«آل پاچينو» بازيگر پرآوازه سينما قرار است در فيلمی درباره «سالوادور دالی»، نقاش معروف اسپانيايی و از مطرح ترين و پرحاشيه ترين هنرمندان سوررئاليست جهان، نقش وی را به عهده بگيرد.
در اين فيلم که با نام «دالی و من، داستانی سوررئال» به روی اکران خواهد رفت؛ «آل پاچينو» نقش «سالوادور دالی» را ايفا خواهد کرد.
فيلمنامه اين فيلم را «جان سالواتی» بر اساس بيوگرافی دالی، نوشته «استان لاوريسن»، روزنامه نگار بلژيکی، دوست صميمی و همسايه «سالوادور دالی»، نوشته است. در نوشتن بيوگرافی «دالی»، «گالا»، همسر وی نيز نقش داشته است.
«سالوادور دالی» در ۱۱ ماه مه ۱۹۰۴ در شهر «فيگرس» واقع در استان «کاتالونی» اسپانيا متولد و در ۲۳ ژانويه ۱۹۸۹ در همين شهر درگذشت. وی يکی از مطرح ترين بنيانگذاران سبک «سوررئاليسم» در نقاشی بود. تابلوهای او بيش از هر چيز به دنيای خواب و رؤيا و مذهب مربوط می شوند.
در اکثر تابلوهايی که «دالی» خلق کرده است چهره همسر وی، «گالا» نيز ديده می شود. «دالی» به دليل حمايتش از حکومت ديکتاتوری «فرانسيسکو فرانکو» در اسپانيا از سوی بسياری از دوستان سوررئاليست اش طرد شد.
کارگردانی فيلم «دالی و من، داستانی سوررئال» را فيلمساز ۴۳ ساله نيوزلندی «آندرو نيکل» به عهده دارد. «آندرو نيکل» که با فيلم های تبليغاتی آغاز به کار کرد پس از عزيمتش به آمريکا، از دهه نود در هاليوود به فيلمسازی مشغول است.
فيلم های وی بيشتر در زمره فيلم های «تخيلی» محسوب می شوند. او فيلمنامه های مطرحی را نيز نوشته است. «نيکل» در سال ۱۹۹۸برای نوشتن فيلمنامه فيلم «شوی تورمن» به کارگردانی «پيتر ليندزی وير» و بازی «جيم کری»، نامزد دريافت جوايز «گلدن گلوب» و «اسکار» شد.
«آندرو نيکل» همچنين فيلمنامه «ترمينال» به کارگردانی «استيون اسپيلبرگ» و بازی «تام هنکس» را نوشته است. اين فيلمنامه بر اساس زندگی «مهران کريمی ناصری»، ايرانی که از اوت ۱۹۸۸ تا اوت ۲۰۰۶ را در فرودگاه «شارل دوگل» پاريس به سر برده بود، نوشته شده است؛ اگر چه فيلم شباهت چندانی به زندگی «کريمی ناصری» ندارد.
«ارباب جنگ» آخرين فيلمی است که «نيکل» در سال ۲۰۰۵ ساخته و در آن «نيکلاس کيج» بازی می کند.
«دالی و من، داستانی سوررئال» دومين کار مشترک «آل پاچينو» و «آندرو نيکل» محسوب می شود. اين دو در سال ۲۰۰۲ در فيلم «سيمون» نيز با هم همکاری داشتند. در «سيمون»، «پاچينو» نقش کارگردانی را بازی می کرد که به دنبال بازيگر زنی برای فيلم جديد خود می گردد. او اين بازيگر عالی و زيبا را پيدا می کند اما مسئله آن است که اين بازيگر زن وجود خارجی ندارد چرا که تنها تصويری مجازی و ساخته کامپيوتر است.
«دالی و من، داستانی سوررئال» به سال های آخر زندگی «سالوادور دالی»، از سال های ۱۹۶۰ تا دهه ۸۰ ميلادی می پردازد و قرار است از ماه ژوئن آينده در نيويورک و سپس اسپانيا فيلمبرداری شود.
«دالی و من، داستانی سوررئال» را « Room ۹ Entertainment» توليد می کند.
اين چهل و يکمين فيلمی است که «آل پاچينو» از آغاز فعاليت های خود از سال ۱۹۶۹ به اين سو به عنوان بازيگر بازی می کند. وی علاوه بر بازيگری سه فيلم کارگردانی و دو فيلم نيز تهيه کرده است. وی علاوه بر سينما در عرصه تئاتر نيز فعاليت دارد.
در اين فيلم که با نام «دالی و من، داستانی سوررئال» به روی اکران خواهد رفت؛ «آل پاچينو» نقش «سالوادور دالی» را ايفا خواهد کرد.
فيلمنامه اين فيلم را «جان سالواتی» بر اساس بيوگرافی دالی، نوشته «استان لاوريسن»، روزنامه نگار بلژيکی، دوست صميمی و همسايه «سالوادور دالی»، نوشته است. در نوشتن بيوگرافی «دالی»، «گالا»، همسر وی نيز نقش داشته است.
«سالوادور دالی» در ۱۱ ماه مه ۱۹۰۴ در شهر «فيگرس» واقع در استان «کاتالونی» اسپانيا متولد و در ۲۳ ژانويه ۱۹۸۹ در همين شهر درگذشت. وی يکی از مطرح ترين بنيانگذاران سبک «سوررئاليسم» در نقاشی بود. تابلوهای او بيش از هر چيز به دنيای خواب و رؤيا و مذهب مربوط می شوند.
در اکثر تابلوهايی که «دالی» خلق کرده است چهره همسر وی، «گالا» نيز ديده می شود. «دالی» به دليل حمايتش از حکومت ديکتاتوری «فرانسيسکو فرانکو» در اسپانيا از سوی بسياری از دوستان سوررئاليست اش طرد شد.
کارگردانی فيلم «دالی و من، داستانی سوررئال» را فيلمساز ۴۳ ساله نيوزلندی «آندرو نيکل» به عهده دارد. «آندرو نيکل» که با فيلم های تبليغاتی آغاز به کار کرد پس از عزيمتش به آمريکا، از دهه نود در هاليوود به فيلمسازی مشغول است.
فيلم های وی بيشتر در زمره فيلم های «تخيلی» محسوب می شوند. او فيلمنامه های مطرحی را نيز نوشته است. «نيکل» در سال ۱۹۹۸برای نوشتن فيلمنامه فيلم «شوی تورمن» به کارگردانی «پيتر ليندزی وير» و بازی «جيم کری»، نامزد دريافت جوايز «گلدن گلوب» و «اسکار» شد.
«آندرو نيکل» همچنين فيلمنامه «ترمينال» به کارگردانی «استيون اسپيلبرگ» و بازی «تام هنکس» را نوشته است. اين فيلمنامه بر اساس زندگی «مهران کريمی ناصری»، ايرانی که از اوت ۱۹۸۸ تا اوت ۲۰۰۶ را در فرودگاه «شارل دوگل» پاريس به سر برده بود، نوشته شده است؛ اگر چه فيلم شباهت چندانی به زندگی «کريمی ناصری» ندارد.
«ارباب جنگ» آخرين فيلمی است که «نيکل» در سال ۲۰۰۵ ساخته و در آن «نيکلاس کيج» بازی می کند.
«دالی و من، داستانی سوررئال» دومين کار مشترک «آل پاچينو» و «آندرو نيکل» محسوب می شود. اين دو در سال ۲۰۰۲ در فيلم «سيمون» نيز با هم همکاری داشتند. در «سيمون»، «پاچينو» نقش کارگردانی را بازی می کرد که به دنبال بازيگر زنی برای فيلم جديد خود می گردد. او اين بازيگر عالی و زيبا را پيدا می کند اما مسئله آن است که اين بازيگر زن وجود خارجی ندارد چرا که تنها تصويری مجازی و ساخته کامپيوتر است.
«دالی و من، داستانی سوررئال» به سال های آخر زندگی «سالوادور دالی»، از سال های ۱۹۶۰ تا دهه ۸۰ ميلادی می پردازد و قرار است از ماه ژوئن آينده در نيويورک و سپس اسپانيا فيلمبرداری شود.
«دالی و من، داستانی سوررئال» را « Room ۹ Entertainment» توليد می کند.
اين چهل و يکمين فيلمی است که «آل پاچينو» از آغاز فعاليت های خود از سال ۱۹۶۹ به اين سو به عنوان بازيگر بازی می کند. وی علاوه بر بازيگری سه فيلم کارگردانی و دو فيلم نيز تهيه کرده است. وی علاوه بر سينما در عرصه تئاتر نيز فعاليت دارد.
