سه تشکل مدافع حقوق کارگران و حدود سی فعال کارگری در داخل و خارج از ايران در نامه‌ای به احمد شهيد، گزارشگر ويژه سازمان ملل برای حقوق بشر در ايران، از او خواستند تا از مقام‌های جمهوری اسلامی ايران بخواهد رضا شهابی، فعال کارگری زندانی، را «بی‌قيد و شرط» آزاد کنند تا امکان درمان او در خارج از زندان فراهم شود.
امضاکنندگان نامه با اشاره به آن چه «شکنجه رضا شهابی پس از بازداشت» خوانده‌اند، نوشته‌اند که او در اين مدت دچار ناراحتی کليه، درد شديد در ناحيه کمر و انتھای ستون فقرات شده و پای چپ او نيز بی‌حس شده است.
کمپين بين المللی حمايت از حقوق کارگران ايران، انجمن کارگری دموکراسی‌خواه و چند تن از اعضای سنديکای کارگران شرکت واحد تهران از جمله امضاکنندگان اين نامه‌اند.
رضا شهابی، عضو هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، در خرداد سال ۸۹ بازداشت و به شش سال زندان، پنج سال محروميت از فعاليت سنديکايی و پرداخت هفت ميليون ريال جريمه محکوم شد.
پيش از اين، سنديکای کارگران فلزکار و مکانيک و هيئت بازگشايی سنديکای کارگران نقاش و تزئينات نيز با اشاره به بيماری‌های آقای شهابی، خواستار آزادی و معالجه او شده بودند.
سازمان عفو بين‌الملل، از بزرگ‌ترين نهادهای بين‌المللی و غير دولتی مدافع حقوق بشر، نيز در آبان‌ماه سال جاری، نسبت به وضعيت نابه‌سامان رضا شهابی فعال کارگری زندانی در اوين هشدار داد.
پزشکان پيش از اين گفته بودند که آقای شهابی در صورت عدم درمان ممکن است از ناحيه سمت چپ بدن فلج شود.
رضا شهابی يک بار در سال ۱۳۹۱ مورد عمل جراحی ستون فقرات قرار گرفته است.
امضاکنندگان نامه به احمد شهيد، دليل بيماری‌های کنونی آقای شهابی را در اين دانسته‌اند که او را پس از بازداشت «با زور سوار ماشين اطلاعات می‌کنند و در تمام طول راه در حالی که سر او را به زير صندلی فرو کرده بودند، با لگد به گردن او می‌کوبند. سپس به مدت سه روز بی‌ھيچ سوال و جوابی او را کتک می‌زنند و از دست‌ھا و پاھا آويزان می‌کنند. تازه بعد از اين سه روز بازجويی از او شروع می‌شود. بازجويی ماه‌ھا به طول می‌انجامد. در اين مدت ھر روز کتک می‌خورد و شکنجه می‌شود. کتف چپش در ھمين ايام جابه‌جا می‌شود و گردن و ستون فقراتش به شدت صدمه می‌بيند. چهارده ماه او را به ھمين منوال نگه می‌دارند تا زمانی که اعتصاب غذا می‌کند و مجبور می‌شوند او را به بيمارستان ببرند».
