کمیته حمایت از روزنامهنگاران در تازهترین گزارش خود درباره روزنامهنگاران تبعیدی در سراسر دنیا، اعلام کرده است که ایران و کوبا در یک سال گذشته بیشترین تعداد روزنامهنگاران را مجبور به ترک وطن کردهاند.
به گزارش خبرگزاری رسمی آلمان، کمیته حمایت از روزنامهنگاران که مقر آن در آمریکاست در این گزارش گفته است: در دوره زمانی ۱۱ خرداد ۱۳۸۹ تا ۱۰ خرداد ۱۳۹۰، ایران و کوبا هریک با ثبت ۱۸ مورد روزنامهنگار خارج شده از کشور، در صدر فهرست کشورهایی قرار دارند که با دشوار کردن شرایط، روزنامهنگاران را مجبور به تبعید کردهاند.
این در حالی است که بر اساس آمار ارائه شده از سوی سازمان گزارشگران بدون مرز، ایران در سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۰۹ نیز بزرگترین خاستگاه روزنامهنگاران تبعیدی در جهان بوده است.
به نوشته سازمان گزارشگران بدون مرز، در سال ۲۰۱۰، ۳۰ روزنامهنگار ایرانی مجبور به تبعید و یا فرار از کشور شدهاند که این رقم در سال ۲۰۰۹ «بیش از ۵۰» نفر بوده است.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران در آخرین گزارش خود خاطرنشان کرده است که در یکسال گذشته در مجموع ۶۷ روزنامهنگار کشور خود را ترک کردهاند که ۲۲ تن از آنان از خاورمیانه و شمال آفریقا، ۱۹ تن از قاره آمریکا، ۱۹ تن از آفریقا، شش تن از آسیا و یک نفر از آسیای میانه بوده است.
این گزارش با اشاره به اینکه این رقم بر اساس موارد گزارش شده و ثبت شده به دست آمده، تأکید کرده است که رقم حقیقی روزنامهنگاران در تبعید میتواند بالاتر از این باشد.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران می گوید: برخی از این روزنامهنگاران پس از آزادی از زندان وطن خود را ترک کردهاند و برخی دیگر برای فرار از بازداشت و یا به دنبال تهدیدهای متفاوت مجبور شدهاند کشور خود را ترک کنند.
بر اساس این گزارش، در یک دهه گذشته دستکم ۶۴۹ روزنامهنگار ترک وطن کردهاند که بیشترین آنها شهروند ایران، عراق، اتیوپی، سومالی و زیمبابوه بودهاند.
این کمیته میافزاید که برای بسیاری از این روزنامهنگاران، با توجه به موانع قانونی و مشکلات زبانی، یافتن شغل در کشور جدید دشوار است.
بر اساس رقم ارائه شده در این گزارش، از میان ۶۴۹ روزنامهنگاری که در یک دهه گذشته مجبور به تبعید از وطن شدهاند، تنها ۲۲ درصد توانستهاند شغلی مرتبط با حرفه روزنامهنگاری بیابند.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران سال گذشته نیز با ارائه آماری از روزنامهنگاران زندانی در دنیا اعلام کرده بود که ایران در کنار چین، همچنان بزرگترین زندان برای روزنامهنگاران به شمار میرود.
سازمانهای حقوق بشری مختلف در چندسال گذشته همواره از وضعیت ناگوار روزنامهنگاری در ایران انتقاد کرده و خواستار بهبود شرایط برای روزنامهنگاران در ایران شده اند.
به گزارش خبرگزاری رسمی آلمان، کمیته حمایت از روزنامهنگاران که مقر آن در آمریکاست در این گزارش گفته است: در دوره زمانی ۱۱ خرداد ۱۳۸۹ تا ۱۰ خرداد ۱۳۹۰، ایران و کوبا هریک با ثبت ۱۸ مورد روزنامهنگار خارج شده از کشور، در صدر فهرست کشورهایی قرار دارند که با دشوار کردن شرایط، روزنامهنگاران را مجبور به تبعید کردهاند.
این در حالی است که بر اساس آمار ارائه شده از سوی سازمان گزارشگران بدون مرز، ایران در سالهای ۲۰۱۰ و ۲۰۰۹ نیز بزرگترین خاستگاه روزنامهنگاران تبعیدی در جهان بوده است.
به نوشته سازمان گزارشگران بدون مرز، در سال ۲۰۱۰، ۳۰ روزنامهنگار ایرانی مجبور به تبعید و یا فرار از کشور شدهاند که این رقم در سال ۲۰۰۹ «بیش از ۵۰» نفر بوده است.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران در آخرین گزارش خود خاطرنشان کرده است که در یکسال گذشته در مجموع ۶۷ روزنامهنگار کشور خود را ترک کردهاند که ۲۲ تن از آنان از خاورمیانه و شمال آفریقا، ۱۹ تن از قاره آمریکا، ۱۹ تن از آفریقا، شش تن از آسیا و یک نفر از آسیای میانه بوده است.
این گزارش با اشاره به اینکه این رقم بر اساس موارد گزارش شده و ثبت شده به دست آمده، تأکید کرده است که رقم حقیقی روزنامهنگاران در تبعید میتواند بالاتر از این باشد.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران می گوید: برخی از این روزنامهنگاران پس از آزادی از زندان وطن خود را ترک کردهاند و برخی دیگر برای فرار از بازداشت و یا به دنبال تهدیدهای متفاوت مجبور شدهاند کشور خود را ترک کنند.
بر اساس این گزارش، در یک دهه گذشته دستکم ۶۴۹ روزنامهنگار ترک وطن کردهاند که بیشترین آنها شهروند ایران، عراق، اتیوپی، سومالی و زیمبابوه بودهاند.
این کمیته میافزاید که برای بسیاری از این روزنامهنگاران، با توجه به موانع قانونی و مشکلات زبانی، یافتن شغل در کشور جدید دشوار است.
بر اساس رقم ارائه شده در این گزارش، از میان ۶۴۹ روزنامهنگاری که در یک دهه گذشته مجبور به تبعید از وطن شدهاند، تنها ۲۲ درصد توانستهاند شغلی مرتبط با حرفه روزنامهنگاری بیابند.
کمیته حمایت از روزنامهنگاران سال گذشته نیز با ارائه آماری از روزنامهنگاران زندانی در دنیا اعلام کرده بود که ایران در کنار چین، همچنان بزرگترین زندان برای روزنامهنگاران به شمار میرود.
سازمانهای حقوق بشری مختلف در چندسال گذشته همواره از وضعیت ناگوار روزنامهنگاری در ایران انتقاد کرده و خواستار بهبود شرایط برای روزنامهنگاران در ایران شده اند.