الساعه هستند که بدون مطالعه و کار کارشناسی، تصمیم به اجرای آنها گرفته شده است که بر اساس قانون، دولت باید منابع بودجه‌ای آنها را روشن کرده و پیش از اجرا و اعلام، به تایید قانون‌گذاران مجلس برساند.

این انتقادهای کارشناسان و صاحب‌نظران اقتصادی به سفرهای استانی و تصمیمات اتخاذ شده در این سفرها، مانع از آن نشد که محمود احمدی‌نژاد دست از آن سفرها بکشد یا از اعلام وعده ساخت، سد، کارخانه، مدرسه، بیمارستان یا هر پروژه دیگری در یکی از نقاط ایران کوتاه بیاید.

در تمام سال‌های گذشته محمود احمدی‌نژاد، همواره برای افزایش بودجه‌های عمرانی و انجام کارهای عمرانی بی‌تابی کرده و مدعی بوده، دولتش بیش از دولت‌های پیشین خود، کار عمرانی کرده است.

اما آیا واقعاً این دولت پیشتاز دولت‌های پیش از خود در انجام پروژه های عمرانی است؟