قيصر امين پور شاعر و استاد ۴۸ ساله دانشگاه تهران، بامداد سه شنبه در بيمارستان دی تهران درگذشت. خبرگزاری ها علت مرگ آقای امين پور را ايست قلبی عنوان کرده اند.
خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی، ايرنا، در اين خصوص گزارش کرده«گفته می شود که وی براثر بيماری قلبی درگذشته و تلاش پزشکان معالج نيز برای مداوای وی نتيجه ای در برنداشته است.»
خبرگزاری مهر نيز در اين مورد گزارش داده است:«قيصر امين پور که چند سال پيش در اثر يک سانحه تصادف به شدت آسيب ديد، کليه های خود را از دست داد و از آن موقع هر هفته مجبور به انجام دياليز بود. وی حدود ساعت ۳ صبح سه شنبه بر اثر ايست قلبی در بيمارستان دی درگذشت.»
قيصر امين پور، متولد ۲ ارديبهشت سال ۱۳۳۸ شهرستان گتوند در شمال استان خوزستان بود. وی در سال ۱۳۵۷ برای ادامه تحصيل در رشته دامپزشکی به تهران آمد، اما پس از پيروزی انقلاب رشته دانشگاهی خود را تغيير داد.
آقای امين پور در سال ۱۳۵۸ به «حوزه انديشه و هنر» پيوست؛ نهادی که در همان سال ها برای پرورش نسل جديدی از شاعران و نويسندگان نزديک به جمهوری اسلامی تاسيس شد و بعدها به «حوزه هنری» شهرت يافت.
قيصر امين پور در کنارکسانی چون حسن حسينی، محسن مخملباف، حسام الدن سراج، يوسفعلی ميرشکاک و حسين خسروجردی از موسسان حوزه هنری به شمار می رود.
با وجود وابستگی به حکومت و ترويج آنچه آن را هنر اسلامی می خواندند، قريب به اتفاق اين افراد در سال های بعد به تدريج راهی ديگر در پيش گرفتند.
قيصر امين پور در سال ۷۶ پايان نامه دکترايش را با عنوان سنت و نوآوری در شعر معاصر به راهنمايی دکتر محمدرضا شفيعی کدکنی و همکاری دکتر اسماعيل حاکمی و دکتر تقی پورنامداريان به پايان برد و پس از آن به عضويت فرهنگستان زبان و ادب فارسی در آمد.
او از سال ۶۷ مدرس دانشگاه الزهرای تهران بود و در ۱۶ سال گذشته به تدريس در دانشکده ادبيات دانشگاه تهران نيز مشغول بود.
دو مجموعه اول اشعارش، تنفس صبح و در کوچه آفتاب در سال ۱۳۶۳ انتشار يافت. آينه های ناگهان در سال ۱۳۷۲،گزينه اشعار در سال ۱۳۷۸، گل ها همه آفتابگردانند در سال ۱۳۸۰، و شعر و کودکی و دستور زبان عشق در سال ۸۶ ديگر مجموعه شعرهای آقای امين پور طی ۲۳ سال فعاليت شعری او هستند.
قيصر امين پور همچنين در کارنامه خود تعدادی کتاب کودکان و نوجوانان نيز دارد که از آن جمله می توان به طوفان در پرانتز،منظومه ظهر روز دهم، مثل چشمه مثل رود، بی يال پريدن و به قول پرستو اشاره کرد که طی سال های ۶۵ تاکنون منتشر شده اند.
وی همچنين دبيری شعر هفته نامه سروش را در فاصله سال های ۶۰ تا ۷۱ برعهده داشت.
