طی سال‌های گذشته ورزشکاران پرشماری از ایران مهاجرت کرده‌اند تا آینده خود را در سایر کشورها جستجو کنند. اما خروج قهرمانان ژیمناستیک، رویداد تازه‌ای است.
تاکنون بیشترین آمار مهاجرت یا پناهندگی ورزشکاران ایرانی متعلق به قهرمانان رشته‌های کشتی، ورزش‌های رزمی و قایقرانی بوده است.
برخی در کشور جدید، به فعالیت خود ادامه داده و موفقیت‌هایی حتی در سطح المپیک نیز کسب کرده‌اند. بعضی دیگر اما هدف‌شان نه ادامه ورزش، بلکه تحصیل یا زندگی در محیطی متفاوت با ایران بوده است.
بنا بر اعلام خبرگزاری ایسنا، تعدادی از قهرمانان و مربیان ژیمناستیک از ایران خارج شده و اینک در سوئد و آمریکا به سر می‌برند.
|برای دریافت تازه‌ترین خبرها به تلگــــرام رادیو فردا بپیوندید|
سیدمحمد پولادگر رئیس فدراسیون تکواندو در جریان بازی‌های المپیک، قهرمانانی که از ایران راهی سایر کشورها شده‌اند را مزدور خطاب کرده بود. اما نایب رئیس فدراسیون ژیمناستیک چنین دیدگاهی ندارد.
جمیله سروری معتقد است «ژیمناست‌ها در ایران آینده و پشتوانه‌ای ندارند و وقتی می‌بینند به آنها بها داده نمی‌شود، اگر راهی پیدا کنند ترجیح می‌دهند بروند.»
او که خود در المپیک ۱۹۶۴ توکیو نماینده ایران بوده، به خبرگزاری ایسنا می‌گوید: «مژگان تاجیک برای مربیگری به سوئد رفته. سال‌ها قهرمان تیم ملی بود و به عنوان مربی، بسیار خوب فعالیت می‌کرد. باعث تأسف است که او را از دست دادیم.»
خانم سروری یادآور شد: «مربیگری در ایران با حقوق خیلی خیلی کم است. با خطراتی که در این رشته هست و آسیب‌هایی که طی این چند سال اتفاق افتاده، مربیان باید پاسخگو باشند. وقتی به آنها بها داده نشود، در خارج از ایران فعالیت می‌کنند.»
بر پایه تأیید فدراسیون ژیمناستیک، سارا خسروی از مربیان شاخص ایران به همراه همسرش محمد رمضانپور از قهرمانان تیم ملی نیز راهی خارج از کشور شده‌اند.
امین ارباب قهرمان ژیمناستیک و ثبت‌کننده حرکات نوین در فدراسیون جهانی نیز روانه آمریکا شده است.
در همین خصوص، دارنده مقام هفتم یونیورسیاد چین معتقد است بسیاری از ژیمناست‌ها از شرایط موجود راضی نیستند و به همین دلیل، «یکی یکی از ایران می‌روند.»
احسان خدادادی به خبرگزاری ایسنا گفته: «کل قهرمانان ژیمناستیک به فنا رفته‌اند. دیگر چه کسی باقی مانده؟ کلاً پنج یا شش ژیمناست معمولی مانده‌اند که آنها هم با هزینه شخصی به مسابقات اعزام می‌شوند.»
به گفته خدادای، قهرمانان برای هر مسابقه حدود هشت میلیون تومان هزینه می‌کنند و اگر شرایط به همین منوال باشد، او نیز ایران را ترک خواهد کرد.
احسان نسبت به این وضعیت، معترض است: «کسی می‌پرسد هادی خناری‌نژاد کجاست؟ خدادادی چه شد؟ رمضانپور در چه شرایطی است؟ همه ژیمناست‌ها را کنار گذاشتند. حالا می‌خواهند بدون اردو و مسابقه نتیجه کسب کنند!»
خدادادی در حالی نغمه رفتن سر داده که دوست دارد همچنان برای تیم ملی ایران مسابقه بدهد. یکی از شاگردان او نیز در مسابقات کشوری به میزبانی استان کردستان، قهرمان قهرمانان ایران شده است.
او می‌گوید: «این چه ورزش مادری است که هر که از راه می‌رسد با باند بازی، دستش را روی این رشته تخصصی و علمی می‌گذارد؟ امیدوارم به اسم تیم ملی ایران مسابقه دهم و نخواهم برای مسابقات، به این کشور و آن کشور بروم.»
احسان خدادادی هدف خود را بازی‌های آسیایی جاکارتا می‌داند اما شرایط برای ادامه فعالیت قهرمانان، نامشخص است.
محمد آذرپی مربی تیم ملی ایران، معتقد است ژیمناستیک ایران بزرگترین لطمه را از کسانی خورد که از بدنه ژیمناستیک بودند اما فدراسیون را به «بازارچه تجارتی» تبدیل کردند.
آذرپی می‌گوید: «این افراد به فکر جیب خود بودند. به این فکر که چند تا سفر بروند و درآمد بیشتری کسب کنند. دو مدیر داشتیم که آنها هم برکنار شدند تا مجدداً بازارچه به راه بیافتد.»
راهکار رفع مشکلات چیست؟ آقای آذرپی عقیده دارد «باید رئیسی بیاید که متعهد باشد و هدف دیگری غیر از رفع نیاز مالی را دنبال کند.»
