محمود احمدینژاد در حالیکه خود هفته گذشته در یک گفتوگوی تلویزیونی، اعلام کرده بود که ایران مشکلی برای مبادله سوخت ۳.۵ درصد در خارج از مرزهای خود ندارد، اکنون از سازمان انرژی اتمی ایران خواسته است که «در عین حال که آمادگی مذاکره برای تبادل سوخت وجود دارد»، «غنیسازی ۲۰ درصدی را آغاز کند».
گفتههای رئیس دولت دهم با واکنشهای مختلفی روبهرو شده است. مقامهای آمریکایی از کشورهای جهان و به ویژه همپیمانان خود خواستهاند بر تحریمهای ایران شدن بخشند.
رابرت گيتس، وزير دفاع آمريكا از قدرتهاى جهانى خواست تا براى توقف برنامه هسته اى ايران متحدا بر اين كشور فشار وارد كنند و تحريمهاى بيشتر را در دستور كار قرار دهند.
از دکتر بهروز بیات کارشناس فیزیک هستهای در مورد تازهترین گفتههای محمود احمدی نژاد و امکان غنی سازی بیست درصدی اورانیوم در ایران پرسیده ایم؛
بهروز بیات: هنوز دقیقاً روشن نیست که آقای احمدی نژاد قصد چه بازی سر این موضوع دارد. آنچه مسلم است چنین عملی به لحاظ تکنیکی شدنی است ولی قطعاً با صرفه همراه نخواهد بود. ولی میدانیم که برنامه هسته ای ایران بر مبنای صرفه و منافع ملی پایه گذاری نشده است. از این لحاظ مسئله خیلی مهم نیست. ولی آنچه مسلم است وضعیت سیاسی دولت ایران را بدتر میکند، به این ترتیب که بیشتر به انزوا و انفراد ایران خواهد انجامید. این بحران افزایش خواهد یافت و میشود گفت اروپا و آمریکا سیاست واحدی را در پیش خواهند گرفت و قطعاً این سیاست روابط روسیه نسبت به ایران را تغییر خواهد داد، با توجه به اینکه نشانههایی از تغییر روابط روسیه با ایران هم مشاهده شده است. روسیه به نظر میآید دیگر آن تکیه اصلی را روی رژیم موجود ایران تخفیف داده و احتمالا به فکر هم افتاده که رژیم به این ترتیب که هست نگهداشتنی نیست و به فکر راه حل های دیگری افتاده است.
آقای دکتر بیات، پیش از دستور رئیس جمهور اسلامیبرای غنای بیست درصدی اورانیوم، آقای منوچهر متکی وزیر خارجه ایشان یک باره در کنفرانس مونیخ حضور پیدا کرد و دوباره سخنانی در مورد مبادله اورانیوم غنی شده ۳.۵ درصدی در قبال سوخت بیست درصدی رآکتور اتمیتهران بیان کرد. نظر شما درباره سیاست دولت ایران چیست؟ این سیاست به نظر شما چگونه سیاستی است؟
آقای احمدی نژاد در مصاحبه تلویزیونی اش اظهار کرده بود که ما حاضریم معاوضه کنیم، حاضریم که اورانیوم غنی شدهمان از ایران برود بیرون. اما صحبت هایی که آقای متکی در آنجا کرد و صحبتهایی که در مصاحبههایشان ابراز کردند، نشان داد که به این ترتیبی که آقای احمدی نژاد در تلویزیون ایران گفته نخواهد بود. یعنی مانده اند روی همان مواضع قبلی شان. درواقع چسبیده اند به این ذخایر مثلاً هزار و چند صد کیلوگرمیکه دارند.
این، چیزی را که به دنیا القا میکند این است که ایران به این ذخایر ۱۲۰۰، ۱۵۰۰ یا ۱۸۰۰ کیلوگرمی به عنوان یک وسیله فشار استراتژیک چسبیده که نمیخواهد هم از دست بدهد. با توجه به اینکه از این هزار و چند صد کیلوگرم هیچ گونه استفاده ای نمیشود کرد. یعنی در لحظه الان و حتی در میان مدت هیچ گونه استفاده ای که جایی کاری لنگ مانده باشد که از این بخواهی استفاده کنی، نخواهد داشت. از این لحاظ میشود آن را به عنوان یک تهدید بالقوه بمب سازی تلقی کرد. تکرار میکنم: یک تهدید بالقوه، که نمیخواهد آن را از دست بدهد.
شما اگر واکنشهای روزهای اخیر آقای لاریجانی یا سردبیر کیهان آقای شریعتمداری را در نظر بگیرید، میبینید که صحبت از این است که گویا مثلاً یک ثروت ملی و یک چیز مهمی از دست میرود. اگر این ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم که مثلاً قیمتش در بیشترین حالت مثلاً یک میلیون باشد، البته اینجا در توی پرانتز باید گفت که ایران برای تهیه این مقدار، میلیاردها خرج کرده است، ولی ارزش واقعی ندارد، کوتاه کنم سخنم را: سیاست آقای احمدی نژاد زیگزاک وار است. تنها چیزی که شاید بتوان بیان کرد و توضیح داد، این است که آقای احمدی نژاد دنبال یک سری توافقهایی با غرب باشد ولی بخشهای دیگر از حاکمیت ایران نمیخواهند چنین توافقهایی صورت بگیرد.
گفتههای رئیس دولت دهم با واکنشهای مختلفی روبهرو شده است. مقامهای آمریکایی از کشورهای جهان و به ویژه همپیمانان خود خواستهاند بر تحریمهای ایران شدن بخشند.
رابرت گيتس، وزير دفاع آمريكا از قدرتهاى جهانى خواست تا براى توقف برنامه هسته اى ايران متحدا بر اين كشور فشار وارد كنند و تحريمهاى بيشتر را در دستور كار قرار دهند.
از دکتر بهروز بیات کارشناس فیزیک هستهای در مورد تازهترین گفتههای محمود احمدی نژاد و امکان غنی سازی بیست درصدی اورانیوم در ایران پرسیده ایم؛
بهروز بیات: هنوز دقیقاً روشن نیست که آقای احمدی نژاد قصد چه بازی سر این موضوع دارد. آنچه مسلم است چنین عملی به لحاظ تکنیکی شدنی است ولی قطعاً با صرفه همراه نخواهد بود. ولی میدانیم که برنامه هسته ای ایران بر مبنای صرفه و منافع ملی پایه گذاری نشده است. از این لحاظ مسئله خیلی مهم نیست. ولی آنچه مسلم است وضعیت سیاسی دولت ایران را بدتر میکند، به این ترتیب که بیشتر به انزوا و انفراد ایران خواهد انجامید. این بحران افزایش خواهد یافت و میشود گفت اروپا و آمریکا سیاست واحدی را در پیش خواهند گرفت و قطعاً این سیاست روابط روسیه نسبت به ایران را تغییر خواهد داد، با توجه به اینکه نشانههایی از تغییر روابط روسیه با ایران هم مشاهده شده است. روسیه به نظر میآید دیگر آن تکیه اصلی را روی رژیم موجود ایران تخفیف داده و احتمالا به فکر هم افتاده که رژیم به این ترتیب که هست نگهداشتنی نیست و به فکر راه حل های دیگری افتاده است.
آقای دکتر بیات، پیش از دستور رئیس جمهور اسلامیبرای غنای بیست درصدی اورانیوم، آقای منوچهر متکی وزیر خارجه ایشان یک باره در کنفرانس مونیخ حضور پیدا کرد و دوباره سخنانی در مورد مبادله اورانیوم غنی شده ۳.۵ درصدی در قبال سوخت بیست درصدی رآکتور اتمیتهران بیان کرد. نظر شما درباره سیاست دولت ایران چیست؟ این سیاست به نظر شما چگونه سیاستی است؟
آقای احمدی نژاد در مصاحبه تلویزیونی اش اظهار کرده بود که ما حاضریم معاوضه کنیم، حاضریم که اورانیوم غنی شدهمان از ایران برود بیرون. اما صحبت هایی که آقای متکی در آنجا کرد و صحبتهایی که در مصاحبههایشان ابراز کردند، نشان داد که به این ترتیبی که آقای احمدی نژاد در تلویزیون ایران گفته نخواهد بود. یعنی مانده اند روی همان مواضع قبلی شان. درواقع چسبیده اند به این ذخایر مثلاً هزار و چند صد کیلوگرمیکه دارند.
این، چیزی را که به دنیا القا میکند این است که ایران به این ذخایر ۱۲۰۰، ۱۵۰۰ یا ۱۸۰۰ کیلوگرمی به عنوان یک وسیله فشار استراتژیک چسبیده که نمیخواهد هم از دست بدهد. با توجه به اینکه از این هزار و چند صد کیلوگرم هیچ گونه استفاده ای نمیشود کرد. یعنی در لحظه الان و حتی در میان مدت هیچ گونه استفاده ای که جایی کاری لنگ مانده باشد که از این بخواهی استفاده کنی، نخواهد داشت. از این لحاظ میشود آن را به عنوان یک تهدید بالقوه بمب سازی تلقی کرد. تکرار میکنم: یک تهدید بالقوه، که نمیخواهد آن را از دست بدهد.
شما اگر واکنشهای روزهای اخیر آقای لاریجانی یا سردبیر کیهان آقای شریعتمداری را در نظر بگیرید، میبینید که صحبت از این است که گویا مثلاً یک ثروت ملی و یک چیز مهمی از دست میرود. اگر این ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم که مثلاً قیمتش در بیشترین حالت مثلاً یک میلیون باشد، البته اینجا در توی پرانتز باید گفت که ایران برای تهیه این مقدار، میلیاردها خرج کرده است، ولی ارزش واقعی ندارد، کوتاه کنم سخنم را: سیاست آقای احمدی نژاد زیگزاک وار است. تنها چیزی که شاید بتوان بیان کرد و توضیح داد، این است که آقای احمدی نژاد دنبال یک سری توافقهایی با غرب باشد ولی بخشهای دیگر از حاکمیت ایران نمیخواهند چنین توافقهایی صورت بگیرد.