بسیاری در غرب به دنبال آن هستند که ایران به خاطر پیشبرد برنامههای هستهایاش به شدت مجازات شود. اما ساکنان شهر تهران میخواهند که غرب نگاهی هم به زندگی آنها بیاندازند و ببینند که این تحریمها چه فشاری بر آنان وارد میکند.
خبرنگاران شبکه خبری «سیانان» از سفر خود به تهران و از خلال گفتوگو با مردم این شهر مینویسند که زندگی مردم عادی به شدت تحت تاثیر تحریمهای خارجی قرار گرفتهاست. هر چند اکثر کسانی که با این خبرنگاران صحبت کردهاند در هراس از بدرفتاری رژیم حاضر نشدند هویت کامل خود را آشکار کنند ولی همگی از افزایش شدید قیمتها، تورم بیسابقه و کاهش قدرت خرید مردم شکایت دارند.
فرهاد یک راننده تاکسی میگوید وی و خانوادهاش از ماهها پیش بیرون غذا خوردن و یا مهمان دعوت کردن را کاملا کنار گذاشتهاند. یادشان نمیآید آخرین باری که لباس نو خریدند کی بود و دیگر لباسهای خود را به خشکشویی نمیفرستند. حساب پسانداز آنها به سرعت دارد خالی میشود. پسر ۲۱ ساله آنها در کنار تحصیل در رشته کامپیوتر مجبور است کارهای پارهوقت انجام دهد.
فرهاد میگوید: «ما همه منتظر لحظهای هستیم که شاید دوباره اقتصاد جانی بگیرد و وضعیت بهتر شود. اما هیچکس نمیتواند پیشبینی کند که چه خواهد شد.»
به گفته وی در این شرایط تنها راه برای پسران او این است که سرنخهایی از تماس با بازاریان بانفوذ پیدا کنند و از طریق کارهای دلالی و خرید و فروش ارز درآمدی کسب کنند.
شبکه خبری «سیانان» یادآوری میکند که استدلال دولتهای غربی این است که تحت فشار تحریمها حکومت ایران احتمالا ناگزیر میشود برنامههای هستهای خود را متوقف کرده و یا مذاکره را بپذیرد. اما بسیاری از کارشناسان شک دارند که حکومت ایران تحت فشار چنین مجازاتهایی موضع خود را تغییر دهد.
در این میان فشار اصلی تحریمها به مردم عادی ایران وارد میشود هر چند که شرایط آنان هنوز به وخامت وضعیت مردم عراق در سالهای طولانی تحریم نفت آن کشور نرسیدهاست.
محمود احمدینژاد دور اخیر تحریمهایی را که پس از انتشار گزارش جدید آژانس در ماه نوامبر اعمال شدهاند شدیدترین و پردامنهترین تحریمهای اقتصادی در طول تاریخ جمهوری اسلامی توصیف کرد. وی گفت: «هر روزه تمام سیستم بانکی، فعالیتهای تجاری و معاملات خارجی ما کنترل شده و یا مسدود میشوند.»
ارزش برابری ریال در برابر دلار طی سه سال اخیر تقریبا نصف شده و فقط در دو ماهه اخیر ارزش دلار از ۱۴ هزار ریال به بیش از ۲۰ هزار ریال رسیدهاست. تحت تاثیر این وضعیت بهای اکثر کالاهای وارداتی به شدت افزایش یافته و در این دور باطل کالاهای ساخت و تولید داخلی نیز به شدت گران میشوند.
یک شهروند ۵۹ ساله تهران به نام یعقوب میگوید در کنار حقوق ناچیز بازنشستگی ناچار است انواع و اقسام کارهای پارهوقت را انجام دهد و در نهایت درآمد ماهانه او شاید به ۲۰۰ دلار در ماه برسد. حتی با وجود ۱۳۵ دلاری که به خاطر سه عضو خانواده از حکومت دریافت میکند زندگی با قیمتهای فعلی ناممکن است.
وی میگوید که از مدتها پیش خرید میوه را کنار گذاشته و به ندرت میتوانند گوشت بخرند. قیمت گوشت و بسیاری از فراوردههای پروتئینی طی یک سال اخیر بین ۵۰ تا ۶۰ درصد افزایش یافتهاست و بنابراین در منزل یعقوب اکثر وعدههای غذا سبزیجات و حبوبات است.
همزمان افزایش بهای خدمات شهری مثل آب، برق و گاز فشار مضاعفی به اقشار متوسط و کمدرآمد وارد میکند. همسر یعقوب به شدت نگران است که تحت تاثیر همه این فشارها یک روزی شوهرش دچار حمله قلبی شود. آنها میگویند اگر نتوانند هزینههای روزانه خود را تامین کنند مجبور خواهند شد به آپارتمان کوچکتری نقل مکان کرده و یا به روستای زادگاه همسر خود بروند.
داوود ۳۹ ساله میگوید که وی و همسرش هر دو مدرک کارشناسی دارند ولی در حال حاضر تنها کاری که پیدا کردهاند پادویی در یک دفتر است. با حقوق اندکی که میگیرند نگران آینده خود و به خصوص آینده دختر ۵ ساله خود هستند.
داوود میگوید اگر اوضاع بهتر نشود مجبور خواهند شد تهران را ترک کرده و به شهر کوچکتری بروند تا بتوانند حداقل هزینه تحصیل فرزند خود را تامین کنند.
رزا یک پرستار بازنشسته که تنها منبع درآمدش حقوق بازنشستگی است میگوید که به خاطر احتیاط از آنچه که ممکن است در ماههای آینده اتفاق بیافتد مقداری مواد غذایی ذخیره کردهاست. او میافزاید که به خاطر داشتن خانه خودش جزو خوش شانسهاست. به گفته وی اخیرا یکی از دوستانش به خاطر ابتلا به یک بیماری جدی و پرداخت هزینه بیمارستان مجبور شد تمام دارایی خود یعنی حدود ۱۱ هزار دلار را هزینه کند.
خبرنگاران شبکه خبری «سیانان» در پایان گزارش خود از قول کارشناسان مینویسند که احتمالا حکومت ایران به شدت نگران گسترش نارضایتی عمومی در سطح کشور است. کما اینکه در جریان اعتراضات سیاسی سال ۲۰۰۹ معضل بیکاری و رکورد اقتصادی نیز دخیل بود.
خبرنگاران شبکه خبری «سیانان» از سفر خود به تهران و از خلال گفتوگو با مردم این شهر مینویسند که زندگی مردم عادی به شدت تحت تاثیر تحریمهای خارجی قرار گرفتهاست. هر چند اکثر کسانی که با این خبرنگاران صحبت کردهاند در هراس از بدرفتاری رژیم حاضر نشدند هویت کامل خود را آشکار کنند ولی همگی از افزایش شدید قیمتها، تورم بیسابقه و کاهش قدرت خرید مردم شکایت دارند.
فرهاد یک راننده تاکسی میگوید وی و خانوادهاش از ماهها پیش بیرون غذا خوردن و یا مهمان دعوت کردن را کاملا کنار گذاشتهاند. یادشان نمیآید آخرین باری که لباس نو خریدند کی بود و دیگر لباسهای خود را به خشکشویی نمیفرستند. حساب پسانداز آنها به سرعت دارد خالی میشود. پسر ۲۱ ساله آنها در کنار تحصیل در رشته کامپیوتر مجبور است کارهای پارهوقت انجام دهد.
فرهاد میگوید: «ما همه منتظر لحظهای هستیم که شاید دوباره اقتصاد جانی بگیرد و وضعیت بهتر شود. اما هیچکس نمیتواند پیشبینی کند که چه خواهد شد.»
به گفته وی در این شرایط تنها راه برای پسران او این است که سرنخهایی از تماس با بازاریان بانفوذ پیدا کنند و از طریق کارهای دلالی و خرید و فروش ارز درآمدی کسب کنند.
شبکه خبری «سیانان» یادآوری میکند که استدلال دولتهای غربی این است که تحت فشار تحریمها حکومت ایران احتمالا ناگزیر میشود برنامههای هستهای خود را متوقف کرده و یا مذاکره را بپذیرد. اما بسیاری از کارشناسان شک دارند که حکومت ایران تحت فشار چنین مجازاتهایی موضع خود را تغییر دهد.
در این میان فشار اصلی تحریمها به مردم عادی ایران وارد میشود هر چند که شرایط آنان هنوز به وخامت وضعیت مردم عراق در سالهای طولانی تحریم نفت آن کشور نرسیدهاست.
محمود احمدینژاد دور اخیر تحریمهایی را که پس از انتشار گزارش جدید آژانس در ماه نوامبر اعمال شدهاند شدیدترین و پردامنهترین تحریمهای اقتصادی در طول تاریخ جمهوری اسلامی توصیف کرد. وی گفت: «هر روزه تمام سیستم بانکی، فعالیتهای تجاری و معاملات خارجی ما کنترل شده و یا مسدود میشوند.»
ارزش برابری ریال در برابر دلار طی سه سال اخیر تقریبا نصف شده و فقط در دو ماهه اخیر ارزش دلار از ۱۴ هزار ریال به بیش از ۲۰ هزار ریال رسیدهاست. تحت تاثیر این وضعیت بهای اکثر کالاهای وارداتی به شدت افزایش یافته و در این دور باطل کالاهای ساخت و تولید داخلی نیز به شدت گران میشوند.
یک شهروند ۵۹ ساله تهران به نام یعقوب میگوید در کنار حقوق ناچیز بازنشستگی ناچار است انواع و اقسام کارهای پارهوقت را انجام دهد و در نهایت درآمد ماهانه او شاید به ۲۰۰ دلار در ماه برسد. حتی با وجود ۱۳۵ دلاری که به خاطر سه عضو خانواده از حکومت دریافت میکند زندگی با قیمتهای فعلی ناممکن است.
وی میگوید که از مدتها پیش خرید میوه را کنار گذاشته و به ندرت میتوانند گوشت بخرند. قیمت گوشت و بسیاری از فراوردههای پروتئینی طی یک سال اخیر بین ۵۰ تا ۶۰ درصد افزایش یافتهاست و بنابراین در منزل یعقوب اکثر وعدههای غذا سبزیجات و حبوبات است.
همزمان افزایش بهای خدمات شهری مثل آب، برق و گاز فشار مضاعفی به اقشار متوسط و کمدرآمد وارد میکند. همسر یعقوب به شدت نگران است که تحت تاثیر همه این فشارها یک روزی شوهرش دچار حمله قلبی شود. آنها میگویند اگر نتوانند هزینههای روزانه خود را تامین کنند مجبور خواهند شد به آپارتمان کوچکتری نقل مکان کرده و یا به روستای زادگاه همسر خود بروند.
داوود ۳۹ ساله میگوید که وی و همسرش هر دو مدرک کارشناسی دارند ولی در حال حاضر تنها کاری که پیدا کردهاند پادویی در یک دفتر است. با حقوق اندکی که میگیرند نگران آینده خود و به خصوص آینده دختر ۵ ساله خود هستند.
داوود میگوید اگر اوضاع بهتر نشود مجبور خواهند شد تهران را ترک کرده و به شهر کوچکتری بروند تا بتوانند حداقل هزینه تحصیل فرزند خود را تامین کنند.
رزا یک پرستار بازنشسته که تنها منبع درآمدش حقوق بازنشستگی است میگوید که به خاطر احتیاط از آنچه که ممکن است در ماههای آینده اتفاق بیافتد مقداری مواد غذایی ذخیره کردهاست. او میافزاید که به خاطر داشتن خانه خودش جزو خوش شانسهاست. به گفته وی اخیرا یکی از دوستانش به خاطر ابتلا به یک بیماری جدی و پرداخت هزینه بیمارستان مجبور شد تمام دارایی خود یعنی حدود ۱۱ هزار دلار را هزینه کند.
خبرنگاران شبکه خبری «سیانان» در پایان گزارش خود از قول کارشناسان مینویسند که احتمالا حکومت ایران به شدت نگران گسترش نارضایتی عمومی در سطح کشور است. کما اینکه در جریان اعتراضات سیاسی سال ۲۰۰۹ معضل بیکاری و رکورد اقتصادی نیز دخیل بود.