جایگاه گفتمان «براندازی» در فضای ۱۴۰۰ و انتخابات کجاست؟ فضای حاکم بر این دور از انتخابات چه تاثیری بر این گفتمان دارد؟ پس از آن چه؟
فضای عمومی این دوره از انتخابات متاثر از شرایطی تازه است؛ در سایه رشته اعتراضات سراسری سال‌های اخیر که کلیت نظام جمهوری اسلامی را اعم از هر دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا هدف گرفته است.
گسترش فقر، تداوم برخوردهای امنیتی با فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه‌نگاران، سرکوب گسترده اعتراضات مردمی، سرنگون کردن هواپیمای اوکراینی به دست سپاه پاسداران و پنهان‌کاری و اظهارات خلاف واقع در این‌باره در کنار سو مدیریت همه‌گیری کرونا از جمله مواردی هستند که به نارضایتی‌های عمومی در سال‌های اخیر دامن زده‌اند.
در چنین شرایطی کارزار تحریم انتخابات در این دوره به شکل بی‌سابقه‌ای گسترش یافته به‌طوری‌که از اپوزیسیون گذر کرده و چهره‌هایی را همراه خود کرده که تا پیش از این همواره خواهان مشارکت عموم بودند.
فراخوان‌های تحریم در این دوره به معنای تقویت «براندازی» است، یا هدف دیگری را دنبال می‌کند؟
