همزمان با آنچه بی تفاوتی دولت مرکزی پکن نسبت به حل بحران انسانی در دارفور سودان خوانده شده، ستارگان هاليوود نيز به صف معترضان حقوق بشری پيوستند.
بالا گرفتن اين اعتراضات در فاصله شش ماه به شروع باز ی های المپيک پکن، مقامات چينی را آزار می دهد.
چين می گويد گه نبايد مسايل سياسی را در باز ی های المپيک دخالت داد ، اما سوال اين است که آي ا در جهان امروز، ورزش از سياست جدا است؟
وقتی پير دو کوبرتين فرانسوی در سال ۱۸۹۶ منشور جديد المپيک را می نوشت ، هرگز فکر نمی کرد که سياست اين گونه بر ورزش چنگ بيندازد .
در منشور اين اشراف زاده فرانسوی ، به صراحت تاکيد شده که المپيک ج ا ي ی برای همبستگی ملت ها و پيوند دوستی ها ا ست ؛ ازا ين رو دخالت دادن مذهب، سياست، حرکت های نژاد پرستانه و حتی طرح ديدگاه های جنسيتی در اين باز ی ها بر خلاف روح المپيک است.
اما رويای دوکوبرتين با وقوع جنگ جهانی اول و برگزار نشدن باز ی ها در سال ۱۹۱۶ به باد رفت.
المپيک فنلاند ۱۹۲۰، اولين المپيک سياسی
رد پای سياست را بايد دو سال بعد از پايان جنگ جهانی اول در المپيک جست و جو کرد.
در سال ۱۹۲۰ فنلاند ميزبان باز ی های المپيک بود و کشورهای فاتح در جنگ جهانی اول، به کشورهايی که در شعله ور شدن آتش جنگ جهانی اول نقش داشتند ، اجازه ندادند در اين باز ی ها شرکت کنند.
از آن زمان به بعد ، اتفاقات زيادی از تاثير سياست بر باز ی های المپيک در تاريخ به ثبت رسيده که از جمله می توان به المپيک مونيخ ۱۹۷۲ و گروگان گيری ۱۱ ورزشکار اسراييلی به دست مبارزان فلسطينی، تحريم باز ی های المپيک ۱۹۵۲ هلسينکی توسط اتحاد جماهير شوروی سابق و کشورهای اقماری کمونيستی، تحريم باز ی های المپيک ۱۹۸۰ و ۱۹۸۴ توسط آمريکا و شوروی که دوران جنگ سرد را می گذراندند و يا باز ی های المپيک ۱۹۸۶ مکزيکوسيتی و حمايت جان کارلوس و تامی اسميت دوندگان ۲۰۰ متر سرعت از جنبش سياهان اشاره کرد.
اما آنچه چند ماه مانده به شروع المپيک ۲۰۰۸ پکن، مطرح می شود اعتراض نهادها و سازمان های حقوق بشری و حتی ستارگان هاليوود به عملکرد دولت چين است ؛ اعتراضاتی که با استعفای استيون اسپيلبرگ کارگردان و فيلمساز معروف آمريکايی به عنوان مشاور هنری اين باز ی ها به اوج خود رسيده است.
« يک دنيا، يک رويا » در حرف يا عمل؟
« يک دنيا و يک رويا»، شعار باز ی های المپيک است که در آگوست امسال قرار است افتتاح شود ، اما آيا اين رويا فقط در کلام است؟
همزمان با وخامت اوضاع در دارفور سودان، استيون اسپيلبرگ با اين عنوان که ترجيح می دهد انرژی خود را به جای بازی های المپيک، صرف حل اين بحران کند ، از سمت خود در اين رفابت ها کناره گيری کرد.
اما چين که خود در باز ی های المپيک مونترال، کانادا را تحت فشار گذاشته بود تا به ورزشکاران تايوان اجازه ندهد با نام چين در اين باز ی ها شرکت کنند، در پاسخ به استعفای اسپيلبرگ می گويد که دخالت دادن مسايل سياسی در باز ی های المپيک بر خلاف روح اين باز ی ها ا ست.
اين کشور در حالی از جدايی سياست از ورزش و به ويژه بازی های المپيک حرف می زند که دست کم شماری از صاحب نظران بر اين باورند که امروزه سياست در ورزش حرف اول را می زند.
دکتر عبدالحميد احمدی، رييس انجمن ورزشی نويسان در ايران در اين باره به راديو فردا می گويد :« المپيک در شرايط فعلی جهان فقط يک رويداد ورزشی صرف نيست ، البته يک رويداد سياسی هم نيست و معجونی است از همه اتفاقاتی به نام ورزش و در يک ميدان بزرگ ورزشی اتفاق می افتد و در آن فرهنگ و روابط سياسی و اجتماعی بين کشورها دخالت دارد.»
ديپلماسی پينگ پنگ آمريکا در مقابله با چين شهرت جهانی دارد و دکتر احمدی با اشاره به تاثيری که ديپلماسی ورزش در حل مناقشات سياسی بين دولت ها دارد، به راديو فردا می گويد :« ورزش می تواند موازنه هايی را در عرصه سياسی جهان ايجاد کند، گاهی اوقات روابط سياسی و ديپلماتيک از نوع خاص جواب نمی دهد ، اما يک ابزار قدرتمندی مثل ورزش می تواند به رفع سوتفاهم ها و آب شدن يخ روابط بين دولت ها و ملت ها کمک کند.»
از سويی ، علی کفاشيان دبير کميته ملی المپيک عقيده دارد که ميدان المپيک فقط برای ورزش است و نبايد مسايل سياسی را در آن دخالت داد.
علی کفاشيان در گفت و گويی با راديو فردا می گويد :« هر کاری در کشورهايی انجام می شود ، ارگان ها و سازمان های بين المللی برآن نظارت دارند و بر حسب وظيفه شان آن را پيگيری می کنند مثل سازمان ملل، سازمان حقوق بشر و يا حتی محيط زيست، اما المپيک جايی برای دوستی ها ا ست و فاز کار خود را دارد و نبايد در آن مسايل سياسی را دخالت داد و يا مسايل حقوق بشر و مثلا محيط زيست را در آن دخالت داد و مثلا گفت به اين علت که فلان جنگل آتش گرفته ، پس باز ی های المپيک را بايد تحريم کرد . اصلا اين طرح اين مسايل درست نيست و هر کس بايد در فضای کار خود حرکت کند.»
روزنامه اينديپندنت چاپ لندن در شماره روز پنجشنبه، خود نامه جمعی از ورزشکاران و برندگان صلح نوبل را چاپ کرد که در آن از دولت چين درخواست شده بود درحل بحران دارفور، گام های موثرتری بردارد.
در يکی از اين اعتراضات ، ميا فارو هنرپيشه آمريکايی با اشاره به کشتارهای دارفور باز ی های المپيک چين را به عنوان «المپيک نسل کشی» توصيف کرده است.
چين اما می کوشد بی توجه به افزايش موج انتقاد های فعالان حقوق بشر، پکن را تا شش ماه ديگر برای برگزاری بازی ها آماده کند.
