رئيس بسیج دانش آموزی جمهوری اسلامی خبر از ایجاد و گسترش پایگاه‌های بیشتری از بسیج در دبستان ها برای «آماده کردن» دانش آموزان داده است.
محمد صالح جوكار، رئيس بسيج دانش آموزی در گفت‌وگو با خبرگزاری « مهر»، هدف از ايجاد پايگاه های مقاومت بسيج در مدارس ابتدايی را «آشنايی دانش آموزان دوره ابتدايی با بسيج و عناصر فرهنگی مربوط به آن» دانست تا به گفته او «دانش آموزان در مقطع راهنمايی با آمادگی کامل وارد واحدهای بسيج شوند».
وی در آبان ماه سال گذشته از ايجاد واحدهای مقاومت بسيج در مدارس ابتدايی در ايران خبر داده بود.
در همان زمان خبرگزاری «ايلنا» به نقل از يکی از مقام های وزارت آموزش و پرورش خبر داد که چهار هزار مدرس تربيت سياسی يا کارشناس تربيت سياسی به مدارس ايران اعزام می شوند.
بر اساس اين گزارش، وظايف اين کارشناسان آگاه ساختن دانش‌آموزان از آن چه فتنه های دشمن برای نابودی انقلاب اسلامی ناميده شد و نيز راه درست مقابله با تهاجم فرهنگی عنوان شد.
سعيد پيوندی، استاد آموزش و پرورش در دانشگاه پاريس، با توصيف چنين اقداماتی در مدارس ايران به عنوان اقداماتی ضد تربيتی، به راديو فردا می گويد: « در تمام ميثاق های بين المللی تاکيد شده کودکان به خصوص در سنين بين ۷ تا ۱۴ سال بايد در شرايط کاملا آزاد و به دور از فشارهای ايدئولوژيک و آموزش نظامی تعليم ببينند تا شخصيت آنها در محيطی پرورش يابد که حق انتخاب داشته و آزاد باشند و بتوانند فکر کنند و انسان پرسش گری برای جامعه خود باشند».
آزاده کيان، استاد جامعه شناسی سياسی در دانشگاه پاريس، نيز در اين باره می گويد: « آنها می خواهند دوباره از دين ايدئولوژی بسازند و از طريق اين ايدئولوژی به شست‌وشوی ذهنی کودکان و نوجوانان ايرانی بپردازند تا بتوانند مانند بسياری از رژيم های توتاليتر حکومت خود را بر چنين جامعه مغزشويی شده ای استوار کنند».
پيش از اين نيز مقام های جمهوری اسلامی از حضور دائمی روحانيون در مدارس و حضور نيروهای پليس در مقابل مدارس ايران سخن گفته بودند. اين در حالی است که برخی از سايت های نزديک به اصلاح طلبان در ماه های اخير و هم زمان با بازداشت شماری از فعالان حقوق معلمان، از امنيتی شدن فضای مدارس در ايران گزارش داده اند.
کوروش، معلم در استان خوزستان، اين موضوع را تاييد کرده و می گويد: «تلاش کرده اند مديرانی را که هوادار موسوی بودند عوض کنند. از طرف ديگر در تمام مدارس حداقل يک بسيجی را آورده اند که با اطلاعات همکاری می کند و مديران و معاونان مدرسه را از ميان بسيجيان انتخاب کرده اند».
برخی از کارشناسان آموزش و پرورش و جامعه شناسان بر اين باورند که سياست های آموزشی و پرورشی ۳۰ سال گذشته، نتايجی را که جمهوری اسلامی ايران خواستار تحقق آنها بود به بار نياورده است.اقدامات دولت جمهوری اسلامی در مدارس در حالی صورت می گیرد، که در پی آغاز سال تحصيلی، برخی از مدارس تحت تاثير فضای تظاهرات خيابانی در شهرهای ايران، صحنه برخی از اعتراض ها بودند.
آقای پيوندی در اين مورد می گويد: « حکومت از طرفی درصدد اين است که نيروی مورد نياز خود را برای مقابله با اعتراضات تدارک ببيند و از طرف ديگر جلوی گرايش جوانان به حرکت های اعتراضی را بگيرد. اما در هر دو جنبه اشتباه بزرگ اين است که آنها فکر می کنند بچه هايی که وارد مدرسه می شوند مانند يک لوح سفيد هستند که هر چه بخواهند می توانند روی آن بنويسند، در حالی که بچه‌ها فکر می کنند و پرسشگر هستند و با دنيا ارتباط دارند. به جای اين که فکر کنيم چه شد که اين اتفاقات رخ داد و جامعه ما به اينجا رسيد، متاسفانه به فکر راه حل های کج و معوجی می افتيم. درگير کردن جوانان از طرق نظامی و غيره برای مقابله با مخالفت ها يکی از اين راه ها است که جای تاسف بسيار دارد».
برخی از کارشناسان آموزش و پرورش و جامعه شناسان بر اين باورند که سياست های آموزشی و پرورشی ۳۰ سال گذشته، نتايجی را که جمهوری اسلامی ايران خواستار تحقق آنها بود به بار نياورده است.
خانم کيان ضمن تاييد اين مطلب می گويد: « خانواده بر کودکان و جوانانی که به مدرسه می روند تاثير اصلی را می گذارد نه مدرسه. اين سياست ها قبلا هم با شکست مواجه شده، چون شما می بينيد که در جريانات اخير معترضين اصلی را همين جوانانی تشکيل می دهند که پس از انقلاب در ايران به دنيا آمدند و با همين تبليغات و ايدئولوژيک کردن اسلام بزرگ شدند، ولی نتيجه عکس آن چيزی بود که دولتمداران ايران می خواستند».
با همه اينها حميدرضا حاجی بابايی، وزير آموزش و پرورش، گفته است که « بايد در سطح کشور۱۰هزار دارالقرآن، ۲۰هزار نمازخانه و ۲۰هزار کتابخانه برای مدارس ايجاد شود و اين طرح ها در اولويت طرح های عمرانی وزارت آموزش و پرورش قرار دارد».
وی در گفت وگو با خبرگزاری « ايسنا» ضمن اشاره به اين که ۴۹هزار معلم پرورشی ومعاونت در سطح کشور وجود دارد، گفت: ۱۲هزار و۵۰۰ مشاور امور تربيتی نيز وجود دارند که ۱۰هزار نفر ديگر هم به اين تعداد اضافه خواهد شد.
محمد صالح جوكار، رئيس بسيج دانش آموزی در گفت‌وگو با خبرگزاری « مهر»، هدف از ايجاد پايگاه های مقاومت بسيج در مدارس ابتدايی را «آشنايی دانش آموزان دوره ابتدايی با بسيج و عناصر فرهنگی مربوط به آن» دانست تا به گفته او «دانش آموزان در مقطع راهنمايی با آمادگی کامل وارد واحدهای بسيج شوند».
وی در آبان ماه سال گذشته از ايجاد واحدهای مقاومت بسيج در مدارس ابتدايی در ايران خبر داده بود.
در همان زمان خبرگزاری «ايلنا» به نقل از يکی از مقام های وزارت آموزش و پرورش خبر داد که چهار هزار مدرس تربيت سياسی يا کارشناس تربيت سياسی به مدارس ايران اعزام می شوند.
بر اساس اين گزارش، وظايف اين کارشناسان آگاه ساختن دانش‌آموزان از آن چه فتنه های دشمن برای نابودی انقلاب اسلامی ناميده شد و نيز راه درست مقابله با تهاجم فرهنگی عنوان شد.
سعيد پيوندی، استاد آموزش و پرورش در دانشگاه پاريس، با توصيف چنين اقداماتی در مدارس ايران به عنوان اقداماتی ضد تربيتی، به راديو فردا می گويد: « در تمام ميثاق های بين المللی تاکيد شده کودکان به خصوص در سنين بين ۷ تا ۱۴ سال بايد در شرايط کاملا آزاد و به دور از فشارهای ايدئولوژيک و آموزش نظامی تعليم ببينند تا شخصيت آنها در محيطی پرورش يابد که حق انتخاب داشته و آزاد باشند و بتوانند فکر کنند و انسان پرسش گری برای جامعه خود باشند».
آزاده کيان، استاد جامعه شناسی سياسی در دانشگاه پاريس، نيز در اين باره می گويد: « آنها می خواهند دوباره از دين ايدئولوژی بسازند و از طريق اين ايدئولوژی به شست‌وشوی ذهنی کودکان و نوجوانان ايرانی بپردازند تا بتوانند مانند بسياری از رژيم های توتاليتر حکومت خود را بر چنين جامعه مغزشويی شده ای استوار کنند».
پيش از اين نيز مقام های جمهوری اسلامی از حضور دائمی روحانيون در مدارس و حضور نيروهای پليس در مقابل مدارس ايران سخن گفته بودند. اين در حالی است که برخی از سايت های نزديک به اصلاح طلبان در ماه های اخير و هم زمان با بازداشت شماری از فعالان حقوق معلمان، از امنيتی شدن فضای مدارس در ايران گزارش داده اند.
کوروش، معلم در استان خوزستان، اين موضوع را تاييد کرده و می گويد: «تلاش کرده اند مديرانی را که هوادار موسوی بودند عوض کنند. از طرف ديگر در تمام مدارس حداقل يک بسيجی را آورده اند که با اطلاعات همکاری می کند و مديران و معاونان مدرسه را از ميان بسيجيان انتخاب کرده اند».
آقای پيوندی در اين مورد می گويد: « حکومت از طرفی درصدد اين است که نيروی مورد نياز خود را برای مقابله با اعتراضات تدارک ببيند و از طرف ديگر جلوی گرايش جوانان به حرکت های اعتراضی را بگيرد. اما در هر دو جنبه اشتباه بزرگ اين است که آنها فکر می کنند بچه هايی که وارد مدرسه می شوند مانند يک لوح سفيد هستند که هر چه بخواهند می توانند روی آن بنويسند، در حالی که بچه‌ها فکر می کنند و پرسشگر هستند و با دنيا ارتباط دارند. به جای اين که فکر کنيم چه شد که اين اتفاقات رخ داد و جامعه ما به اينجا رسيد، متاسفانه به فکر راه حل های کج و معوجی می افتيم. درگير کردن جوانان از طرق نظامی و غيره برای مقابله با مخالفت ها يکی از اين راه ها است که جای تاسف بسيار دارد».
برخی از کارشناسان آموزش و پرورش و جامعه شناسان بر اين باورند که سياست های آموزشی و پرورشی ۳۰ سال گذشته، نتايجی را که جمهوری اسلامی ايران خواستار تحقق آنها بود به بار نياورده است.
خانم کيان ضمن تاييد اين مطلب می گويد: « خانواده بر کودکان و جوانانی که به مدرسه می روند تاثير اصلی را می گذارد نه مدرسه. اين سياست ها قبلا هم با شکست مواجه شده، چون شما می بينيد که در جريانات اخير معترضين اصلی را همين جوانانی تشکيل می دهند که پس از انقلاب در ايران به دنيا آمدند و با همين تبليغات و ايدئولوژيک کردن اسلام بزرگ شدند، ولی نتيجه عکس آن چيزی بود که دولتمداران ايران می خواستند».
با همه اينها حميدرضا حاجی بابايی، وزير آموزش و پرورش، گفته است که « بايد در سطح کشور۱۰هزار دارالقرآن، ۲۰هزار نمازخانه و ۲۰هزار کتابخانه برای مدارس ايجاد شود و اين طرح ها در اولويت طرح های عمرانی وزارت آموزش و پرورش قرار دارد».
وی در گفت وگو با خبرگزاری « ايسنا» ضمن اشاره به اين که ۴۹هزار معلم پرورشی ومعاونت در سطح کشور وجود دارد، گفت: ۱۲هزار و۵۰۰ مشاور امور تربيتی نيز وجود دارند که ۱۰هزار نفر ديگر هم به اين تعداد اضافه خواهد شد.
